INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2012 r. (data wpływu 30 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa finansowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa finansowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie m.in. budowy lokali mieszkalnych przeznaczonych na sprzedaż (działalność deweloperska). Jest czynnym podatnikiem VAT. Aby zapewnić swoim Klientom możliwość sfinansowania zakupu nieruchomości, nawiązała współpracę z Firmą B zajmującą się pośrednictwem w udzielaniu kredytów. W ramach tej współpracy świadczy ona usługi pośrednictwa finansowego na rzecz Spółki B, które polegają w szczególności na:

• zachęcaniu potencjalnych klientów do skorzystania z usług Firmy B, jak również ułatwianie nawiązania kontaktu potencjalnych klientów z Firmą B;
• udostępnieniu i przekazywaniu materiałów informacyjno-promocyjnych przygotowanych przez Firmę B;
• kompletowaniu niezbędnych dokumentów dotyczących kredytowanej nieruchomości, wymaganych przez bank do złożenia wniosku kredytowego (takich jak np. oświadczenie inwestora, rzuty, mapy, wypisy z ksiąg wieczystych itp.);
• ustaleniu harmonogramu wypłat kredytu w zależności od postępów prac budowlanych;
• wyjaśnieniu potencjalnym Klientom zasad udzielania kredytów mieszkaniowych w Polsce, zasad ustalania przez banki zdolności kredytowej, zasad wypłaty kredytów przez banki;
• wyjaśnieniu skutków prawnych zawieranych umów przedwstępnych oraz umów przenoszących własność nieruchomości z punktu widzenia nabywania nieruchomości z udziałem kredytu.
  
  

W przypadku podpisania umowy kredytowej przez Klienta, Zainteresowana otrzymuje prowizję od Firmy B (% od kwoty udzielonego kredytu) z tytułu pośredniczenia w udzieleniu kredytu.

Z tego tytułu wystawia ona fakturę VAT za pośrednictwo finansowe ze stawką zwolnioną z podatku VAT (zgodnie z art. 43.1.38 ustawy o VAT).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wystawiając fakturę Firmie B za prowizję z tytułu pośrednictwa przy udzielaniu kredytu mieszkaniowego ze stawką zwolnioną, Wnioskodawczyni postępuje zgodnie z obowiązującymi przepisami...

Zdaniem Wnioskodawczyni, jej stanowisko jest zgodne z obowiązującymi przepisami, bowiem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 pośrednictwo z tytułu świadczenia usług udzielania kredytów podlega zwolnieniu z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a także zwolnień od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W myśl art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W myśl art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Stosownie do treści przepisu art. 135 (1) (b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE.L. Nr 347.1 ze zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r., państwa członkowskie zwalniają udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Z brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, stanowiącego implementację regulacji unijnych w tym zakresie wyraźnie wynika, iż intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, iż wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), gdzie Trybunał stwierdził iż „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”. Konkludując można stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi.

W celu rozstrzygnięcia co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa” warto w tym celu odnieść się do wyroku w sprawie sygn. C-453/05 gdzie TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku VAT i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie m.in. budowy lokali mieszkalnych przeznaczonych na sprzedaż (działalność deweloperska). Jest czynnym podatnikiem VAT. Aby zapewnić swoim Klientom możliwość sfinansowania zakupu nieruchomości, nawiązała współpracę z Firmą B zajmującą się pośrednictwem w udzielaniu kredytów. W ramach tej współpracy świadczy ona usługi pośrednictwa finansowego na rzecz Spółki B, które polegają w szczególności na:

• zachęcaniu potencjalnych klientów do skorzystania z usług Firmy B, jak również ułatwianie nawiązania kontaktu potencjalnych klientów z Firmą B;
• udostępnieniu i przekazywaniu materiałów informacyjno-promocyjnych przygotowanych przez Firmę B;
• kompletowaniu niezbędnych dokumentów dotyczących kredytowanej nieruchomości, wymaganych przez bank do złożenia wniosku kredytowego (takich jak np. oświadczenie inwestora, rzuty, mapy, wypisy z ksiąg wieczystych itp.);
• ustaleniu harmonogramu wypłat kredytu w zależności od postępów prac budowlanych;
• wyjaśnieniu potencjalnym Klientom zasad udzielania kredytów mieszkaniowych w Polsce, zasad ustalania przez banki zdolności kredytowej, zasad wypłaty kredytów przez banki;
• wyjaśnieniu skutków prawnych zawieranych umów przedwstępnych oraz umów przenoszących własność nieruchomości z punktu widzenia nabywania nieruchomości z udziałem kredytu.
  
  

W przypadku podpisania umowy kredytowej przez Klienta, Zainteresowana otrzymuje prowizję od Firmy B (% od kwoty udzielonego kredytu) z tytułu pośredniczenia w udzieleniu kredytu.

Z tego tytułu wystawia ona fakturę VAT za pośrednictwo finansowe ze stawką zwolnioną z podatku VAT.

Zatem biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa, jak również przedstawiony we wniosku opis zaistniałego stanu faktycznego stwierdzić należy, że świadczenie przedmiotowych usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek korzysta ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym Wnioskodawczyni wystawiając fakturę Firmie B za prowizję z tytułu pośrednictwa przy udzielaniu kredytu mieszkaniowego ze stawką zwolnioną, postępuje zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.