Wnioskiem z 19.09.2005 r., Spółka zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów o podatku od towarów i usług w odniesieniu do następującego stanu faktycznego:

Osoby reprezentujące Spółkę podczas wyjazdów za granicę korzystają np. na lotnisku lub podczas pobytu w hotelu z dostępu do internetu lub z telefonu płacąc za powyższe usługi kartą kredytową. Za korzystanie z powyższych usług Spółka nie otrzymuje żadnych dokumentów, które potwierdzałyby fakt świadczenia usługi na terytorium państw Unii Europejskiej lub w państwie trzecim. Jedynym dowodem dokumentującym dokonanie transakcji i stanowiącym podstawę obciążenia kosztów Spółki jest wyciąg bankowy płatności dokonanych kartą płatniczą w danym miesiącu. W otrzymanym raz w miesiącu wyciągu bank określa dokonaną transakcję jako np. PAYPHONE CALL, DB DDORF TEL, Ref.No.8840188 waluta GBP i podana jest kwota w walucie i w walucie PLN, lub NETPOINT INTERNET ACC, HELLERUP Ref.No.8811969 waluta GBP i podana jest kwota w walucie i w PLN.

Spółka księguje w koszty dokument wewnętrzny sporządzony zgodnie z wyciągiem bankowym płatności dokonywanych kartą płatniczą, w którym osoba delegowana oświadcza, że poniosła wydatki na internet lub telefon w związku z działalnością Spółki.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Spóka wnosi o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następującym zakresie:

Czy korzystanie z internetu lub telefonu podczas pobytu za granicą udokumentowane wewnętrznym dokumentem sporządzonym na podstawie wyciągu bankowego i opłacone kartą płatniczą za granicą stanowi import usług w rozumieniu art. 27 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług i czy sporządzona powinna być faktura wewnętrzna ?

Według stanowiska Spółki korzystanie z internetu lub telefonu za granicą podczas delegacji stanowi import usług w rozumieniu w/w przepisów, a obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności. W opisanym przypadku obowiązek podatkowy powstaje na koniec bieżącego miesiąca, po otrzymaniu przez Spółkę wyciągu bankowego dotyczącego płatności dokonanych kartą płatniczą. Powyższa transakcja wymaga wystawienia faktury wewnętrznej z tytułu importu usług.

Na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza co następuje:

W myśl ogólnej zasady, określonej w art. 27 ust. 1 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługę ? miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności ? miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2 - 6 i art. 28.

Zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 2 w związku z art. 27 ust. 4 pkt 7 i 9 ustawy w przypadku usług telekomunikacyjnych i elektronicznych świadczonych na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę ? miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Z uregulowania tego wynika, że jeżeli usługi te świadczone są przez operatorów mających siedzibę na terytorium Wspólnoty na rzecz podatnika (usługobiorcy) mającego siedzibę w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, w tym również w Polsce ? to opodatkowane są w kraju siedziby lub prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy. Oznacza to, że z tytułu tych usług usługobiorca rozlicza podatek w swoim kraju.

W opisanym przypadku Spółka nie zawarła z kontrahentem zagranicznym umowy na świadczenie przedmiotowych usług. To osoba reprezentująca Spółkę podczas pobytu za granicą korzystała w danym kraju z powszechnie dostępnych usług dostępu do internetu czy też telefonu. Stąd też Spółka, tylko z racji dokonanej zapłaty kartą kredytową, nie jest podatnikiem z tytułu importu usług. Świadczenie w/w usług porównywalne jest do korzystania poza granicami z automatów telefonicznych, gdzie usługodawca nie jest w stanie określić tożsamości usługobiorców. Do rozliczenia podatku od towarów i usług zobowiązany jest w takiej sytuacji usługodawca według zasad, obowiązujących w kraju świadczenia tych usług. Udokumentowanie takiego zdarzenia, wobec braku dowodu zewnętrznego, może być dokonane w formie dowodu wewnętrznego.

Mając powyższe na uwadze, organ podatkowy nie podziela stanowiska Strony w tym zakresie, stąd też postanowił jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.

Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla Wnioskodawcy ? do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Interpretacja niniejsza wiąże organ podatkowy do czasu zmiany przepisów prawa.

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku, za pośrednictwem Naczelnika Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 oraz art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, powinno określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać podstawy uzasadniające to żądanie.