W dniu 9.09.2005r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Pismem z dnia 7.11.2005r. - na wezwanie organu podatkowego - Spółka uzupełniła niniejszy wniosek.

W przedmiotowym wniosku Spółka podnosi, iż w styczniu 2005r. wykupiła halę rozbieralną, która wcześniej stanowiła własność towarzystwa leasingowego. Hala przed wykupieniem jej przez Spółkę była leasingowana przez okres 5 lat.

Hala ta nie jest trwale związana z gruntem. Przez Spółkę jest wykorzystywana do prowadzenia działalności poligraficznej. Znajdują się w niej pomieszczenia magazynowe, biurowe, gospodarcze i produkcyjne. Hala zakupiona przez Spółkę może być rozebrana w każdym momencie poprzez rozkręcenie jej poszczególnych elementów, w tym również odkręcenie jej od podłoża, do którego została uprzednio przymocowana. Skonstruowana jest z elementów blaszanych, w skład których wchodzą między innymi: płyty blaszane, słupy blaszane oraz śruby, które łączą poszczególne elementy hali.

W celu postawienia przedmiotowej hali na danym terenie, uprzednio przygotowano tzw. stopy fundamentowe pod słupy stalowe. Słupy stalowe za pomocą śrub zostały przytwierdzone do stóp fundamentowych, a do tych słupów również za pomocą śrub przymocowano ściany z blachy.

Z przepisów dotyczących klasyfikacji środków trwałych wynika, że aby zastosować w stosunku do tej hali stawkę amortyzacyjną 2,5% - tak jak w przypadku budynków przemysłowych (Grupa 1, podgrupa 10, rodzaj 101) - musiałaby ona spełniać warunki określone dla budynków, których definicję zawiera ustawa z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (tekst jednolity: Dz. U. z 2003r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.). Według tej definicji, budynki są to obiekty budowlane, trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadające fundamenty i dach.

W związku z powyższym, Wnioskująca zwróciła się z zapytaniem, jaką stawkę amortyzacji należy zastosować dla powyższej hali?

Stanowisko Podatnika w tej sprawie jest następujące:

Wobec faktu, iż hala, która jest przedmiotem zapytania, jest rozbieralna oraz że nie jest trwale związana z gruntem, Podatnik uważa, że zastosować należy stawkę amortyzacyjną 10%, właściwą dla grupy 8 Klasyfikacji Środków Trwałych - narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie. Do tej bowiem grupy zakwalifikowane są wolno stojące nie związane w sposób trwały z gruntem, budki, kioski, domki campingowe i inne obiekty z wyjątkiem ujętych w grupie 1 - "Budynki i lokale".

Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Stosownie do przepisu art. 16h ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Ponadto, zgodnie z przepisem art. 16h ust. 2 ustawy podatkowej, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Jedną z metod amortyzacji jest dokonywanie odpisów w sposób liniowy. Według regulacji art. 16i ust. 1 ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się więc przy zastosowaniu stawek określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy. W pozycji 08 tego wykazu, dla środków trwałych z grupy 8 i rodzaju 806 - kioski, budki, baraki, domki kempingowe - niezwiązane trwale z gruntem, ustawodawca przewidział stawkę roczną amortyzacji w wysokości 10% od ich wartości początkowej. Do tego więc rodzaju składników majątku Podatnik winien zastosować 10% stawkę odpisów amortyzacyjnych.

Organ podatkowy podkreśla, iż udzielił interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w stosunku do stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą, która w podaniu o wydanie tej interpretacji określiła, iż rozbieralną halę, którą wykupiła od towarzystwa leasingowego, zalicza do grupy 8 podgrupy 80 rodzaj 806 Klasyfikacji Środków Trwałych, a więc nie uważa jej za budynek. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia budynek. Dlatego też tutejszy organ podatkowy nie dokonał oceny prawnej stanowiska Wnioskującej co do statusu obiektu, jakim jest rozbieralna hala niezwiązana trwale z gruntem. Właściwym dla potwierdzenia zastosowanej kwalifikacji jest odpowiedni urząd statystyczny. Bowiem Klasyfikację Środków Trwałych wprowadziła w drodze rozporządzenia Rada Ministrów, na mocy art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 1995r. Nr 88, poz. 439 ze zm.), a stosownie do przepisów art. 25 ust. 1 pkt 6 oraz art. 25 ust. 2 tej ustawy, urzędy statystyczne wykonują zadania w zakresie opracowywania standardowych klasyfikacji, nomenklatur i definicji podstawowych kategorii, ustalania wzajemnych relacji między nimi oraz ich interpretacji.

Organ podatkowy pragnie zwrócić uwagę Wnioskującej na okoliczność, iż ustawodawca na mocy przepisu art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w stosunku do używanych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, przewidział również możliwość zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.