Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, w związku z wnioskiem z dnia 14.09.2005 r. (wpływ do tut. Urzędu 15.09.2005 r.), w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do sposobu i zakresu zastosowania przepisów prawa podatkowego

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny został przedstawiony we wniosku w sposób następujący: Spółka - firma handlowo-usługowa nabywa towary na terenie krajów Unii Europejskiej w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w związku z czym występuje konieczność przeliczania na złote kwot wykazanych w walutach obcych.

Wnioskodawca, opierając się na § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2004 r. nr 97, poz. 970 ze zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem - do wystawiania faktury wewnętrznej korygującej, stosuje właściwy średni kurs NBP z daty wystawienia faktury korygującej przez kontrahenta zagranicznego.

Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy z dnia z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwaną dalej ustawą VAT - w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne.

Do faktur wewnętrznych stosuje się odpowiednio przepisy § 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r. Nr 95, poz. 798) - tj. przepisy regulujące przypadki wystawiania faktur korygujących (§ 25 ust. 1 w.w. rozporządzenia).

Kurs, wg którego powinny być przeliczane na złote wykazane na fakturze kwoty w walucie obcej, reguluje § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Wg tego przepisu kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia. Od powyższej zasady generalnej ustawodawca przewidział dwa wyjątki:

1)w przypadku gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony;

2)w przypadku niewystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z ust. 4 w.w. artykułu zasady te mają odpowiednio zastosowanie do przeliczania kwot wykazywanych na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, jeżeli dokumentują one czynności, które u podatnika stanowią: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dostawę towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, lub import usług.

Wg wyżej cytowanego ust. 4, zasady przeliczania kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się biorąc za podstawę, w każdym przypadku, kwoty wykazane na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej.

Mając na uwadze fakt, że w przypadku większości zdarzeń gospodarczych, których następstwem jest powstanie obowiązku w podatku od towarów i usług, dzień wystawienia faktury, o ile faktura została wystawiona w odpowiednim terminie, jest dniem powstania obowiązku podatkowego (art. 19 ust. 4, 19, 20, art. 20 ust. 2, 6 ustawy VAT), oraz zapisy § 37 ust. 1 i 3 rozporządzenia, należy uznać, że ustawodawca wiąże dzień na który powinna być przeliczana kwota wyrażona w walucie obcej, z dniem powstania obowiązku podatkowego. Podobnie w art. 11 (C) (2) VI Dyrektywy Rady Unii Europejskiej z dnia 17.05.1977 r. (77/388/EEC) dzień, na który powinien być przeliczany kurs walut, w których została wyrażona w fakturze kwota będąca podstawą opodatkowania, został powiązany z dniem powstania obowiązku podatkowego - "w przypadku gdy dane potrzebne do ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu czynności innej niż import towarów wyrażane są w walucie innej, niż waluta Państwa Członkowskiego, w którym ustalana jest podstawa opodatkowania, stosuje się kurs sprzedaży obowiązujący w chwili powstania obowiązku podatkowego na najbardziej reprezentatywnym rynku lub rynkach walut zainteresowanych Państw Członkowskich lub kurs wymiany określony przez odniesienie do tego rynku lub rynków, zgodnie z procedurami określonymi przez to Państwo Członkowskie".

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury pierwotnej lub 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia (odpowiednio art. 20 ust. 6, ust. 5 ustawy VAT). Skorygowanie faktury pierwotnej to tylko modyfikacja danych zawartych w fakturze korygowanej, niemająca wpływu na moment powstania obowiązku podatkowego, jak również, niemająca wpływu na zmianę prawidłowo zastosowanego uprzednio kursu przeliczania waluty obcej.

Ponadto, przyjęcie dwóch różnych kursów do przeliczania waluty (jeden z dnia wystawienia faktury pierwotnej, drugi z dnia wystawienia faktury korygującej), powodowało by istnienie różnic kursowych mających wpływ na wysokość podstawy opodatkowania - co w przypadku podatku od towarów i usług jest niedopuszczalne.

Reasumując, Wnioskodawca przeliczając kurs waluty przy wystawianiu faktury wewnętrznej korygującej, powinien stosować właściwy średni kurs NBP z daty wystawienia faktury pierwotnej.