Z przedstawionego we wniosku z dnia 3 listopada 2005r. (uzupełnionego pismem z dnia 17 stycznia 2006r z dołączonym wypisem aktu notarialnego umowy sprzedaży) stanu faktycznego wynika, że podatnik zakupił w grudniu 2005 roku udziały w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu oraz we współwłasności stanowiącego odrębną nieruchomość budynku handlowo-usługowego składającego się z 28 segmentów przeznaczonych na usługi i handel. W ramach nabytych udziałów podatnikowi przysługuje prawo korzystania, z wyłączeniem innych współużytkowników wieczystych, ze znajdującego się w w/w budynku pawilonu oznaczonego numerem 16, który będzie wykorzystywany w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Nabyty we współwłasności budynek podatnik zaliczył do używanych środków trwałych (sprzedający wszedł w posiadanie opisanych powyżej udziałów w 1997 roku). Wniesione zapytanie dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów amortyzacji przedmiotowego środka trwałego w okresie trzech lat. Zdaniem podatnika przepisy art.22j ust.1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zezwalają na minimum trzyletnią amortyzację używanych budynków, trwale związanych z gruntem wymienionych w rodzajach 103 i 109 KŚT. Według jego oceny budynek będący dwukondygnacyjnym pawilonem, w którym są zlokalizowane wyłącznie punkty handlowe i usługowe podlega zaliczeniu do rodzaju 103 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT). Zatem w przypadku zakupu udziału w nieruchomości trwale związanego z gruntem używanego pawilonu klasyfikowanego do rodzaju 103 KŚT okres amortyzacji nie powinien być krótszy niż 36 miesięcy. Po przeanalizowaniu przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego stwierdzono co następuje: Zgodnie z art.22a ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jednolity Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz.176 ze zm.) amortyzacji podlegają m.in. zaliczone do środków trwałych budynki stanowiące współwłasność podatnika. Przepis art. 22j ust.1 pkt 3 powołanej ustawy stanowi, że podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika. Dla budynków (lokali) i budowli okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500m#179;, domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy. Zgodnie z ust.3 art.22j powyżej wymienione środki trwałe uznaje się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane przez co najmniej przez okres 60 miesięcy. O zaliczeniu budynku (lokalu) do właściwego rodzaju, jak wynika z zawartych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz.U.Nr 112, poz.1317 ze zm.) uwag szczegółowych odnoszących się do Grupy 1 - Budynki i lokale, decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania , który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. W przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwego rodzaju decyduje głównie jego przeznaczenie. Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania należy stwierdzić, że w stosunku do stanowiącego współwłasność podatnika trwale związanego z gruntem używanego budynku handlowo-usługowego podlegającego ze względu na przeznaczenie zaliczeniu do rodzaju 103 KŚT możliwe jest zastosowanie trzyletniego okresu amortyzacji.