DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60), po wszczęciu z urzędu postępowania postanowieniem z dnia 27 grudnia 2005r. znak: PPB1-443/1518/2005, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zmienia z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zabrzu Nr US/PP/443/46/2005/BM z dnia 12 września 2005r. wydane dla Pana (...)stanowiące interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej prawa odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup wyposażenia, materiałów oraz środków trwałych sfinansowanych ze środków Funduszu Pracy, jako wydane z rażącym naruszeniem prawa,

- w ten sposób, iż uznaje stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2005r. sprawie dotyczącej prawa odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup wyposażenia, materiałów oraz środków trwałych sfinansowanych ze środków Funduszu Pracy za prawidłowe.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 19 czerwca 2005r. Podatnik wystąpił do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zabrzu o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu wyposażenia, materiałów i środków trwałych w całości sfinansowanych ze środków z Funduszu Pracy.

W przedmiotowym piśmie z dnia 19 czerwca 2005r. przedstawiono następujący stan faktyczny sprawy:

Wnioskodawca jako bezrobotny zarejestrowany w PUP w Zabrzu skorzystał ze środków Funduszu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej, przyznawanych na podstawie rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 31 sierpnia 2004r.
Z przedmiotowych środków zakupione zostały podstawowe materiały, wyposażenie i środki trwałe potrzebne do uruchomienia działalności.
W w.w. piśmie Podatnik stanął na stanowisku, że podatek naliczony od w/w zakupów sfinansowanych ze środków Funduszu Pracy podlega odliczeniu na zasadach ogólnych.

Postanowieniem Nr US/PP/443/46/2005/BM z dnia 12 września 2005r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zabrzu uznał za prawidłowe stanowisko Podatnika w części dotyczącej prawa odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu wyposażenia i materiałów podstawowych sfinansowanych ze środków Funduszu Pracy.

Natomiast w części dotyczącej możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy środków trwałych nabytych za środki z Funduszu Pracy, w związku z postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zabrzu z dnia 12.08.2005r. znak: USPD1/415/33/2005/IF w przedmiocie kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w oparciu o przepisy art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.) stanowisko Podatnika uznał za nieprawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach weryfikując wym. wyżej interpretację stwierdza co następuje:

Zgodnie z przepisami art. 86 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3 pkt 1 i 2 w/w przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy:

1. wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 3 oraz z nabyciem gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów:
2. wydatków związanych z nabyciem towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych nie podlegających amortyzacji, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, jeżeli fakt ten pozostaje w ścisłym związku ze zwolnieniem od tego podatku.

W myśl art. 87 ust. 3 ustawy różnica podatku podlegająca zwrotowi w kwocie przekraczającej wartość podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały one zaliczone do środków trwałych nabywcy, powiększonej o 22% obrotu podatnika opodatkowanego stawkami niższymi niż określona w art. 41 ust. 1 oraz obrotu z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług, o których mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, podlega zwrotowi w terminie 180 dni od dnia złożenia deklaracji podatkowej.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego , o którym mowa w art. 86 ust.1 ustawy przy nabyciu:

• towarów i usług zaliczanych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
• gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów,
• towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych nie podlegających amortyzacji, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, jeżeli fakt ten pozostaje w ścisłym związku ze zwolnieniem od tego podatku,

jeżeli towary te i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przepisy art. 22a i 22b ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) określają, które składniki majątku podatnika zaliczane są do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji podatkowej.
Natomiast przepisy art. 22c powołanej wyżej ustawy wymieniają te składniki majątku trwałego, które amortyzacji podatkowej nie podlegają.

Z wym. wyżej przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że o tym czy dany środek trwały podlega amortyzacji podatkowej czy też nie - nie decyduje fakt sfinansowania jego nabycia za środki przyznane z Funduszu Pracy.

Konsekwentnie uznać należy, iż również dla celów art. 86 ust. 1 oraz przepisów art. 88 ust. 1 pkt 3 i oraz ust. 3 pkt 1 i 2 cyt. wyżej ustawy o podatku od towarów i usług okoliczność, że nabycie danego środka trwałego podlegającego amortyzacji w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym zostało sfinansowane ze środków Funduszu Pracy jest bez znaczenia.

Zauważyć również należy, że przywołane w uzasadnieniu postanowienia z dnia 12 września 2005r. znak: US/PP/443/46/2000/BM, postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zabrzu Nr USPD1/415/33/2005/I/IF z dnia 12 sierpnia 2005r. stanowiące interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, uznające za nieprawidłowe stanowisko Podatnika w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych nabytych w całości ze środków z Funduszu Pracy - nie ogranicza prawa Podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych środków trwałych wyłącznie z tego powodu, że odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych nie są uznawane za koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym. W postanowieniu, o którym mowa wyżej, stwierdzono bowiem w oparciu o przepisy art. 23 ust. 1 pkt 45 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, iż nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS).
W wyroku z dnia 6 października 2005r. wydanym w sprawie C-204/03 stwierdzającym uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego przez Hiszpanię, wprowadzającą ograniczenia prawa do odliczenia z tytułu otrzymywanych subwencji, ETS stwierdził, iż brak jest wpływu otrzymywanych subwencji na odliczenia VAT przez podatnika, który wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż rozstrzygnięcie zawarte w w/w postanowieniu organu pierwszej instancji oparte zostało na błędnej ocenie prawnej przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego w części dotyczącej odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup środków trwałych, czym naruszono przepisy art. 14a § 3 Ordynacji podatkowej, w myśl których interpretacja, o której mowa w § 1, zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Naruszenie przepisu art. 14a § 3 cyt. wyżej ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, w świetle orzeczenia NSA z dnia 6.02.1995r. sygn. akt II SA 1642/94 rażące naruszenie prawa.
Z ww. orzeczenia wynika bowiem, iż przez rażące naruszenie prawa rozumie się cyt. „...oczywiste naruszenie jednoznacznego przepisu prawa,...”.

Wydanie postanowienia stanowiącego interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie oparte na błędnej ocenie prawnej przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego stanowi rażące naruszenie prawa.

Takie działanie obliguje organ II instancji do podjęcia rozstrzygnięcia w oparciu o art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej.
W myśl art. 14b § 5 pkt 2 powołanej w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa organ odwoławczy z urzędu w drodze decyzji uchyla albo zmienia postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 , jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.

Biorąc powyższe pod uwagę postanowiono orzec jak w sentencji.

Na mocy art. 143 cyt. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, niniejsza decyzja wydana została z upoważnienia Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.
Od decyzji służy odwołanie do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (adres do korespondencji: Izba Skarbowa w Katowicach – Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a), w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.