INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2012 r. (data wpływu 25 maja 2012 r.), uzupełnionym w dniu 24 sierpnia 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla usług związanych z usługami ubezpieczeniowymi, zwolnienia usług świadczonych w ramach umowy franchisingu oraz możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy w przypadku sprzedaży doładowań elektronicznych telefonów komórkowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 24 sierpnia 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla usług związanych z usługami ubezpieczeniowymi, zwolnienia usług świadczonych w ramach umowy franchisingu oraz możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy w przypadku sprzedaży doładowań elektronicznych telefonów komórkowych.

W złożonym wniosku i uzupełnieniu do niego przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą na zasadach ogólnych opodatkowaną 19% podatkiem liniowym, niezarejestrowaną jako płatnik VAT czynny. Posiada licencję agenta ubezpieczeniowego. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w 2010 roku podpisał Pan umowę z agentem ubezpieczeniowym firmą P. zgodnie, z którą świadczy usługi pośrednictwa finansowego. Umowa zobowiązuje Pana do wykonywania czynności pomocniczych w zakresie pośrednictwa finansowego w zakresie czynności faktycznych, zmierzających do zawierania przez klientów umów usług finansowych za pośrednictwem ww. Spółki, obsługi zawartych umów usług finansowych oraz zapewnienia prawidłowego wykonywania tych umów, w szczególności poprzez rzetelne i wyczerpujące informowanie klientów o rodzajach i warunkach usług finansowych oferowanych za pośrednictwem ww. Spółki, które są przedmiotem dystrybucji przez przedstawiciela, doradzanie przy wyborze najkorzystniejszej dla klienta usługi finansowej, przyjmowanie wniosków i dyspozycji od klienta związanych z zawartymi umowami usług finansowych z wyłączeniem przyjmowania środków pieniężnych w postaci gotówkowej, przelewów lub innych form zapłaty za wykonane czynności lub jako opłat składek polis ubezpieczeń.

Rozliczenie prowizji za ww. usługi następuje zgodnie z trybem płatności umowy ubezpieczenia, poprzez wystawiony przez Pana rachunek z opisem: „usługa pośrednictwa finansowego zgodnie z zawartą umową nr … zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 i pkt 41.” Chcąc zwiększyć swoją sprzedaż, w chwili obecnej podjął Pan szereg czynności, aby w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podpisać umowę franchisingu w branży usług finansowych pod marką „M”. Na podstawie podpisanej umowy, udzielona zostanie Panu licencja niewyłączna do prowadzenia punktu przyjmowania opłat oraz sprzedaży doładowań elektronicznych telefonów komórkowych (prepaid). Ponadto, w ramach podpisanej umowy miałby Pan świadczyć usługi, zawierające się w PKD pod symbolami 64.19.Z, 65.12.Z, 64.92.Z. Rodzaje wykonywanych przez Pana operacji to: wpłaty na dowolne konto bankowe, płatności regularne (energia, telekomunikacja, czynsz, rtv), płatności na konta osób fizycznych, płatności gospodarcze (ZUS, US, KRUS), kredyty gotówkowe i konsolidacyjne, chwilówki, przekazy pieniężne W…, doładowanie telefonu komórkowego, ubezpieczenia AC, OC, NNW, KL, OP, majątkowe, wpłaty gotówki z POS, płatność kartą za rachunki.

Firma, z którą zawierać Pan będzie umowę franchisingu, jest również partnerem Grupy i posiada status instytucji płatniczej.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 24 sierpnia 2012 r. , uzupełniając stan faktyczny, wskazał Pan, że czynności związane z zawieraniem umów ubezpieczeniowych obejmują:

• wypełnianie wniosku o ubezpieczenie na życie z ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi (np. TU „…” – ze składką regularną/ze składką jednorazową); otrzymywanie od klienta dowodów wpłaty za pierwszą składkę (w zależności od częstotliwości: miesięczną/roczną);
• przekazywanie do P. wniosków wraz z dowodem wpłaty klienta; następnie P. przekazuje wniosek do TU;
• przekazywanie klientowi polisy otrzymanej od P. a wystawionej wcześniej przez TU.

Wysokość Pana prowizji w związku z realizowaniem umowy z agentem ubezpieczeniowym zależy od:

• ustalonej wcześniej z P. stałej procentowej wartości od rocznej składki klienta;
• wysokości pierwszorocznej składki klienta (ze składką regularną) lub wysokości składki klienta (w całości) w przypadku ubezpieczeń na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym za składką jednorazową.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy usługi wykonywane w ramach umowy z firmą P. korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 i 41 niezależnie od poziomów obrotów...

Czy usługi finansowe (m.in. ubezpieczenia, udzielanie kredytów, pożyczek, przyjmowanie i realizowanie opłat) świadczone w ramach umowy franchisingu zawieranej z I. korzystają również ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1, pkt 7, 37-41...

Czy usługa sprzedaży doładowań elektronicznych telefonów komórkowych, dokonywana w ramach umowy franchisingu, korzysta ze zwolnienia do wysokości obrotów na poziomie 150.000 zł...

Zdaniem Pana, spełniając kryteria określone w art. 2 ust. 2-3 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym, który mówi, że pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia, a pośrednictwo ubezpieczeniowe jest wykonywane wyłącznie przez agentów i brokerów ubezpieczeniowych, z zastrzeżeniem art. 3, i jednocześnie wykonując czynności określone zgodnie z :

1. art. 43 ust 1 pkt 37 ustawy o VAT, który mówi, że zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i reasekuracji,
2. art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, który mówi. że zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U, z 2010 r. Nr 211, poz. 1384), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie, jest Pan zwolniony przedmiotowo z podatku VAT.

W powiązaniu z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam w sobie stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41. W związku z powyższym w Pana ocenie, nie jest Pan obowiązany dokonać rejestracji jako podatnik VAT czynny z tytułu czynności świadczonych na podstawie umowy zawartej z firmą P. nawet w przypadku, gdy przychody ze sprzedaży powyższych usług przekroczą 150.000 zł.

Ponadto wskazuje Pan, iż usługi świadczone na mocy umowy franchisingu korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy i art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. Zatem, w Pana przekonaniu, usługi polegające na przyjmowaniu i realizowaniu zlecenia przekazania określonej kwoty pieniężnej na określony rachunek bankowy, poborem opłat zwolnione są z opodatkowania. Ponadto, w Pana ocenie, świadczenie usług w zakresie sprzedaży doładowań elektronicznych telefonów komórkowych, zwolnione będzie z VAT do momentu przekroczenia limitu obrotów wskazanego w art. 113 ust. 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) – art. 8 ust. 1 ustawy.

W świetle art. 41 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podstawowa stawka podatku VAT wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, dla niektórych czynności przewidziano zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone w art. 43 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, jak również w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.).

Stosownie do art. 43 ust. 1 ww. ustawy, zwalnia się od podatku m.in.:

• transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną (pkt 7);
• usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji (pkt 37);
• usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę (pkt 38);
• usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług (pkt 40);
• usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. nr 211, poz. 1384 oraz z 2011 r. nr 106, poz. 622 i nr 131, poz. 763), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie(pkt 41).

Z zapisu art. 43 ust. 13 ustawy wynika, iż zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Z kolei jak stanowi art. 43 ust. 14, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Stosownie do treści art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

Należy również wskazać, iż zgodnie z treścią przepisu art. 135 ust. 1 lit. a, b-g Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, poz. 1 ze zm.), państwa członkowskie zwalniają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych, usługi związane z usługami sektora bankowego i usługami finansowymi.

W tym miejscu należy zauważyć, że terminy używane do określenia zwolnień z podatku przewidziane w artykule 13 Dyrektywy muszą być interpretowane ściśle, jako że stanowią wyjątki od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika (patrz w szczególności sprawa 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties (1989) ECR 1737, paragraf 13 i sprawa C-287/00 Commission v Germany (2002) ECR I-5811, paragraf 43).

Jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia te stanowią niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, którego celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich.

Dyrektywa nie zawiera definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

Natomiast, „czynność ubezpieczeniowa”, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe TSUE w sprawie C-8/01 orzekł jednak, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skania C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie „transakcje ubezpieczeniowe” nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Ze złożonego wniosku wynika, iż nie jest Pan czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i posiada licencję agenta ubezpieczeniowego. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podpisał Pan umowę z agentem ubezpieczeniowym firmą P. zgodnie, z którą świadczy usługi pośrednictwa finansowego. Umowa zobowiązuje Pana do wykonywania czynności pomocniczych w zakresie pośrednictwa finansowego w zakresie czynności faktycznych, zmierzających do zawierania przez klientów umów usług finansowych za pośrednictwem ww. Spółki, obsługi zawartych umów usług finansowych oraz zapewnienia prawidłowego wykonywania tych umów, w szczególności poprzez rzetelne i wyczerpujące informowanie klientów o rodzajach i warunkach usług finansowych oferowanych za pośrednictwem ww. Spółki, które są przedmiotem dystrybucji przez przedstawiciela, doradzanie przy wyborze najkorzystniejszej dla klienta usługi finansowej, przyjmowanie wniosków i dyspozycji od klienta związanych z zawartymi umowami usług finansowych z wyłączeniem przyjmowania środków pieniężnych w postaci gotówkowej, przelewów lub innych form zapłaty za wykonane czynności lub jako opłat składek polis ubezpieczeń. Czynności związane z zawieraniem umów ubezpieczeniowych obejmują:

• wypełnianie wniosku o ubezpieczenie na życie z ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi (np. TU – ze składką regularną/ze składką jednorazową); otrzymywanie od klienta dowodów wpłaty za pierwszą składkę (w zależności od częstotliwości: miesięczną/roczną);
• przekazywanie do P. wniosków wraz z dowodem wpłaty klienta; następnie P. przekazuje wniosek do TU;
• przekazywanie klientowi polisy otrzymanej od P… a wystawionej wcześniej przez TU.

Wysokość otrzymywanej prowizji w związku z realizowaniem umowy z agentem ubezpieczeniowym zależy od:

• ustalonej z nim wcześniej stałej procentowej wartości od rocznej składki klienta;
• wysokości pierwszorocznej składki klienta (ze składką regularną) lub wysokości składki klienta (w całości) w przypadku ubezpieczeń na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym za składką jednorazową.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie wykonuje czynności ubezpieczeniowych. Czynność ubezpieczeniowa, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Zainteresowany nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta.

Zauważyć należy, iż „czynność ubezpieczeniowa”, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między ubezpieczycielem, który na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia z tego podatku, a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisu sprawy wynika, iż między Wnioskodawcą a klientami nie zaistnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia.

Wnioskodawca nie świadczy również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika, iż prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Czynności wykonywane przez pośrednika ubezpieczeniowego dotyczą czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń (agencyjne) oraz czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej (brokerskie).

Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego to usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

Natomiast zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z kolei, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Z uzasadnienia wyroku w sprawie CSC Financial Services Ltd. (wyrok TSUE z dnia 13 grudnia 2001 r., C-235/00), która to spółka świadczyła usługi typu call center na rzecz instytucji finansowych. Trybunał podjął się też próby konstruowania definicji samego pośrednictwa. Pośrednikiem jest więc podmiot niebędący żadną ze stron umowy, ale świadczący usługę na rzecz strony w zamian za wynagrodzenie. W skład usługi wchodzić może zwłaszcza prowadzenie negocjacji. Celem pośrednictwa jest zaś uczynienie wszystkiego co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę. Z kolei nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca tylko podwykonawcy część czynności faktycznych.

Kontynuując kwestię odróżnienia pośrednictwa od innych usług, warto przytoczyć wyrok w sprawie Volker Ludwig (wyrok TSUE z dnia 21 czerwca 2007 r., C-453/05). Niemiecki podatnik był subagentem, działającym na rzecz spółki DVAG, która z kolei występowała w imieniu instytucji kredytowej. Zakres czynności V. Ludwiga obejmował wyszukiwanie klientów, prowadzenie z nimi rozmów, przedstawienie oferty. W przypadku zawarcia umowy kredytu DVAG otrzymywała prowizję od instytucji kredytowej V. Ludwig zaś – prowizję od DVAG. Zdaniem TSUE ani okoliczność działania podatnika jako subagenta, ani dokonywanie dodatkowo doradztwa majątkowego (które jeśli ma charakter pomocniczy, to dzieli skutki podatkowe pośrednictwa kredytowego) – zwolnienia nie wykluczają. Trybunał wyszedł też z zasady neutralności VAT, zauważając, że podatnicy muszą mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który ekonomicznie byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na opodatkowanie czynności (wyrok TSUE z dnia 25 lutego 1999 r., C-349/96).

Biorąc pod uwagę opis sprawy, a także obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego, zauważyć należy, że w przedstawionym stanie faktycznym podmiot świadczący usługi ubezpieczeniowe bez wątpienia działa na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, iż wskazane we wniosku usługi, świadczone przez Wnioskodawcę w ramach umowy zawartej z P. korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, w nie jak Pan wskazał również w oparciu o pkt 41 tegoż artykułu. Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie wynika bowiem, aby wykonywał Pan usługi, o których mowa w tym przepisie. Stąd też, stanowisko w tym zakresie uznano za nieprawidłowe.

Ponadto, z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż zamierza Pan podpisać umowę franchisingu w branży usług finansowych, na podstawie której, udzielona zostanie Panu licencja niewyłączna do prowadzenia punktu przyjmowania opłat oraz sprzedaży doładowań elektronicznych telefonów komórkowych (prepaid). Rodzaje wykonywanych przez Pana operacji to: wpłaty na dowolne konto bankowe, płatności regularne (energia, telekomunikacja, czynsz, rtv), płatności na konta osób fizycznych, płatności gospodarcze (ZUS, US, KRUS), kredyty gotówkowe i konsolidacyjne, chwilówki, przekazy pieniężne W… doładowanie telefonu komórkowego, ubezpieczenia AC, OC, NNW, KL, OP, majątkowe, wpłaty gotówki z POS, płatność kartą za rachunki.

Należy wskazać, iż omawiane wcześniej przepisy dyrektywy dotyczą również ściśle wymienionych rodzajów czynności, których charakter pozwala na zakwalifikowanie ich do kategorii usług związanych z obrotem bankowym i finansami. Powyższe zwolnienia obejmują w praktyce większość typowych transakcji dokonywanych na rynkach finansowych, a w szczególności usługi świadczone przez banki, biura maklerskie, fundusze inwestycyjne i powiernicze itp.

Fakt zwolnienia od podatku usług finansowych potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), Trybunał stwierdził iż „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”. Konkludując można stwierdzić, że wg TSUE, usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego prowadzi do wniosku, iż skoro w ramach umowy fanchisingu będzie Pan wykonywać czynności w zakresie usług ubezpieczeniowych, usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, usług w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, to jak słusznie Pan wskazał w złożonym wniosku, będzie Pan mógł korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie powołanego art. 43 ust. 1 pkt 37, 38 i 40 ustawy, przy założeniu, iż czynności wykonywane przez Pana nie będą objęte wyłączeniami ze zwolnienia, o których mowa w cytowanym art. 43 ust. 14 i 15 ustawy.

Co do kwestii sprzedaży doładowań elektronicznych telefonów komórkowych (prepaid) należy wskazać, iż czynności te nie zostały wymienione zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej wśród objętych zwolnieniem przedmiotowym. Tym samym będą opodatkowane według stawki podatku właściwej dla danej usługi.

Odnosząc się natomiast do możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy w przypadku sprzedaży doładowań elektronicznych telefonów komórkowych należy wskazać, iż zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy w świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, iż może Pan korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 do momentu przekroczenia określonej w nim kwoty obrotu w wysokości 150.000 zł z tytułu wykonywania czynności opodatkowanych, tj. sprzedaży doładowań do telefonów komórkowych.

Końcowo wskazać należy, że pomimo częściowego podzielenia Pana stanowiska wyrażonego we wniosku, dokonując jednakże całościowej jego oceny, uznać należało je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska Nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270) Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.