W dniu 8.08.2005r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Wniosek ten uzupełniony został pismami z dnia 13.10.2005r., 19.10.2005r. oraz 20.10.2005r.

W przedmiotowym wniosku Spółka podnosi, iż zamierza podwyższyć dla budynków i budowli stawkę amortyzacji przy zastosowaniu współczynnika 1,2. Spółka otrzymała postanowienie tutejszego organu podatkowego z dnia 22.07.2005r. (nr ZD/406-92/CIT/05), dotyczące tych środków trwałych, a stanowiące o możliwości zastosowania współczynnika 1,2, tj. przewidzianego w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych dla budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych.

Budynki i budowle, które używane są przez Spółkę w warunkach pogorszonych, zostały przyjęte do użytkowania w dniach 30.06.1998r. i 30.09.1999r. oraz w tych samych dniach wprowadzone do ewidencji. Technologia produkcji kompostu, powodująca przyspieszoną degradację przedmiotowych środków trwałych, jest stosowana przez Spółkę od samego początku ich funkcjonowania.

Wnioskująca zwróciła się z prośbą o potwierdzenie Jej stanowiska w sprawie, iż wobec faktu, że technologia powodująca przyspieszoną degradację budynków i budowli jest stosowana od samego początku ich funkcjonowania, możliwym jest przeprowadzenie korekt amortyzacji - z uwzględnieniem współczynnika 1,2 - w kartotekach środków trwałych od kolejnego miesiąca po miesiącu, w którym przyjęte one zostały do ewidencji środków trwałych.

Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Postanowienie z dnia 22.07.2005r., nr ZD/406-92/CIT/05, na które się Podatnik powołuje w rozpatrywanym podaniu, zostało wydane w stanie prawnym obowiązującym w 2005r.

Stosownie do przepisu art. 16h ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym w 2005r. - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Ponadto, zgodnie z przepisem art. 16h ust. 2 ustawy podatkowej, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Według regulacji art. 16i ust. 1 ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Jednocześnie stosownie do art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a) cytowanej ustawy, podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać dla budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Podatnik nie zamierza zmienić stosowanej metody amortyzacji, a jedynie skorzystać z prawa podwyższenia stawki amortyzacyjnej, stosowanej przez Niego w wypadku budynków i budowli, które użytkuje w warunkach pogorszonych.

W regulacji art. 16i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi się, iż w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.

W przedmiotowej sprawie, warunki pogorszone, w których funkcjonują wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w dniach 30.06.1998r. i 30.09.1999r. budynki i budowle, istnieją od samego początku ich użytkowania. W związku z powyższym, zdaniem tutejszego organu podatkowego, jeżeli Wnioskująca zamierza skorzystać z prawa podwyższenia stawki dokonywanych odpisów amortyzacyjnych, musiałaby takie podwyższenie przeprowadzić za cały okres poczynionych odpisów amortyzacyjnych, gdyż okoliczności uzasadniające podwyższenie stawki występują od początku użytkowania opisywanych budynków i budowli.

Oznacza to również, iż Spółka nie może (z uwagi na treść art. 16i ust. 3 ustawy) w sposób wybiórczy potraktować okresu, w którym zamierza zastosować podwyższoną stawkę amortyzacji.

Jednocześnie wobec faktu, iż budynki i budowle, które są przedmiotem niniejszej interpretacji, funkcjonują w Spółce od roku 1998 i 1999, organ podatkowy nie może zgodzić się ze stanowiskiem Podatnika, które oparte jest na postanowieniu wydanym w stanie prawnym 2005r. Natomiast, to czy przepisy uzasadniające zastosowanie współczynnika 1,2 - w stosunku do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji w latach 1998 i 1999 - obowiązywały w takim samym zakresie, co obecnie, w tamtych latach, nie jest przedmiotem zapytania złożonego przez Podatnika.

Ponadto, informuje się, iż podanie Podatnika dotyczące okresu obejmującego możliwość dokonania korekty zeznań podatkowych, rozpatrywane jest w odrębnym postanowieniu.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.