Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, działając na podstawie przepisu art. 14 b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 07.09.2005 r., wniesionego przez Spółkę z o.o., na postanowienie Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 30.08.2005 r., znak: PUS.II/443/83/2005/ZK, uchyla postanowienie organu I instancji.

Wnioskiem z dnia 07.06.2005 r. (bez znaku), uzupełnionym pismem z dnia 24.06.2005 r., Spółka zwróciła się do Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie o udzielenie pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Z przedstawionego w pismach stanu faktycznego wynikało, iż na przestrzeni okresu marzec - wrzesień 2004 r., Jednostka wystawiała faktury VAT "(...) z tytułu czynszu za zajmowany lokal." Dokumenty te przesyłano kontrahentowi, a należny podatek VAT wy-kazany w przedmiotowych fakturach, Spółka odprowadzała do budżetu. Kwestia zasadności wystawiania wyżej wymienionych dowodów została poddana ocenie Sądu, który - jak zaakcentował Wnioskodawca - w wydanym w tej sprawie wyroku stwierdził, iż świadczenie usługi nie miało miejsca i "(...) uznał za bezzasadne wystawienie faktur z tytułu najmu lokalu za okres kwiecień - sierpień 2004 r. (...)." W tej sytuacji Jednostka wystawiła faktury korygujące do dokumentów pierwotnych, które następnie zostały wysłane na adres kontrahenta Spółki. Obejmująca przedmiotowe dokumenty przesyłka nie została jednakże podjęta; koresponden-cję zwrócono nadawcy. Zdaniem Podatnika, z uwagi na fakt, iż faktury korygujące nie zostały skutecznie doręczone kontrahentowi, dopuszczalnym jest ich anulowanie, i dokonanie korekt deklaracji za okresy, w których rozliczony został należny podatek VAT.

Postanowieniem z dnia 30.08.2005 r., znak: PUS.II/443/83/2005/ZK, Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, działając na podstawie art. 14 a § 1 Ordynacji podatkowej, zaprezentowane przez Stronę stanowisko uznał za nieprawidłowe. Powołu-jąc się na regulacje przepisu art. 108 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), organ ten stwierdził ponadto, iż wystawienie faktur korygujących było bezzasadne, bowiem "(...) korekty do faktur, które nie dokumentują rzeczywistej sprzedaży są bezskuteczne prawnie i w związku z tym nie mogą wywołać żadnych skutków podatkowych."

Nie godząc się z interpretacją udzieloną przez organ I instancji, Strona - pismem z dnia 07.09.2005 r. - wniosła zażalenie na wymienione postanowienie, żądając jego uchylenia.

Oceniając prawidłowość rozstrzygnięcia organu I instancji, Dyrektor tut. Izby Skarbowej akcentuje na wstępie, iż w wystąpieniu z dnia 07.06.br., nakreślając stan faktyczny sprawy, Podatnik nie wskazał, w jakich terminach zostały wystawione przez Niego faktury pierwotne, które w Jego przekonaniu dokumentowały wykonanie usług najmu. Kwestia ta ma prioryte-towe znaczenie dla oceny stanowiska Wnioskodawcy, gdyż we wskazanym okresie (marzec - wrzesień 2004 r.) nastąpiła zmiana obowiązującego stanu prawnego w zakresie podatku od towarów i usług. Zgodnie z przepisem art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 08.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), obowiązującej do 30.04.2004 r., w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty także wówczas, gdy dana sprzedaż nie była objęta obowiązkiem podatkowym albo została zwolniona od podatku. Nadmienić w tym miejscu należy, iż wykładnia tegoż przepisu została dokonana przez Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 22.04.2002r. (FPS 2/02, ONSA 2002/4/136, System Informacji Prawnej LEX nr 52307), w uzasadnieniu której sformułowano pogląd, iż przepis art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 08.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym nie ma zastosowania w sytuacji, gdy wystawiona faktura z wykazanym w niej podatkiem nie odzwierciedla rzeczywistej sprzedaży. Z kolei stosownie do regulacji art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług, obowiązującej od dnia 01.05.2004r., w sytuacji gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Porównanie treści przytoczonych norm wskazuje jednoznacznie, iż opisane nimi hipotezy prawne różnią się w sposób istotny. Ocena skutków podatkowych wynikających z faktu wystawienia przez Jednostkę faktur nieodzwierciedlających rzeczywistych transakcji, a także dopuszczalności dokonania korekt rozliczeń Spółki za wskazane we wniosku okresy rozliczeniowe nie jest zatem możliwa z uwagi na niedostateczne przedstawienie przez Stronę stanu faktycznego analizowanej sprawy. Wobec regulacji przepisu art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej, w myśl którego składający wniosek o pisemną interpretację prawa podatkowego obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska, taki stan sprawy obligował organ pierwszej instancji do podjęcia stosownych działań. Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego nie wezwał jednakże Strony do usunięcia braków podania. Zatem dokonanie przez organ I instancji oceny prawidłowości stanowiska Spółki było przedwczesne.
W tej sytuacji Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie orzekł jak w sentencji.

W myśl regulacji art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej, uchylenie postanowienia wywiera skutek począwszy od rozliczenia podatku za miesiąc następny po miesiącu, w którym decyzja została doręczona podatnikowi.

Stosownie do postanowień art. 221 oraz art. 223 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, od decyzji niniejszej służy Stronie prawo wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie w terminie 14 dni od daty jej doręczenia. Zgodnie z przepisem art. 222 Ordynacji podatkowej odwołanie od decyzji winno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.