POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Gorlicach działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr. 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 22.08.2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych,- stwierdza, że stanowisko podatnika w tej sprawie nie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.08.2005 r. podatnik złożył w tut. Urzędzie pismo w sprawie udzielenia informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, dotyczącej skutków podatkowych otrzymanej pomocy finansowej.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatnik zawarł umowę z Powiatowym Urzędem Pracy o refundację kosztów poniesionych na wyposażenie i doposażenie stanowiska pracy utworzonego dla bezrobotnych. Refundacja została przyznana w 2005 r. przez Powiatowy Urząd Pracy w G. zgodnie z ustawą z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr. 99, poz. 1001 ze zm.).
W związku z powyższym podatnik zwraca się zapytaniem, czy refundacja poniesionych kosztów stanowi przychód z działalności gospodarczej oraz czy odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wydatki na zakup urządzeń biurowych w części finansowanych z otrzymanych środków stanowią koszt uzyskania przychodów z działalności gospodarczej. Zdaniem podatnika refundacja poniesionych kosztów nie jest przychodem z działalności gospodarczej, natomiast odpisy amortyzacyjne dotyczące zakupionych środków trwałych oraz wydatki na zakup wyposażenia nie stanowią dla podatnika w części refundowanej ze środków PUP kosztów uzyskania przychodów.

Po rozpatrzeniu wniosku organ podatkowy wyjaśnia co następuje:

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt. 2 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr. 14, poz. 176 ze zm.) przychodami z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których zgodnie z art. 22a-22o dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.
Stosownie do § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25.04.2005 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów/przychodów (Dz. U. Nr. 70, poz. 630) zarządzono zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od przyznanych bezrobotnemu środków z Funduszu Pracy, o których mowa w § 1 pkt. 1 lit. b) i c) rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 31.08.2004 r. w sprawie warunków i trybu refundacji ze środków z Funduszu Gospodarki i Pracy kosztów wyposażenia i wyposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej i refundowania kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa oraz wymiaru dopuszczalnej pomocy (Dz. U. Nr. 196, poz. 2018). Z tego wynika, że ujęta w § 1 lit. a) wymienionego rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy refundacja pracodawcy kosztów wyposażenia i doposażenia stanowiska pracy nie jest objęta zaniechaniem poboru podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z cytowanym rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 25.04.2005 r. Zatem wymienione przepisy ustawy o podatku dochodowym i przepisy wykonawcze wyraźnie wskazują, że otrzymana refundacja kosztów wyposażenia i doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, natomiast tylko dotacja otrzymana na zakup środków trwałych nie powiększa przychodów z działalności gospodarczej pod warunkiem spełnienia kryteriów o których mowa w przepisach art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym (t. j. uznaniem nabytego składnika za środek trwały i dokonaniem odpisów amortyzacyjnych).
Dotacja na zakup środka trwałego nie będzie miała również wpływu na ustalenie jego wartości początkowej. Zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartością początkową zakupionego środka trwałego będzie cena jego nabycia.
Od ustalonej w ten sposób wartości początkowej należy dokonywać odpisów amortyzacyjnych na ogólnych zasadach wynikających z art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednak odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej środka trwałego, w części sfinansowanego otrzymaną refundacją, nie stanowią w całości kosztów uzyskania przychodu. Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt. 45 wymienionej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na ich nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym lub zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
W zakresie pozostałych wydatków (wyposażenie, urządzenia nie zaliczane do środków trwałych) realizowanych z otrzymanych środków finansowych należy stwierdzić, że wydatki te będą stanowić koszty uzyskania przychodu, jeżeli spełnione zostaną przesłanki definicji kosztów uzyskania przychodów, określonej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. wykazanie związku poniesionego kosztu z przychodem, wydatek nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy).

Mając na uwadze powyższe, stwierdza się, że stanowisko podatnika w tej sprawie jest nieprawidłowe.

Powyższa informacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania interpretacji, a traci swoją ważność z dniem zmiany przepisów prawa, które były jej przedmiotem.
Organ podatkowy udzielając interpretacji oparł się na przedstawionym stanie faktycznym i nie oceniał treści załączonych do wniosku dokumentów.
Interpretacja powyższa nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla niego organy podatkowe i organy kontroli skarbowej, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie niniejsze służy podatnikowi prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Gorlicach, w terminie 7 dni od dnia otrzymania postanowienia (art. 236 § 2 Ordynacji podatkowej).