STAN FAKTYCZNY
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w roku 1998 został zakupiony budynek o wartości 53988 zł, wobec którego zastosowano indywidualną stawkę amortyzacyjną dla używanych środków trwałych - 10 lat (budynek przed nabyciem był wykorzystywany powyżej 60 miesięcy). W roku 2001 rozpoczęto modernizację i rozbudowę nieruchomości i zakończono w roku 2004, poniesiono nakłady na kwotę 841.806 zł. Całość po modernizacji stanowi jedną nieruchomość. Przy stosowaniu indywidualnej stawki amortyzacyjnej stanowi to bardzo duży koszt, który wpływa na wynik finansowy spółki.
W tym stanie faktycznym zastało postawione następujące pytanie: czy można zastosować stawkę amortyzacyjną z wykazu stawek amortyzacyjnych ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

STANOWISKO PODATNIKA
W art. 16 i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych istnieje możliwość zastosowania obniżenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu. Spółka uważa, iż może to się odnosić również do zastosowanych stawek indywidualnych.

OCENA PRAWNA STANOWISKA PYTAJĄCEGO Z PRZYTOCZENIEM PRZEPISÓW PRAWA
Obowiązujące, w stosuku do osób prawnych do 31 grudnia 1999r. przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 z późn. zm.) stanowiły, iż podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 12 oraz § 8 ust. 3 i 5, ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych -§ 9 ust. 13 rozporządzenia.
W przedmiotowej sprawie, rozpoczynając amortyzację środka trwałego - w postaci używanego budynku, Spółka wybrała metodę dokonywania tych odpisów przy zastosowaniu stawki ustalonej indywidualnie, tj. w wysokości 10%, a więc metodę wskazaną w § 9 ust. 4 w/w rozporządzenia.
Dokonane zmiany regulacji prawnych w zakresie amortyzacji podatkowej spowodowały, iż od dnia 1 stycznia 2000r. zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych - określają przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwzględnieniem zmian wprowadzonych ustawą z dnia 20 listopada 1999r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz. U. Nr 95, poz. 1101/.
Przepisy art. 4 ustawy z dnia 20 listopada 1999r. stanowią, iż do środków trwałych stosuje się zasady amortyzacji określone w tych przepisach. Jednocześnie przepisy art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy zmieniajacej wskazują, iż do środków i wartości oddanych do używania przed dniem 1 stycznia 2000r. można stosować przepisy art. 16i ust. 1-6 ustawy podatkowej. Oznacza to, iż podatnicy mają prawo wyboru, w zakresie określonym tymi przepisami, do stosowania nowych lub kontynuowania dotychczasowych zasad.
Art. 16i ust. 5 ustawy podatkowej stanowi iż, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych.
Zatem cytowany przepis art. 16i ust. 5 ustawy podatkowej przewiduje możliwość obniżania stawek z Wykazu.
Możliwość wyboru, o której mowa powyżej, nie dotyczy metody amortyzacji, która (określona dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji) obowiązuje, w myśl art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych / tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm./ do pełnego zamortyzowania tego środka. Zgodnie bowiem z brzmieniem tegoż przepisu podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16 l i 16 ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują natomiast możliwości obniżania przyjętych indywidualnych stawek amortyzacyjnych.
Reasumując: ponieważ dla przedmiotowego budynku Spółka wybrała metodę amortyzacji przy zastosowaniu stawki ustalonej indywidualnie, tj. 10 %, wybraną metodę jest obowiązana stosować do pełnego zamortyzownia tegoż środka trwałego. W świetle cytowanych wyżej przepisów w przedmiotowej sprawie nie jest możliwa zmiana przyjętej indywidualnej stawki amortyzacyjnej, czyli 10% na stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych.
W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza, iż stanowisko Spółki przedstawione w przedmiotowej sprawie jest nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznymi wiąże organy podatkowe do czasu zmiany przepisów.