Naczelnik Urzędu Skarbowego w Końskich działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 ze zmianami) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 26 sierpnia 2005 roku w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe w części dotyczącej wynagrodzeń pracowników tj. kosztów uzyskania przychodów i kwoty zmniejszającej podatek.

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że w zakładzie PPHU "H." do 31 grudnia 2004 roku obowiązywała metoda memoriałowa wypłaty wynagrodzeń pracownikom.

Od 01 stycznia 2005 roku firma przeszła na kasową metodę wypłacania wynagrodzeń. W związku z tym w miesiącu styczniu 2005 roku wypłacono pracownikom wynagrodzenie dwa razy: pierwsze w dniu 10 stycznia 2005 roku za miesiąc grudzień 2004 roku oraz drugie 31 stycznia 2005 roku za miesiąc styczeń 2005 roku.

W ocenie podatnika, w świetle obowiązujących przepisów brak jest podstaw do dokonywania potrąceń w roku bieżącym kosztów uzyskania przychodów od trzynastu wypłaconych wynagrodzeń ponad limit określony w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W sytuacji opisanej wypłata dwóch wynagrodzeń w jednym miesiącu rodziła obowiązek poboru zaliczek z tytułu każdej z nich. Oba wynagrodzenia stanowią jednak przychód miesiąca, w którym dokonano ich wypłaty (w tym przypadku przychód stycznia 2005 r.). Oznacza to, że na etapie ustalania zaliczek za ten miesiąc nie ma możliwości zastosowania w podwójnej wysokości kosztów uzyskania ani kwoty zmniejszającej podatek.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku (tj. Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 ze zmianami) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone przez pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami ze stosunku pracy są więc otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika (pracownika) w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Nie ma znaczenia, że w danym miesiącu dokonywana jest wypłata więcej niż jednego wynagrodzenia. Wypłata tych wynagrodzeń w jednym miesiącu skutkuje tym, że stają się one przychodem tego miesiąca. Przy czym każdorazowa wypłata wynagrodzenia rodzi obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują w danym zakładzie pracy przychody ze stosunku pracy oblicza się od dochodu uzyskanego w danym miesiącu (art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Za dochód ten ustawodawca przyjmuje uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 ww. ustawy oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu:
- kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz
- potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b

Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy określone w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 ww. ustawy wynoszą miesięcznie odpowiednio 102,25 zł. lub 127,82 zł. - jeżeli miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Z analizy powyższego przepisu wynika, że do przychodów uzyskanych od zakładu pracy w danym miesiącu można zastosować koszty w wysokości 102,25 zł. lub 127,82 zł.

Inaczej mówiąc przychodom danego miesiąca odpowiadają koszty ich uzyskania również określone w skali miesiąca, czyli w pojedynczej wysokości. Bez znaczenia pozostaje natomiast, że na przychód ten składa się wypłata wynagrodzenia za więcej niż jeden miesiąc.

Z art. 32 ust. 3 powołanej wyżej ustawy wynika, że zaliczkę obliczoną od dochodu zmniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale obowiązującej skali podatkowej. Przy czym warunkiem jest, aby pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złożył zakładowi pracy oświadczenie według wzoru PIT-2.

Na uwagę zasługuje fakt, że przepis ten odwołuje się do dochodu miesięcznego, na który składają się uzyskane w ciągu miesiąca przychody. Oznacza to, że do uzyskanych w danym miesiącu przychodów należy zastosować kwotę zmniejszającą podatek w pojedynczej wysokości.