Na podstawie art. 14a § 1, 3 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań - Jeżyce postanawia uznać stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20.12.2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dot. objęcia spisem z natury materiałów znajdujących się w dniu jego sporządzenia poza zakładem podatnika - za prawidłowe.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że podatnik posiada materiały stanowiące jego własność, składowane w lokalu, który do miesiąca sierpnia 2005r. wynajmował i który stanowił siedzibę prowadzonej działalności gospodarczej. W chwili wypowiedzenia umowy i opuszczenia pomieszczeń, wynajmujący nie zwrócił podatnikowi znajdujących się tam materiałów. Sprawa została skierowana na drogę postępowania sądowego.

Wnioskodawca prosi o udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy materiały te należy uwzględnić w remanencie końcowym sporządzonym na dzień 31.12.2005r. Zdaniem podatnika, materiały winny zostać uwzględnione w spisie, a w momencie ich faktycznego zwrotu należy dokonać ewentualnych korekt ilościowych i wartościowych.

Stosownie do art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów, dochodem jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadów, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Obowiązek sporządzenia spisu z natury na koniec każdego roku obrotowego i wpisania jego wartości do księgi wynika bezpośrednio z § 27 ust. 1 rozporządzenia Min. Fin. z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003r. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.). Podatnik winien więc sporządzić spis z natury w sposób staranny i trwały oraz umieścić w nim co najmniej dane wyszczególnione w § 28 ust. 2 ww. rozporządzenia. Zgodnie z zapisem ust. 3 tego przepisu, spisem z natury należy również objąć towary stanowiące własność podatnika znajdujące się poza zakładem podatnika, a także towary obce znajdujące się w zakładzie podatnika, z tym że te ostatnie nie podlegają wycenie.

W sytuacji przedstawionej w złożonym wniosku, podatnik winien więc uwzględnić w remanencie materiały znajdujące się poza siedzibą jednostki w ilości wynikającej z posiadanej przez niego dokumentacji zakupu pomniejszonej o dokonaną do momentu sporządzenia spisu sprzedaż tych materiałów i jako stanowiące jego własność wycenić na zasadach określonych w § 29 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a więc według ceny zakupu lub nabycia albo cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe do cen zakupu lub nabycia.

Należy również zgodzić się ze stanowiskiem wnioskującego co do konieczności dokonania ewentualnych korekt wartościowych i ilościowych w momencie otrzymania zwrotu materiałów. Wszelkie rozbieżności między dokumentami a stanem faktycznym należy odpowiednio rozliczyć i zaewidencjonować w księgach podatkowych tak by doprowadzić do zgodności tych ksiąg ze stanem rzeczywistym. Różnice te mogą mieć dwojaki charakter i występować w postaci niedoborów lub nadwyżek.

W przypadku niedoborów, należy w pierwszej kolejności umniejszyć wartość zakupu tych materiałów zaewidencjonowaną w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Możliwość uznania tego niedoboru za koszt podatkowy i dokonanie w związku z tym odpowiedniego zapisu w kol. 14 księgi będzie jednak uzależniona od faktu czy niedobór ten powstał z przyczyn zawinionych czy też niezawinionych przez podatnika.

Ponieważ straty w towarach handlowych i materiałach nie zostały wymienione w art. 23 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zastosowanie będzie miała w tym przypadku ogólna reguła wyrażona w art. 22 ust. 1 ustawy, a więc istnienie związku przyczynowo - skutkowego między poniesionym kosztem a uzyskiwanym przychodem. Stwierdzone w toku inwentury niedobory mogą więc zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów roku którego dotyczy inwentaryzacja, jeżeli powstały niezależnie od woli podatnika, a więc są niezawinione i o ile zostaną prawidłowo rozliczone i udokumentowane. Ciężar udowodnienia i właściwego udokumentowania wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów spoczywa na podatniku. Niedobory powstałe z winy podatnika nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Ujawnione w trakcie spisu z natury, rozliczone i udokumentowane nadwyżki w towarach handlowych i materiałach stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym w myśl regulacji zawartej w art. 14 ust. 1 w powiązaniu z ust. 3 tego artykułu, ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego należało orzec jak w sentencji.

Interpretację wydano w oparciu o stan faktyczny wynikający z zapytania oraz o stan prawny obowiązujący w dniu jej wydania.