Postanowienie

Działając na podstawie art. 14a § 4 i art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że stanowisko Jednostki dotyczące wysokości stawki amortyzacyjnej dla bankomatów, opisane w piśmie z dnia 18 listopada 2005 r. jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Pismem L. dz. 386/w/2005 z dnia 18 listopada 2005 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu - 21 listopad 2005 r.), Bank zwrócił się z wnioskiem do Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego. Organ podatkowy pismem nr PD-423-80-1/GC/2005 z dnia 24 listopada 2005 r. wezwał Jednostkę do usunięcia braków we wniosku. Wskazane braki zostały przez Spółkę usunięte pismem, które wpłynęło do kancelarii tutejszego Urzędu w dniu 02 grudnia 2005 r.Stan faktyczny przedstawiony we wniosku jest następujący:Bank dokonał w 2005 r. zakupu dwóch bankomatów, które zgodnie z opinią Urzędu Statystycznego w Łodzi zakwalifikował do grupy 6, rodzaj 669 Klasyfikacji Środków Trwałych. Według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów Usług bankomaty otrzymały symbol 30.01.23-90.10Dla celów amortyzacji Bank zastosował stawkę 20% wynikającą z Wykazu Rocznych Stawek Amortyzacyjnych, stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.).Bank zwrócił się z wnioskiem o interpretację przepisów w zakresie zastosowanej stawki amortyzacyjnej dla przedmiotowych bankomatów.Zdaniem Banku zastosowana stawka w wysokości 20% jest właściwa.

Tutejszy organ podatkowy po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawia następujące stanowisko:

Zarówno Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. nr 89, poz. 844.) jak i Klasyfikacja Środków Trwałych wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT). (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.), są standardowymi klasyfikacjami, stosowanymi w statystyce, ewidencji dokumentacji oraz rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych administracji publicznej. Powyższe wynika z postanowień art. 40 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439 ze zm.).Dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych - w szczególności dla celów ustalenia stawki odpisów amortyzacyjnych dla środków trwałych - istotna jest jednak Klasyfikacja Środków Trwałych, ponieważ Wykaz Rocznych Stawek Amortyzacyjnych stanowiący załącznik nr 1 do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. - zwanej dalej "ustawą"), zawiera stawki amortyzacyjne przyporządkowane do określonych symboli grup, podgrup oraz rodzajów środków trwałych według tej Klasyfikacji. Zgodnie z poz. 06 wymienionego wyżej Wykazu, dla środków trwałych zakwalifikowanych według KŚT do grupy 6 "urządzenia techniczne" stawka amortyzacji wynosi 10%, z wyjątkiem tych podgrup i rodzajów urządzeń technicznych, dla których określona została inna stawka. Rodzaj 669 - Pozostałe urządzenie nieprzemysłowe -, do którego zostały zakwalifikowane przedmiotowe bankomaty, obejmuje samodzielne urządzenia nieprzemysłowe, których konstrukcja, wyposażenie lub materiał, z którego są wykonane oraz podstawowe parametry techniczne różnią się zasadniczo od obiektów, ujętych w rodzajach 660-668. Z całego tego rodzaju, jedynie dla kas fiskalnych i rejestrujących (z wyjątkiem zaliczonych do poz. 04-zespoły komputerowe) ustalona została stawka amortyzacji w wysokości 20%. Dla pozostałych urządzeń z tego rodzaju - w tym również bankomatów - stawka amortyzacji zgodnie z Wykazem wynosi 10%.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedstawionym stanie faktycznym i w stanie prawnym obowiązującym na dzień jej wydania.

Zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Spółki, ale jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Spółki do czasu jej zmiany lub uchylenia przez organ odwoławczy oraz do czasu zmiany przepisów prawnych.

Na podstawie art. 14a § 4, art. 236 § 2 pkt 1 i art. 223 § 1, w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt. 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.), podania i załączniki do podań składane w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej podlegają opłacie skarbowej. Szczegółowy wykaz opłaty skarbowej zawiera załącznik do wyżej wymienionej ustawy. Zgodnie z poz. 1 części I tego załącznika, opłata skarbowa od podania wynosi 5 zł, natomiast zgodnie z poz. 2 opłata skarbowa od załącznika do podania wynosi 50 gr.