Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że wnioskodawca, tj. Spółka z o.o. P zamierza połączyć się ze Spółką z o.o. KS. Połączenie Spółek następuje w ten sposób, że cały majątek P jest przenoszony na KS Spółka z o.o. w zamian za nowe udziały w KS Spółka z o.o. wydane wspólnikowi Spółki z o.o. P, czyli jedynemu udziałowcowi tej Spółki, tj. KH. Połączenie nastąpi na podstawie art. 492 par. 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych. Ponadto wnioskodawca informuje, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz. U. Nr 155, poz. 1287 ze zm.) oraz na podstawie art. 207 Ordynacji podatkowej, Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. dnia 30 grudnia 2005 r. wydał decyzję o zakończeniu restrukturyzacji, w której umorzył Spółce z o.o. P należności podlegające restrukturyzacji, obejmujące zaległości w podatku dochodowym od osób prawnych oraz odsetki za zwłokę od ww. zaległości, stwierdzając wykonanie planu restrukturyzacji.

Wobec tak przedstawionego stanu faktycznego, Spółka wnosi o potwierdzenie, że otrzymanie decyzji o zakończeniu restrukturyzacji nie jest przeszkodą dla dokonania połączenia Spółek, a przyłączenie P do K nie powoduje dla Spółek żadnych obowiązków podatkowych, w szczególności ani P ani jej następca prawny K nie będą zobowiązani do zapłaty kwot zaległości podatkowych umorzonych w wyniku restrukturyzacji. W obowiązującym stanie prawnym brak jest bowiem przepisów, które z faktem połączenia Spółek, w sytuacji gdy w stosunku do spółki przejmowanej wydana została decyzja, łączyłyby uchylenie decyzji o zakończeniu restrukturyzacji bądź stwierdzenie jej nieważności. Zdaniem wnioskodawcy ani żaden z niżej wymienionych aktów prawnych ani żaden inny nie zawiera takiej regulacji:

1. ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz. U. Nr 155, poz.1287 ze zm.);
2. ustawa Ordynacja podatkowa (tj. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz 60 ze zm);
3. ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm);
4. ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. Nr 123, poz. 1291);
5. ustawa z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowania pomocy publicznej dla przedsiębiorców ( Dz. U. Nr 141, poz. 1177);
6. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie sprawozdań beneficjentów pomocy publicznej (Dz.U. Nr 194, poz. 1984);
7. rozporządzenia Rady (WE) Nr 659/1999 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE.

Wnioskodawca poinformował, że przeanalizował wymienione powyżej akty prawne, gdyż uważa, że są to te akty prawne, w których ewentualnie ta materia mogłaby być uregulowana. Zdaniem wnioskodawcy, nie ma przepisów, które przewidywałyby zakaz połączenia spółki, która otrzymała decyzję o zakończeniu restrukturyzacji z inną spółką.

Poinformował również, że nie zna żadnych innych regulacji prawnych, z których wynikałby obowiązek zapłaty jakichkolwiek kwot - w tym kwot zaległości podatkowych objętych restrukturyzacją - w wyniku przyłączenia podmiotu, którego dotyczyła restrukturyzacja P do innego podmiotu.

Według Naczelnika Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie stanowisko podatnika jest prawidłowe.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie przepisy art. 12 ust. 1 pkt 3a i art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) oraz art. 59 § 1 pkt 8 i art. 67a § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Zastosowanie powołanej normy skutkuje dokonaniem oceny prawnej stanowiska wnioskodawcy, uzasadnionej w sposób następujący.

Z treści przesłanego wniosku oraz z akt podatnika będących w posiadaniu tutejszego Urzędu wynika, że wnioskodawca złożył w 2002 r. w Urzędzie Skarbowym w S. wniosek o wszczęcie postępowania na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców wraz z załączonym programem restrukturyzacji. Po spełnieniu warunków określonych przepisami powyższej ustawy, Naczelnik Urzędu Skarbowego w S., wydał w dniu 30.12.2005 r. decyzję o zakończeniu restrukturyzacji. Decyzja ta została wydana w oparciu o przepisy art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców.

Zgodnie z art. 59 § 1 pkt 8 ustawy - Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części także wskutek umorzenia zaległości. Umorzenie zaległości podatkowej, zgodnie z art. 67a § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, powoduje umorzenie odsetek za zwłokę w całości lub w takiej części, w jakiej została umorzona zaległość podatkowa. Jednocześnie organ podatkowy wyjaśnia, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami jest w szczególności wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy. W art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca wskazał, że do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Niezależnie od powyższego w art. 22 ust. 1 ustawy o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców, stwierdzono iż przychody z tytułu umorzenia należności podlegających restrukturyzacji nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Z powyższego wynika, że P Spółka z o.o. w związku z ukończeniem restrukturyzacji nie osiągnęła przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu, a restrukturyzacja doprowadziła do wygaśnięcia ciążących na Spółce zobowiązań podatkowych.

Z informacji zawartych w przesłanym wniosku wynika, że Spółka z o.o. P zamierza połączyć się ze Spółką z o.o. KS. Połączenie Spółek nastąpi w ten sposób, że cały majątek P zostanie przeniesiony na KS Spółka z o.o., w zamian za nowe udziały w KS Spółka z o.o. wydane wspólnikowi Spółki z o.o. P, czyli jedynemu udziałowcowi tej Spółki, tj. KH. Połączenie ma nastąpić na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych. W wyniku połączenia Spółka, która otrzymała pomoc w postaci zrestrukturyzowanych należności, straci swój byt prawny, zaś jego następcą prawnym zostanie Spółka przejmująca, która wyda nowe udziały jedynemu wspólnikowi Spółki przejmowanej.

Powyższe zdarzenie nastąpi już po zakończeniu restrukturyzacji i wygaśnięciu zobowiązań podatkowych, a zatem pozostanie bez wpływu na ocenę procesu restrukturyzacji dokonaną przez właściwy organ restrukturyzacyjny na moment zakończenia tego postępowania.

Reasumując powyższe, należy stwierdzić, iż przejęcie Spółki z o.o. P przez Spółkę z o.o. KS nie spowoduje obowiązku zapłaty zobowiązań podatkowych, które wygasły.

Organ podatkowy jednocześnie wyjaśnia, że kwestie dotyczące skutków podatkowych wynikających z opisanego stanu faktycznego, a odnoszących się do KS Spółka z o.o., zostaną rozstrzygnięte w interpretacji udzielonej na wniosek złożony w dniu 20.02.2006 r. przez tę Spółkę.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie - zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia stronie, za pośrednictwem Naczelnika Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego.