P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 05.09.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu 21.09.2005 r.)

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Zgodnie ze stanem faktycznym podanym we wniosku, Podatnik w roku 1999 wystąpił do GDDP z prośbą o wyrażenie zgody na wykonanie zjazdów z drogi zbiorczej i włączenie wewnętrznego układu komunikacyjnego do istniejącej drogi zbiorczej. Początkowo Spółka nie dostała zgody, ponieważ w/w droga była budowana z myślą o obsłudze komunikacyjnej lokalnego ruchu rolniczego i nie jest dostosowana do przenoszenia obciążeń związanym z ruchem generowanym przez działalność planowanej inwestycji. Spółce zalecono opracowanie projektu modernizacji drogi zbiorczej i poinformowano, że wybudowanie układu komunikacyjnego warunkuje oddanie budowanego obiektu do użytkowania. W 2000 r. Podatnik otrzymał od GDDP zgodę na przeprowadzenie remontu cząstkowego drogi zbiorczej. Działalność Spółka mogła rozpocząć po zrealizowaniu wcześniejszych ustaleń dotyczących modernizacji drogi zbiorczej. W 2000 r. Podatnik wykonał projekt modernizacji drogi i uzyskał pozwolenie na budowę, które było później przedłużane.

W 2001 r. Spółka otrzymała warunkową zgodę na włączenie wewnętrznego układu komunikacyjnego do istniejącej drogi zbiorczej pod warunkiem, że wykona jej modernizację w terminie do 30.06.2001 r. W przeciwnym razie byłaby cofnięta zgoda na włączenie układu komunikacyjnego.Ogromny koszt inwestycji i brak porozumienia pomiędzy firmami partycypującymi w kosztach drogi spowodował odroczenie terminu realizacji inwestycji, na co wyraziła zgodę GDDP. W 2004 r. została podpisana umowa konsorcjum, wedle której wszystkie firmy sąsiadujące wspólnie podejmują się przeprowadzenia modernizacji drogi (ponieważ każda z firm była w podobnej sytuacji - nie posiadała zgody na wjazdy). Pomiędzy konsorcjum a GDDKiA zostało podpisane porozumienie. Podatnik ustalił, że modernizacja drogi będzie przebiegała dwuetapowo: I etap zostanie zrealizowany w terminie do 31.05.2005 r., a drugi do 31.05.2009 r. Po zakończeniu I etapu Spółka uzyskała pozwolenie na użytkowanie zmodernizowanej drogi.

Spółka prosi o wyjaśnienie,

czy koszty remontu i modernizacji drogi dojazdowej do firmy można uznać za koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podatnik jest zdania, że remontowana droga będzie służyć działalności gospodarczej i ma zasadniczy wpływ na zwiększenie uzyskiwanych przez Spółkę przychodów, tym bardziej, iż w tej lokalizacji jest to jedyna możliwa droga dojazdowa.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewidują możliwość bezpośredniego zaliczenia dokonanych wydatków do kosztów uzyskanie przychodów lub pośredniego odliczenia dokonanych wydatków poprzez odpisy amortyzacyjne. W związku z zapisami tej ustawy jednym z elementów dających możliwość amortyzacji przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych jest m. in. oddanie ich do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 (leasing).

Spółka partycypowała jedynie w kosztach budowy drogi, bez odrębnej umowy o dzierżawę lub leasing. Zdaniem Podatnika brak tej umowy uniemożliwia zaliczenie poniesionych wydatków do inwestycji w obcy środek trwały.

W tej sytuacji poniesione wydatki można w całości uznać za koszt uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia, jeżeli wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby źródło to przynosiło przychody także w przyszłości.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w odpowiedzi na wniosek Spółki zważył co następuje.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16. Podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem, że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma bądź też może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Przeprowadzana inwestycja drogowa ma związek z inwestycją budowlaną realizowaną przez Spółkę na działce położonej przy przedmiotowej drodze publicznej. Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę wybudowanie układu komunikacyjnego warunkuje oddanie budowanego obiektu do użytkowania. Z kolei zgodę na włączenie wewnętrznego układu komunikacyjnego do istniejącej drogi zbiorczej Spółka otrzymała pod warunkiem, że wykona jej modernizację. W związku z tym, należy uznać, że spełniony został warunek istnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionymi wydatkami na remont i modernizację drogi zbiorczej a uzyskaniem przez Spółkę przychodu. Poszerzenie i remont drogi jest bowiem konieczne dla prawidłowego funkcjonowania budowanego obiektu i tym samym warunkuje osiąganie przychodów z prowadzonej w tym zakresie działalności.

Wydatki inwestycyjne stanowią koszt uzyskania przychodów głównie w sposób pośredni, tj. przez możliwość zaliczenia w koszty odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (tzw. odpisy amortyzacyjne). Zgodnie z art. 15 ust. 6 w/w ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16a ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p. amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych. Środkami trwałymi są natomiast, zgodnie z art. 16a u.p.d.o.p., stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok,

wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1.W przedmiotowej sprawie nie mamy jednak do czynienia z inwestycją w obcym środku trwałym - modernizowana droga publiczna nie jest bowiem środkiem trwałym w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Nie można bowiem uznać, że jest wykorzystywana przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddana do używania na podstawie jednej z umów wymienionych w treści art. 16a. Do środków trwałych zaliczymy natomiast wybudowane przez Spółkę obiekty, pod warunkiem, że spełniają przesłanki zawarte w cytowanym powyżej przepisie.

Na Spółce ciąży obowiązek poniesienia kosztów związanych z modernizacją drogi publicznej. Jak stanowi art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2004 r., Nr 204, poz. 2086) budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Koszty poniesione na modernizację drogi publicznej są w przedmiotowej sprawie związane z przeprowadzaną inwestycją niedrogową. Koszty te jako związane z inwestycją główną, winny zwiększać wartość początkową wytworzonego środka trwałego i podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w sposób pośredni, zgodnie z art. 15 ust. 6 w/w ustawy.

Jak stanowi bowiem art. 16g ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia. Z kolei za koszt wytworzenia uważa się, w myśl art art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p. wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Poniesione na przebudowę drogi wydatki są nierozerwalnie związane z inwestycją główną, powinny wobec tego zwiększać wartość początkową wytworzonego środka trwałego.

Warunkiem zdatności do użytku tego środka trwałego jest bowiem wybudowanie zjazdów z drogi zbiorczej, co jest związane z jej przebudową. Podatnik nie może zatem poniesionych z tego tytułu kosztów zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu, natomiast może do nich zaliczyć odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od wartości początkowej wytworzonego środka trwałego.

W związku z powyższym zdaniem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stanowisko Spółki zawarte we wniosku jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego i jest ważna w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania postanowienia. Interpretacja jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego.Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.Na podstawie art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia. W przypadku wniesienia zażalenia należy wnieść opłatę skarbową zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 oraz art. 9 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 253 z 2004 r., poz. 2532) w wysokości 5 zł od podania oraz 0,50 zł od każdego załącznika.