Naczelnik Urzędu Skarbowego w Tarnowskich Górach działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. nr 8, poz.60), po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 6 grudnia 2005r. (wpływ dnia 09 grudnia 2005r) w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku nie jest prawidłowe.

Z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego wynika, że posiada Pan drugą grupę inwalidzką z tytułu wzroku. W 2005 roku zakupił Pan komputer, który w znacznym stopniu polepszył Panu komfort życiowy oraz przyczynił się do zatrzymania jaskry. Ponadto dokonał Pan zakupu glukometra, gdyż chorując na cukrzycę zgodnie z zaleceniem lekarza musi Pan dokonywać codziennych pomiarów.

Zgodnie z orzeczeniem, które zostało dołączone do wniosku o interpretację jest Pan osobą niepełnosprawną posiadającą orzeczenie wydane w dniu 18.04.1995 r. przez Obwodową Komisję Lekarską do Spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia nr xxx zgodnie z którym zaliczono Pana do drugiej grupy inwalidów z ogólnego stanu zdrowia.

W odpowiedzi na Pana pytanie Naczelnik Urzędu Skarbowego w Tarnowskich Górach w oparciu o art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r.) informuje, że w świetle art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) od podstawy opodatkowania można odliczyć wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Należy przy tym podkreślić, że wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie były finansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek innej formie o czym stanowi art. 26 ust. 7b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do art. 26 ust. 7c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawą do odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne jest posiadanie dowodu poniesienia tych wydatków.

Z kolei, zgodnie z art. 26 ust. 7d, warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

#61623; orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

#61623; decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową, albo rentę socjalną albo

#61623; orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Wydatki na cele rehabilitacyjne określone są w art. 26 ust. 7a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zaliczamy do nich między innymi zakup i naprawę indywidualnego sprzętu urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Zatem można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt urządzenia i narzędzia techniczne mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym – indywidualnym, niezbędnych w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiającej tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać właściwości leczniczo – rehabilitacyjne, zatem pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności musi istnieć ścisły związek. Komputer jest urządzeniem powszechnego użytku ogólnodostępnym i może być wykorzystywany przez inne osoby.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy, stan faktyczny przedstawiony przez Pana oraz dołączone dokumenty, zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Pana przypadku komputer nie stanowi urządzenia niezbędnego w rehabilitacji, a jedynie pozwala na pełny kontakt z otoczeniem oraz pozwala na zachowanie aktywności. W przedstawionym orzeczeniu o niepełnosprawności brak jakichkolwiek wskazań dotyczących konieczności stosowania sprzętu specjalistycznego czy urządzeń technicznych zarówno związanych ze wzrokiem jak i z cukrzycą. Zdaniem organu podatkowego właściwym do stwierdzenia czy dane urządzenie, sprzęt czy narzędzie jest niezbędne w rehabilitacji oraz będzie ułatwiało wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności jest lekarz specjalista, a nie organ podatkowy. Dotyczy to stwierdzenia zarówno, że „używanie komputera zatrzymało jaskrę” jak i zalecenia lekarza że „należy dokonywać codziennych pomiarów”. W przedmiotowej sprawie do dnia wydania niniejszej interpretacji takiej opinii nie przedstawiono zatem organ podatkowy nie ma podstaw stwierdzić, że w Pana przypadku komputer i glukometr spełniają wymogi leczniczo – rehabilitacyjne.

Zgodnie z art. 14a § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.