P O S T A N A W I A

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 28.06.2005 r. (data wpływu do Urzędu 11.07.2005.)

p o s t a n a w i a

uznać za nieprawidłowe stanowisko Podatnika.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, że stacja telewizyjna Spółka z o. o. jest nadawcą programów telewizyjnych. W celu zapewnienia niezbędnego standardu jakości realizowanego programu Spółka ponosi wydatki na zakup ubiorów, kosmetyków oraz usług fryzjerskich i kosmetycznych. Na poziom oglądalności programów telewizyjnych, a tym samym na wielkość przychodów wpływa dobry wizerunek dziennikarza. Spółka zakupuje ubrania oraz dodatki dla prezenterów i dziennikarzy. Wydana pracownikom odzież jest ewidencjonowana na indywidualnym koncie każdego z nich. Odzież jest wykorzystywana wyłącznie dla celów służbowych i przechowywana w garderobie na terenie Spółki. Podatnik posiada odpowiednie procedury regulujące sposób ewidencjonowania wydanych ubiorów.

Zdaniem Podatnika wszystkie ww. koszty są uznawane jako koszty produkcji serwisów informacyjnych i są kosztem uzyskania przychodów.

Wobec przedstawionego powyżej stanu faktycznego Podatnik zwrócił się z wnioskiem o potwierdzenie, że jego stanowisko jest słuszne.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - uznając stanowisko Podatnika za nieprawidłowe - niniejszym zauważa co następuje:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie między nim a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo-skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Odnośnie wydatków ponoszonych na zakup ubiorów, punktem wyjścia dla rozważań muszą być przepisy prawa pracy, z których wynika zasada wykonywania pracy przez pracownika we własnej odzieży. Odstępstwa od tej zasady mogą wynikać z dwu przyczyn. Pierwszą z nich jest obowiązek pracodawcy dostarczenia pracownikowi nieodpłatnie odzieży i obuwia roboczego, nałożony na niego przez przepisy prawa (w szczególności prawa pracy). Wówczas o kwalifikacji wydatków jako kosztów poniesionych w celu uzyskania przychodu decyduje cel nałożonego na pracodawcę obowiązku, a nie "wystrój" zewnętrzny odzieży. Drugą przyczyną są względy reprezentacji i reklamy. O potrzebie używania stosownej odzieży decyduje w tym wypadku pracodawca, jednak z punktu widzenia przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych decyzja pracodawcy podlega ocenie pod kątem uznania, czy wydatki na odzież reprezentacyjną poniesione zostały w celu uzyskania przychodu. Należy bowiem pamiętać, że nie każdy poniesiony przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych wydatek jest kosztem uzyskania przychodów w myśl wyżej powołanej ustawy.

W przypadku Spółki istotna dla osiągnięcia przychodów jest treść programów telewizyjnych i poruszane w nich problemy. Bezpośrednia oglądalność uzależniona jest przede wszystkim od przejawów zainteresowania widzów problematyką przedstawioną w programach i nie można uznać, że wygląd (image) prezentera, na który składa się jego odzież, makijaż czy fryzura będzie miał w tym przypadku zasadnicze znaczenie. Obowiązujące zasady życia społecznego wymagają, aby osoby publiczne, w tym prezenterzy występujący przed szeroką rzeszą odbiorców, posiadały schludny wygląd, podobnie zresztą jak osoby zatrudnione w innych zawodach. Uzyskiwanie przychodów w ramach działalności gospodarczej nie jest uzależnione od rodzaju odzieży (wyglądu) pracownika, gdyż estetyczny wygląd niezbędny jest dla wykonywania wielu zawodów (funkcji), także poza sferą działalności gospodarczej.

Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, że wydatki na zakup ubiorów oraz kosmetyków, usług fryzjerskich i kosmetycznych nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z przychodem. Zasadą jest bowiem wykonywanie pracy we własnej odzieży i dbanie o wygląd zewnętrzny we własnym zakresie. Odstępstwo od tej zasady należy traktować jako wyjątek, przy czym ciężar wykazania wyjątkowości spada na podatnika. W ocenie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego argumenty przedstawione przez Spółkę nie dają podstaw do uznania jej stanowiska za prawidłowe.

W opisanym stanie faktycznym obowiązek ponoszenia przez pracodawcę na rzecz pracowników ww. wydatków nie wynika z przepisów prawa. W wypadku odzieży (dodatków) może być ona uznana za mającą znaczenie dla działalności jednostki oraz jej reprezentacji i reklamy, a wydatek na jej zakup może stanowić koszt uzyskania przychodu w ramach wydatków na reprezentację w sytuacji, w której odzież (dodatki) utraciłaby charakter osobisty ze względu na opatrzenie jej cechami charakterystycznymi dla firmy, np. logo, barwa, krój.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez Pytającego.

Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 ww. ustawy.