INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 04 kwietnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 05 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 kwietnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną i posiada orzeczenie z dnia 17 sierpnia 1993 r. wydane przez Komisję do spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia. Zgodnie z orzeczeniem Wnioskodawca został zaliczony do trzeciej grupy inwalidów z ogólnego stanu zdrowia, w związku z przewlekłą chorobą dermatologiczną, zaliczoną do choroby zawodowej.

Podczas pracy w kopalni węgla kamiennego, Wnioskodawca był narażony na działanie takich czynników jak chrom i kobalt, znajdujące się w wodzie kopalnianej, które spowodowały chorobę dermatologiczną. W okresie 02 – 28 stycznia 1975 r. Wnioskodawca przebywał w szpitalu na oddziale dermatologicznym, gdzie na podstawie testów dermatologicznych stwierdzono u Wnioskodawcy chorobę dermatologiczną związaną z uczuleniem na chrom i kobalt. Przez wiele lat Wnioskodawca przyjmował różne leki.

Od dnia 29 maja 2007 r. Wnioskodawca jest pacjentem poradni ortopedycznej i leczy się stale na chorobę kręgosłupa. W wyniku badań stwierdzono u Wnioskodawcy masywne zmiany zwyrodnieniowe w stawach międzykręgowych oraz zmiany miażdżycowe aorty brzusznej. Wnioskodawca korzystał z różnych form rehabilitacji, lecz stan zdrowia nie uległ poprawie.

W 2011 r. Wnioskodawca dokonał zakupu łóżka rehabilitacyjnego „Ceragem” za kwotę 10.980 zł. Urządzenie to posiada certyfikaty spełniające warunki sprzętu medycznego. Według opinii medycznych zabiegi na tym łóżku dają poprawę stanu zdrowia chorego, zmniejszają ból, poprawiają krążenie krwi, podnoszą odporność organizmu. Wnioskodawca stwierdził, iż stosując masaże na tym łóżku, faktycznie zaobserwował u siebie lepszą kondycję fizyczną i psychiczną. Wnioskodawca nadmienił, iż informował się u lekarza i w zakładzie ubezpieczeń, w jaki sposób może otrzymać orzeczenie o niepełnosprawności na chorobę kręgosłupa. Otrzymał odpowiedź, że jeżeli posiada już orzeczenie, to drugiego orzeczenia nie otrzyma.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jako osoba niepełnosprawna Wnioskodawca może skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej w związku z zakupem łóżka „Ceragem”...

Zdaniem Wnioskodawcy ma on prawo do skorzystania z odliczenia od dochodu za 2011 r. zakupu łóżka rehabilitacyjnego „Ceragem” jako osoba niepełnosprawna, posiadająca orzeczenie o niepełnosprawności. Wnioskodawca uważa, iż chorobę kręgosłupa mógł nabyć w czasie pracy na kopalni, tak jak chorobę dermatologiczną.

W ocenie Wnioskodawcy, korzystanie z zabiegów na łóżku „Ceragem” może mieć wpływ na leczenie choroby dermatologicznej, jak i choroby kręgosłupa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b – 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r. - art. 26 ust. 7g cyt. ustawy.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (…).

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone właściwości.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu, narzędzia czy urządzenia a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,
• zakupiony sprzęt (narzędzie czy urządzenie) musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,
• cechą zakupionego sprzętu (narzędzia, urządzenia) musi być jego indywidualny charakter.
  
  

Do oceny powyższego pomocnym będzie oparcie się na zaświadczeniu lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę stosownie do stanu zdrowia konkretnej osoby niepełnosprawnej i potrzeb indywidualnej rehabilitacji.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca pracował na kopalni węgla kamiennego, gdzie był narażony na działanie czynników, które spowodowały u niego chorobę dermatologiczną. Obecnie Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną i posiada, wydane w 1993 r., orzeczenie o niepełnosprawności. Na podstawie tego orzeczenia Wnioskodawca został zaliczony do trzeciej grupy inwalidzkiej z ogólnego stanu zdrowia, w związku z wieloletnią, przewlekłą chorobą dermatologiczną, zaliczoną do choroby zawodowej. Wnioskodawca od dnia 29 maja 2007 r. leczy się również stale na chorobę kręgosłupa, będąc pacjentem poradni ortopedycznej. W wyniku badań stwierdzono u Wnioskodawcy masywne zmiany zwyrodnieniowe w stawach międzykręgowych oraz zmiany miażdżycowe aorty brzusznej. Wnioskodawca korzystał z różnych form rehabilitacji, lecz stan zdrowia nie uległ poprawie. W 2011 r. Wnioskodawca zakupił łóżko lecznicze „Ceragem”. Urządzenie to posiada certyfikaty spełniające warunki sprzętu medycznego. Według opinii medycznych, zabiegi na tym łóżku dają poprawę stanu zdrowia chorego, zmniejszają ból, poprawiają krążenie krwi, podnoszą odporność organizmu. Poprzez stosowanie masaży z użyciem tego łóżka, u Wnioskodawcy polepszyła się kondycja fizyczna i psychiczna. Wnioskodawca starał się o uzyskanie orzeczenia o niepełnosprawności w związku z chorobą kręgosłupa. Otrzymał jednak odpowiedź, że jeżeli posiada już jedno orzeczenie, to drugiego nie otrzyma. W ocenie Wnioskodawcy, korzystanie z zabiegów na łóżku „Ceragem” może mieć wpływ na leczenie choroby dermatologicznej, jak i choroby kręgosłupa.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną i posiada orzeczenie o niepełnosprawności, to przysługuje mu uprawnienie do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku na zakup łóżka leczniczego „Ceragem”. Odliczenie to przysługuje pod warunkiem, że urządzenie medyczne „Ceragem” istotnie spełnia wymogi sprzętu rehabilitacyjnego i jest stosowane w związku z niepełnosprawnością. Odliczenie to przysługuje w wysokości faktycznie poniesionych kosztów zakupu, przy czym nie może ono przekroczyć wysokości dochodu do opodatkowania. Wydatek na cel rehabilitacyjny podlega bowiem odliczeniu tylko w roku podatkowym, w którym został poniesiony.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.