Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka umorzyła swojemu pracownikowi pozostałą do spłacenia kwotę uprzednio na niego nałożonej kary. Kara została nałożona na pracownika w 2004r. i na wniosek pracownika została ona rozłożona na raty. W 2005r. po spłaceniu ok. 50% kary pracownik wystąpił o umorzenie pozostałej kwoty i ta prośba została rozpatrzona pozytywnie, w związku z czym nastąpiło umorzenie pozostałej kwoty.

Spółka stoi na stanowisku, iż umorzenie kary pieniężnej nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie stanowi ona przychodu dla pracownika. Uzasadnia to tym, że opodatkowaniu podlegał już przychód, który pracownik uzyskał ze stosunku pracy, a dopiero z tego przychodu nastąpiłoby spłacenie umorzonej kwoty. Tak więc, zdaniem Spółki, kwota umorzenia podlegałaby podwójnemu opodatkowaniu.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego nie podziela stanowiska Spółki.

W wyniku nałożenia na pracownika kary powstało u niego zobowiązanie do zapłaty kwoty kary. Z drugiej strony, u Spółki powstała wierzytelność względem pracownika. W 2005r. Spółka dokonując umorzenia tej wierzytelności zmniejszyła poziom zobowiązań pracownika wynikających z tej kary. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000r. poz. 176 ze zm.) przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W wyniku umorzenia przez Spółkę kwoty stanowiącej zobowiązanie pracownika, czyli pozostałej do spłacenia kwoty kary, powstało przysporzenie po jego stronie.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż nałożenie kary było skutkiem naruszenia przez niego postanowień Kodeksu pracy i Regulaminu Pracy Spółki, a więc było ściśle związane z łączącym Spółkę z pracownikiem stosunkiem pracy. Skoro nałożenie kary było związane ze stosunkiem pracy to jest z nim związane także jej umorzenie, a więc przychód z tytułu tego umorzenia należy uznać za przychód ze stosunku pracy.

W związku z powyższym kwota umorzenia stanowi w rozumieniu ww. ustawy przychód ze stosunku pracy i z tego tytułu na Spółce, zgodnie z art. 31 ww. ustawy, ciążą obowiązki płatnika.