Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. W roku 2005 obroty prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa przekroczyły 800 000 Euro, dlatego w roku 2006 zobowiązany jest on do prowadzenia Ksiąg Handlowych. Z końcem stycznia 2006 roku przedsiębiorstwo prowadzone przez wnioskodawcę zostanie wniesione aportem do określonej spółki, w której podatnik nie będzie zatrudniony. Nie będzie też prowadził działalności w ramach spółki przejmującej jego działalność. W miesiącu lutym wnioskodawca chciałby otworzyć nową działalność jako osoba fizyczna.

Podatnik uważa, że przekroczenie w roku podatkowym 2005 kwoty przychodu 800 000 Euro i w konsekwencji obowiązek prowadzenia Ksiąg Handlowych w zamkniętym przedsiębiorstwie nie zobowiązuje go do prowadzenia analogicznej formy rozliczeniowej w nowo otwartej działalności gospodarczej.

Wnioskujący uważa ponadto, że nowo otworzoną działalność będzie mógł opodatkować w formie ryczałtu albo na zasadach ogólnych

Dokonując oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego tutejszy organ podatkowy stwierdza co następuje:

Przedstawione przez Podatnika stanowisko uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 Nr 14 poz 176 ze zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5 albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy. Natomiast w myśl art. 24a ust. 4 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w EURO w przepisach o rachunkowości. Art 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) stanowi, że osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 800.000 EURO, zobowiązane są do prowadzenia ksiąg rachunkowych i stosowania przepisów powyższej ustawy. Dodatkowo w oparciu o art. 24a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyrażone w EURO wielkości, o których mowa w ust. 4 i 5, przelicza się na walutę polską według średniego kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu 30 września roku poprzedzającego rok podatkowy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że działalność gospodarcza prowadzona przez podatnika ma ulec likwidacji na skutek przejęcia jej przez wskazaną spółkę. Ponieważ prowadzenie działalności wiąże się z obowiązkiem jej zarejestrowania, zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2004 Nr 173 poz. 1807 ze zm.), we wskazanych instytucjach prowadzących ewidencję, jak gmina, czy właściwy sąd rejestrowy, stąd też analogicznie moment likwidacji prowadzonej działalności winien także zostać określony poprzez wykreślenie ze wskazanych ewidencji.

Z treści art 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika obowiązek prowadzenia określonych ksiąg rachunkowych przez osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą. Fakt zlikwidowania wykonywanej działalności gospodarczej (potwierdzony odpowiednim wykreśleniem ze wskazanych ewidencji) i powołanie nowego podmiotu w tej samej formie, nie ma w tym przypadku wpływu na ciągłość uzyskiwania przez podatnika przychodu ze źródła prowadzonego w formie działalności gospodarczej. Tezę powyższą potwierdza treść art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, określając obowiązek stosowania jej przepisów do jednostek, które osiągały przychody z działalności prowadzonej tej samej formie prawnej w roku poprzedzającym rok obrotowy i analogiczne przychody uzyskują w roku następnym. Oznacza to tym samym, iż rozpoczęcie samodzielnej działalności gospodarczej przez osobę fizyczną, która w roku bezpośrednio poprzedzającym rok obrotowy prowadziła nawet identyczną działalność w tej samej formie, rodzi po jej stronie obowiązek stosowania przepisów ustawy o rachunkowości.

W związku z powyższym skoro podatnik ma obowiązek, w nowo założonej działalności gospodarczej, stosować przepisy ustawy o rachunkowości i w konsekwencji prowadzić księgi rachunkowe to nie może tej działalności opodatkować w formach wynikających z przepisów ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 98 Nr 144 poz 930 ze zm.) albo stosować rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. z 2003 Nr 152 poz 1475 ze zm.).

Z treści art. 24a ust. 4 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych powstaje w przypadku podmiotów, których przychody, w rozumieniu art. 14 w/w ustawy, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w EURO w przepisach o rachunkowości. Wynika z tego, że jeżeli w stosunku do podatnika, prowadzącego nawet księgi rachunkowe, przychód za ubiegły rok podatkowy nie przekroczył kwoty wskazanej w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości to tym samym obowiązek dalszego prowadzenia pełnej księgowości wygasa, na skutek nie spełnienia wymogu ze wspomnianego art 24a ust. 4. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości. Wskazany obowiązek odpada także w przypadku przekształcenia wskazanej działalności gospodarczej w inną formę np. spółki cywilnej albo jednego z podmiotów wskazanych w ustawie z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2000 Nr 94 poz 1037 ze zm.).

Reasumując, podatnik po zlikwidowaniu działalności gospodarczej, w której był zobowiązany do stosowania ustawy o rachunkowości, który następnie otwiera nową działalność gospodarczą prowadzoną w tej samej formie, ma obowiązek stosowania ustawy o rachunkowości, gdyż w niniejszej sprawie mamy do czynienia z ciągłością uzyskiwania przez podatnika przychodu ze źródła prowadzonego w tej samej formie. Obowiązek stosowania wspomnianej ustawy o rachunkowości odpadnie, gdy podatnik za poprzedni rok podatkowy nie przekroczy z prowadzonej działalności gospodarczej wskazanej kwoty przychodu, jak również gdy nastąpi zmiana formy prowadzenia wskazanej działalności.

Informuje się, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.