INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 04.07.2012 r. (data wpływu 09.07.2012 r.) – uzupełnionym w dniu 17.09.2012r. (data wpływu 19.09.2012r.) na wezwanie Organu z dnia 06.09.2012r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za usługę czynności akwizycyjnych wykonywanych na rzecz Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.07.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za usługę czynności akwizycyjnych wykonywanych na rzecz Spółki.

Przedmiotowy wniosek uzupełniony został w dniu 17.09.2012r. pismem z dnia 17.09.2012r. (data wpływu 19.09.2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 06.09.2012r. (doręczenie 10.09.2012r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

P. zajmuje się obrotem deskowaniami i rusztowaniami, czyli urządzeniami do formowania betonu i realizacji szeroko rozumianych prac budowlanych. W strukturze przychodów Spółki zdecydowanie dominuje wynajem tych urządzeń do klientów, którymi są w większości duże przedsiębiorstwa budowlane. Budownictwo jest bardzo koniunkturalną gałęzią gospodarki. W sytuacjach spowolnienia lub kryzysu najprostszą metodą redukcji wydatków jest wstrzymywanie bądź rezygnacja z inwestycji. Działania takie wywołują natychmiastowe, dotkliwe skutki w branży budowlanej. W konsekwencji wykonawcy robót, zabiegając o prace w sytuacji malejącej ich podaży silnie oddziałują na podwykonawców. Ma to oczywiście bezpośrednie skutki dla P w postaci malejących przychodów i marż. Mając na uwadze cykliczny charakter koniunktury w gospodarce wolnorynkowej .P, jako jedną z metod zabezpieczenia swoich interesów w warunkach spowolnienia lub kryzysu stosuje od lat tzw. umowy akwizycyjne. Zawierane są one z reguły na czas nieoznaczony z dużymi firmami budowlanymi, wieloletnimi partnerami P. Przedmiotem takich umów ze strony partnera handlowego P. jest zazwyczaj: informowanie innych podmiotów o właściwościach wyposażenia budowlanego należącego do P. oraz możliwościach jego zastosowania, pomoc w kontaktach pomiędzy potencjalnymi klientami a P., pomoc w sprzedaży i dzierżawie wyposażenia budowlanego, organizacja doboru elementów wyposażenia budowlanego, jego kompletowanie, organizacja transportu i zabezpieczenie. W ramach współpracy określonej takimi umowami P również eksponuje swoje logo na placach budów partnera handlowego oraz materiały reklamowe w obiektach zaplecza tych budów. Ponadto P, w przypadku złożonych technicznie przedsięwzięć realizowanych przez danego partnera handlowego, organizuje na placach budów prezentacje praktycznych rozwiązań dla innych, potencjalnych klientów. W zamian za opisane powyżej świadczenia partner handlowy otrzymuje wynagrodzenie. Jest ono zazwyczaj naliczane raz do roku jako procent zrealizowanego przez danego partnera handlowego przychodu dla P w danym okresie. Stosowana stawka ma charakter rosnący w miarę osiągania coraz wyższych progów obrotów, z reguły od 2 do 10%. Wynagrodzenie jest pomniejszane o naliczone odsetki zwłoki od nieterminowych płatności faktur z tytułu wynajmu, sprzedaży deskowań i rusztowań w danym okresie dokonanych na rzecz partnera handlowego Spółki. Wprowadzone przez P Sp. z o.o. umowy akwizycyjne przynoszą następujące korzyści: promują Firmę oraz produkty systemu P, ułatwiają pozyskiwanie nowych klientów - podwykonawców partnera handlowego, zabezpieczają przed redukcją marż poprzez utrzymywanie stałych cen podstawowych, operowanie wynagrodzeniem za usługi akwizycyjne w warunkach stagnacji i powrót do cen podstawowych w okresie wzrostu, motywują partnera handlowego do realizacji większych obrotów, motywują partnera handlowego do terminowych płatności. Z uwagi na fakt, że Spółka stanowi część koncernu międzynarodowego, jest zobowiązana do zamknięcia ksiąg rachunkowych w ciągu kilkunastu dni po 31 grudnia i sporządzenia I wersji sprawozdania finansowego przedłożonego do badania biegłemu rewidentowi. Po przeprowadzonym badaniu sprawozdania finansowego Spółka sporządza ostateczną wersję sprawozdania finansowego za dany rok obrachunkowy (II wersja) pod datą sporządzenia określoną na ostatni dzień przeprowadzonego badania zgodnie z podpisaną umową z firmą audytorską. Spółka w związku z powyższym, pod datą 31 grudnia roku, za który sporządza sprawozdanie finansowe tworzy rezerwy na przewidywane koszty akwizycji poprzez ujęcie ich (zaksięgowanie) w wartościach szacunkowych jako bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów zgodnie z zasadą współmierności kosztów i przychodów na podstawie wewnętrznego dokumentu księgowego i jedynie prezentuje te koszty w bilansie jako zobowiązania krótkoterminowe zgodnie z zaleceniem audytora. Rezerwy te w świetle przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Natomiast faktury VAT dokumentujące poniesienie kosztów akwizycji, zaksięgowanych w wartościach szacunkowych jako bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów roku, za który Spółka sporządza sprawozdanie finansowe stanowiących koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, gdyż nie są bezpośrednio związane z konkretnymi przychodami uzyskiwanymi przez Spółkę, a dotyczące sporządzanej II wersji sprawozdania finansowego za dany rok obrachunkowy, które to faktury VAT Spółka otrzymała po dacie sporządzenia I wersji sprawozdania finansowego za dany rok bez względu na datę wystawienia dokumentu są ujmowane (zaksięgowane) przez Spółkę w bieżącym roku jako koszt podatkowy. Jednocześnie Spółka w bieżącym roku koryguje te koszty (tylko bilansowo) do wysokości zarachowanych w poprzednim roku biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Spółka stosuje Krajowe Standardy Rachunkowości nr 6. Rokiem obrachunkowym jest rok kalendarzowy.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, iż jej zdaniem wniosek złożony został przez podmiot, którego w sposób oczywisty dotyczy zarówno przedstawiony we wniosku stan faktyczny (który występuje obecnie w działalności gospodarczej Wnioskodawcy lub może również wystąpić w przyszłości - zdarzenie przyszłe), a ponadto dotyczy on sfery opodatkowania Wnioskodawcy lub ewentualnego opodatkowania Wnioskodawcy w przyszłości. W opinii Spółki, również obszerne i gruntownie uzasadnione stanowisko podatnika w odniesieniu do zagadnień objętych wnioskiem (wraz z zaprezentowaniem najnowszego i istotnego orzecznictwa oraz poglądów organów fiskalnych w tym zakresie), nie może budzić wątpliwości co do uznania Wnioskodawcy za „Zainteresowanego” w rozumieniu przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa. Jest zdaniem Wnioskodawcy oczywistym, iż przedstawiony przez spółkę stan faktyczny oraz zadane pytania oraz zajęcie stanowiska przez organ uprawniony do wydawania tego typu interpretacji obowiązujących przepisów podatkowych może rzutować na prawidłowe rozliczenia Wnioskodawcy w ramach podatku dochodowego od osób prawnych, jak i podatku od towarów i usług (VAT). Dlatego też, konieczność udzielenia interpretacji indywidualnej dotyczącej zagadnienia opisanego w pytaniu nr 1 wydaje się być oczywista i nie powinna podlegać jakimkolwiek wątpliwościom. Jak wynika z logiki i systematyki wniosku zagadnienie prawno-podatkowe sformułowane w pytaniu nr 2 jest bezpośrednio związane z zagadnieniem zawartym w pytaniu nr 1. Dotyczy ono bowiem problematyki bezpośrednio związanej z prawidłowym ustaleniem prawno-podatkowego statusu czynności akwizycji, co wpływa bezpośrednio na odpowiednie rozliczenia podatkowe P w zakresie umów akwizycyjnych, jakich stroną jest ta spółka oraz w szerszym zakresie, na prawidłowe ustalenie podstawy opodatkowania i naliczenia podatków. Powyższe stwierdzenie w oczywisty sposób uzasadnia uznanie spółki P. za „Zainteresowanego” w rozumieniu stosownych przepisów Ordynacji podatkowej i konieczność wydania indywidualnej interpretacji podatkowej, zgodnie ze złożonym wnioskiem. Nie zmienia to zdaniem Spółki faktu, iż zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym w wezwaniu kontrahenci spółki P mogą mieć wątpliwości co do prawidłowości kwalifikowania określonych przychodów z tytułu bądź to uzyskiwanych rabatów, bądź to wpływów za czynności akwizycyjne i w konsekwencji prawidłowego rozliczania podatków. W takiej sytuacji podmioty te mogą występować o wydanie we własnym zakresie interpretacji podatkowych Takie uprawnienie leżące po stronie innych podatników nie może mieć jednak wpływu na uprawnienie do uzyskania indywidualnej interpretacji przez spółkę P, wnioskodawcy w niniejszej sprawie.

W tej sytuacji P ponownie wniosła o:

1. wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w zakresie określonym we wniosku ewentualnie o:
2. wydanie interpretacji co do kwestii zakreślonych w pytaniu nr 1 przedmiotowego wniosku.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług czynności akwizycji zgodnie z podpisanymi umowami stanowią usługi zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1...

Zdaniem Wnioskodawcy, akwizycja stanowi usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 u.p.t.u., przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu u.p.t.u. Zatem świadczenie usług to praktycznie każde świadczenie mające sens ekonomiczny i związane z konsumpcją. Stanowisko znajduje potwierdzenie w podjętej przez NSA dnia 25 czerwca 2012 r., I FPS 2/12, uchwale (w składzie siedmiu sędziów), w której NSA stwierdził: „Wypłata kontrahentowi bonusu warunkowego (premii pieniężnej) z tytułu osiągnięcia określonej wielkości sprzedaży lub terminowości regulowania należności stanowi rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zmniejszający podstawę opodatkowania. Zatem tylko typowa premia pieniężna - która nie jest związana z żadnymi świadczeniami po stronie otrzymującego, a należy się tylko za określony poziom zakupów, bądź terminowość zapłat - w istocie stanowi zbiorczy rabat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zajmuje się obrotem deskowaniami i rusztowaniami, czyli urządzeniami do formowania betonu i realizacją szeroko rozumianych prac budowlanych. W strukturze przychodów Spółki zdecydowanie dominuje wynajem tych urządzeń do klientów, którymi są w większości duże przedsiębiorstwa budowlane. Mając na uwadze cykliczny charakter koniunktury w gospodarce wolnorynkowej P, jako jedną z metod zabezpieczenia swoich interesów w warunkach spowolnienia lub kryzysu stosuje od lat tzw. umowy akwizycyjne. Zawierane są one z reguły na czas nieoznaczony z dużymi firmami budowlanymi, wieloletnimi partnerami P. Przedmiotem takich umów ze strony partnera handlowego P jest zazwyczaj: informowanie innych podmiotów o właściwościach wyposażenia budowlanego należącego do P oraz możliwościach jego zastosowania, pomoc w kontaktach pomiędzy potencjalnymi klientami a P, pomoc w sprzedaży i dzierżawie wyposażenia budowlanego, organizacja doboru elementów wyposażenia budowlanego, jego kompletowanie, organizacja transportu i zabezpieczenie. W ramach współpracy określonej takimi umowami P również eksponuje swoje logo na placach budów partnera handlowego oraz materiały reklamowe w obiektach zaplecza tych budów. Ponadto P, w przypadku złożonych technicznie przedsięwzięć realizowanych przez danego partnera handlowego, organizuje na placach budów prezentacje praktycznych rozwiązań dla innych, potencjalnych klientów. W zamian za opisane powyżej świadczenia partner handlowy otrzymuje wynagrodzenie. Jest ono zazwyczaj naliczane raz do roku jako procent zrealizowanego przez danego partnera handlowego przychodu dla P w danym okresie. Stosowana stawka ma charakter rosnący w miarę osiągania coraz wyższych progów obrotów, z reguły od 2 do 10%. Wynagrodzenie jest pomniejszane o naliczone odsetki zwłoki od nieterminowych płatności faktur z tytułu wynajmu, sprzedaży deskowań i rusztowań w danym okresie dokonanych na rzecz partnera handlowego Spółki. Wprowadzone przez P Sp. z o.o. umowy akwizycyjne przynoszą następujące korzyści: promują Firmę oraz produkty systemu P, ułatwiają pozyskiwanie nowych klientów - podwykonawców partnera handlowego, zabezpieczają przed redukcją marż poprzez utrzymywanie stałych cen podstawowych, operowanie wynagrodzeniem za usługi akwizycyjne w warunkach stagnacji i powrót do cen podstawowych w okresie wzrostu, motywują partnera handlowego do realizacji większych obrotów, motywują partnera handlowego do terminowych płatności.

Wątpliwości Spółki w zakresie podatku VAT dotyczą możliwości traktowania czynności wykonywanych przez partnerów handlowych, na podstawie zawartych umów akwizycyjnych, jako usługi, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Rozpatrując poruszony we wniosku problem należy zauważyć, iż pojęcie usługi zostało zdefiniowane w ustawie o VAT bardzo szeroko. Powyższa definicja jest niewątpliwie szersza niż zakres tego pojęcia w potocznym jego rozumieniu. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej.

Mając na uwadze ogólne reguły konstrukcyjne systemu VAT, wskazać należy iż usługa jest takim świadczeniem, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia odnoszący z niego korzyść. Ponadto świadczenie jest opodatkowane, jeżeli jest odpłatne, czyli odbywa się za wynagrodzeniem. Przy czym musi istnieć związek pomiędzy świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem, tj. ze stosunku prawnego musi wynikać korzyść otrzymującego świadczenie i związane z tą korzyścią wynagrodzenie.

W analizowanym stanie faktycznym wszystkie powyższe kryteria pozwalające na uznanie danego świadczenia za odpłatne świadczenie usług zostały spełnione.

W przypadku bowiem czynności wykonywanych przez partnerów handlowych Spółki mamy do czynienia z określonym świadczeniem wykonywanym na rzecz Spółki, za które Spółka wypłaca wynagrodzenie. Poprzez zobowiązanie się partnera handlowego w umowie do określonego zachowania na rzecz Spółki, za które Spółka wypłaca wynagrodzenie, pomiędzy stronami istnieje relacja zobowiązaniowa. Wypłacona gratyfikacja pieniężna zależy więc od określonego zachowania partnera handlowego. Ponadto wskutek opisanych czynności wykonywanych przez partnerów handlowych Spółka odnosi wymierne korzyści w postaci m.in. promocji własnej firmy oraz oferowanych produktów, łatwiejszego pozyskiwania nowych klientów - podwykonawców partnera handlowego oraz zabezpieczenia przed redukcją marż.

Należy jednocześnie wskazać, iż usługi świadczone na rzecz Spółki przez partnerów handlowych, o których mowa we wniosku nie stanowią usług akwizycyjnych lecz są formą reklamy Spółki i jej usług, a także wsparcia Spółki w świadczeniu jej usług. Akwizycja, zgodnie z definicją zawartą w Encyklopedii PWN, stanowi działalność sprzedawcy lub jego przedstawicieli obejmująca zbieranie zamówień i osobistą sprzedaż. Akwizycja – określana również jako marketing, polega także na zjednywaniu, pozyskiwaniu klientów oraz zawieraniu z nimi umów o dostawę produktów lub wykonanie usług.

Jak wynika z wniosku, partnerzy handlowi nie wykonują na rzecz Spółki takich usług. Czynności partnerów handlowych polegają na informowaniu innych podmiotów o właściwościach wyposażenia budowlanego należącego do Spółki oraz możliwościach jego zastosowania, pomocy w kontaktach pomiędzy potencjalnymi klientami, pomocy w sprzedaży i dzierżawie wyposażenia budowlanego, organizacji doboru elementów wyposażenia budowlanego, jego kompletowaniu, organizacji transportu i zabezpieczeniu. Ponadto partnerzy umożliwiają Spółce eksponowanie swojego logo oraz materiałów reklamowych na placach budów partnera handlowego, a także organizowanie na placach budów prezentacji praktycznych rozwiązań dla innych, potencjalnych klientów. Z wniosku nie wynika więc, aby partnerzy Spółki zbierali dla Spółki zamówienia bądź zawierali umowy z klientami, co jest istotą akwizycji. W konsekwencji usług partnerów handlowych, wykonywanych na podstawie zawartych umów, nie można uznać za usługi akwizycyjne.

Podsumowując, na podstawie okoliczności przedstawionych we wniosku należy stwierdzić, iż opisane czynności wykonywane na rzecz Spółki przez jej partnerów handlowych stanowią odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem w tym przypadku wypłacane partnerom wynagrodzenie stanowi wynagrodzenie za usługę. Należy przy tym również zaznaczyć, iż przedmiotowego wynagrodzenia nie należy utożsamiać z udzieleniem rabatu przez Spółkę. Sposób wyliczenia tego wynagrodzenia – jako procent od obrotów nie powoduje bowiem automatycznie, że mamy do czynienia z rabatem. W opisanej sytuacji partnerzy handlowi podejmują szereg działań (informowanie innych podmiotów o właściwościach wyposażenia budowlanego należącego do P oraz możliwościach jego zastosowania, pomoc w kontaktach pomiędzy potencjalnymi klientami a P, pomoc w sprzedaży i dzierżawie wyposażenia budowlanego, organizacja doboru elementów wyposażenia budowlanego, jego kompletowanie, organizacja transportu i zabezpieczenie) – zwanych we wniosku usługą akwizycyjną, których efektem jest zwiększenie przychodu Spółki, za co Spółka wypłaca wynagrodzenie stanowiące procent zrealizowanego przez partnera przychodu. Zatem nie ulega wątpliwości, iż w przedmiotowej sprawie zapłata następuje za konkretne usługi partnerów handlowych, w związku z czym nie mamy tu do czynienia z rabatem wypłacanym za osiągnięcie odpowiedniego poziomu zakupów bądź terminowe regulowanie należności, który obniżałby wartość wyświadczonych uprzednio usług.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.