Interpretacja Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu
ZD/406-232/CIT/05
z 30 stycznia 2006 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego
Sygnatura
ZD/406-232/CIT/05
Data
2006.01.30
Autor
Pierwszy Wielkopolski Urząd Skarbowy w Poznaniu
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
dokumentowanie wydatków
dowód
faktura
koszty uzyskania przychodów
podróż służbowa (delegacja)
Pytanie podatnika
Czy faktura od niemieckiego biura podróży może być podstawą zaliczenia wydatku z tytułu podrózy służbowej pracownika do kosztu uzyskania przychodu?
W dniu 31.10.2005r. do tutejszego organu podatkowego wpłynął wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Wniosek Spółki, w związku z wezwaniem tutejszego organu podatkowego, został uzupełniony w dniu 23.11.2005r. Przedstawiając stan faktyczny Wnioskująca wskazała, iż w ramach umowy z biurem podróży "X" złożyła zlecenie dokonania rezerwacji noclegu w czasie podróży służbowej Jej pracownika w Niemczech. W związku z tym, że biuro podróży nie posiadało w swojej ofercie takiej usługi, Spółka została skierowana do biura podróży "Y". Zlecenie zostało przyjęte, a Spółka, po otrzymaniu rezerwacji, dokonała przedpłaty w wysokości równowartości 78,00 euro w kwocie 316,82 złotych. Po wykonaniu usługi Wnioskująca wystąpiła do biura podróży "Y" z prośbą o wystawienie stosownej faktury, która pozwoliłaby na prawidłowe rozliczenie przedmiotowej transakcji. W zamian Spółka otrzymała rachunek wystawiony w walucie euro przez firmę "Z" z Niemiec, natomiast biuro podroży "Y" odmówiło wystawienia jakiegokolwiek dokumentu, stwierdzając, iż Wnioskująca zakupiła imprezę z katalogu niemieckiego, dlatego otrzymała rachunek z Niemiec i w walucie euro, mimo iż nie składała bezpośrednio żadnego zlecenia rezerwacji w firmie niemieckiej "Z". W związku z powyższym, Spółka wstąpiła do tutejszego Urzędu Skarbowego z zapytaniem, czy taki dokument, tj. faktura od niemieckiego biura podróży, może być podstawą zaliczenia wydatku do kosztu uzyskania przychodu? W opinii Wnioskującej, wydatek poniesiony z racji noclegu podczas wyjazdu służbowego na naradę w sprawach regulacji cen zakupu materiałów, jest kosztem podatkowym, poniesionym w celu osiągania przychodów. Ustosunkowując się do kwestii przedstawionej w zapytaniu Wnioskującej, stwierdza się co następuje: Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Pod pojęciem "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów" należy zatem rozumieć wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, w związku z którymi podatnik osiągnął przychód lub mógł racjonalnie i obiektywnie zakładać (uwzględniając ewentualne ryzyko gospodarcze), że przychód osiągnie. Zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów warunkuje cel, jakiemu służyło poniesienie kosztów. Muszą bowiem być one poniesione dla osiągania przychodów. Zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:
W ocenie tutejszego organu podatkowego bezsporne jest, że wydatek w postaci opłacenia noclegu pracownika Spółki, przebywającego zagranicą w związku z koniecznością uczestniczenia w naradzie dotyczącej kwestii zakupu materiałów - należy uznać za uzasadniony, związany z działalnością Spółki. Przedmiotowy wydatek może zatem stanowić koszt uzyskania przychodu. W odniesieniu do kwestii sposobu udokumentowania wydatku, należy przytoczyć przepis art. 9 ust. 1 ustawy, na mocy którego, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Przepis art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (tekst jednolity Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) stanowi, iż podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej "dowodami źródłowymi":
Natomiast w art. 21 ust. 1 powołanej ustawy o rachunkowości stwierdza się, iż dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:
Ponadto, przypomnieć należy, iż zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Z kolei w art. 191 ustawy Ordynacja podatkowa stwierdza się, że organ podatkowy ocenia na podstawie całego zebranego materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona. W art. 193 wymienionej wyżej ustawy, w § 1 ustanowiono, iż księgi podatkowe prowadzone rzetelnie i w sposób niewadliwy stanowią dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów. Według przepisu art. 193 § 2 księgi podatkowe uważa się za rzetelne, jeżeli dokonywane w nich zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty. Z kolei w § 3 postanowiono, iż za niewadliwe uważa się księgi podatkowe prowadzone zgodnie z zasadami wynikającymi z odrębnych przepisów. Natomiast w § 4 i § 5 art. 193 ustalono, że organ podatkowy nie uznaje za dowód w rozumieniu przepisu § 1 ksiąg podatkowych, które są prowadzone nierzetelnie lub w sposób wadliwy, ale uznaje jednak za dowód księgi podatkowe, które prowadzone są w sposób wadliwy, jeżeli wady nie mają istotnego znaczenia dla sprawy. W przekonaniu organu podatkowego, biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy, stwierdzić należy, iż postanowienia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają wprost zasad i sposobu dokumentowania wydatków. Przytoczony przepis art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nawiązuje do odrębnych przepisów, zgodnie z którymi podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, na podstawie której będzie możliwe prawidłowe określenie wysokości dochodu, podstawy opodatkowania i należnego podatku za rok podatkowy. Ustawa odwołuje się więc do norm prawa bilansowego, co oznacza, że księgi rachunkowe powinny być prowadzone rzetelnie, bezbłędnie, sprawdzalnie i terminowo, a transakcje udokumentowane w sposób wskazany w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości, który to artykuł enumeratywnie określa, jakie elementy winny znajdować się na dowodzie księgowym. Ustawodawca nie narzuca więc żadnych technicznych rozwiązań co do sposobu dokumentowania kosztów, podkreśla natomiast, że prowadzona ewidencja rachunkowa ma zapewnić określenie dochodu i podstawy opodatkowania oraz należnego podatku. Jednocześnie regulacje ustawy Ordynacja podatkowa nakazują, dla ustalenia stanu faktycznego, oprzeć się na wszystkich dowodach - oczywiście nie pozostających w sprzeczności z prawem. Reasumując - w opinii organu podatkowego faktura wystawiona przez firmę niemiecką niewątpliwie może być podstawą do zaliczenia wydatku, na jaki opiewa, w poczet kosztów uzyskania przychodu, przy spełnieniu przesłanek określonych w przepisie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co zostało szczegółowo wykazane powyżej. Przedmiotowa interpretacja, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.