Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy koszty należy przeliczyć na złote wg kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu, jeżeli Spółka dokona zapłaty w walucie obcej w dniu wystawienia i zarachowania faktury oraz czy powstaną w takim przypadku różnice kursowe, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka jest nierezydentem w myśl przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2002r. Prawo dewizowe (Dz.U. z 2002r., Nr 141, poz. 1178) , posiada w Polsce nieruchomości i prowadzi działalność polegającą na ich wynajmie. W ramach prowadzonej działalności Spółka otrzymuje od polskich kontrahentów faktury za otrzymane świadczenia wystawione w złotych polskich a także w euro. Zdarzają się sytuacje, że Spółka dokonuje zapłaty należności w walucie obcej tego samego dnia, co data wystawienia faktury, z której ta należność wynika.

Strona uważa, że w opisanej sytuacji ma zastosowanie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, dalej PDOP(Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zdaniem Spółki, zgodnie z trzecim zdaniem cytowanego przepisu, jeżeli Spółka tego samego dnia co dzień wystawienia i zarachowania faktury dokonała zapłaty w walucie obcej wówczas nie powstaną podatkowe różnice kursowe. Różnice te powstają jedynie w związku z art. 30 ust.2 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz.U. z 2002r., Nr 76, poz. 694 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem zapłatę zobowiązań wyrażonych w walutach obcych ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia odpowiednio po kursie sprzedaży walut stosowanym przez bank, z którego usług korzysta jednostka. Jeżeli w rozpatrywanym przypadku kurs ten będzie się różnił od średniego kursu NBP, to powstaną różnice kursowe do wykazania w księgach, które jednak nie będą stanowiły równic kursowych w sensie ustawy PDOP.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym zastosowanie ma art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1 ustawy PDOP. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłoszonych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Z treści powołanego przepisu wynika, że w przypadku ponoszenia kosztów w walucie obcej zachodzi konieczność ich przeliczenia wg określonego kursu NBP. Jednocześnie warunkiem wystąpienia różnic kursowych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest faktyczne uregulowanie należności wyrażonej w walucie obcej w innym dniu niż nastąpiło jej zarachowanie. Ponieważ zobowiązanie wynikające z faktury wstawionej w walucie obcej zostało zaspokojone w dacie wystawienia i zarachowania faktury, nie mamy do czynienia z rozbieżnością w datach zarachowania i poniesienia kosztu. Zgodnie z powyższym nie powstają różnice kursowe , o których mowa w art. 15 ust. 1 cytowanej ustawy.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony #8722; do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy-Ordynacja podatkowa).

Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego (art. 14a § 4 ustawy-Ordynacja podatkowa). Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.(art. 236 §2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa).