INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22.11.2007r. (data wpływu 26.11.2007r.) udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie przepisów konwencji z dnia 21 czerwca 1991r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Korei w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.11.2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy świetle przepisów konwencji z dnia 21 czerwca 1991r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Korei w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie dochodu, Spółka prawidłowo pobrała podatek dochodowy od wynagrodzenia wypłaconego swojemu kontrahentowi handlowemu z siedzibą w Korei.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła umowę z kontrahentem zagranicznym – spółką prawa handlowego z siedzibą w Korei Południowej. Kontrahent posiada osobowość prawną, a miejsce jego siedziby jest udokumentowane certyfikatem rezydencji. Kontrahent nie prowadzi na terytorium Polski działalności przez położony na tym terytorium zakład. Na podstawie zawartej umowy kontrahent zobowiązał się do wykonywania za wynagrodzeniem usługi w zakresie analizy i controlingu finansowego na rzecz Spółki, tj. do świadczenia usług, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z wykonywaniem usług z tytułu w/w umowy, kontrahent wystawił Spółce sześć faktur opiewających na wynagrodzenie za zrealizowane usługi. Spółka dokonując wypłat wynagrodzenia na rzecz kontrahenta każdorazowo naliczyła i pobrała zryczałtowany podatek od osób prawnych i odprowadziła go na rachunek Łódzkiego Urzędu Skarbowego.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy świetle przepisów konwencji z dnia 21 czerwca 1991r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Korei w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie dochodu, Spółka prawidłowo pobrała podatek dochodowy od wynagrodzenia wypłaconego swojemu kontrahentowi handlowemu z siedzibą w Korei...

Zdaniem wnioskodawcy, pobranie podatku było nieuzasadnione, albowiem wynagrodzenie przypadające kontrahentowi za usługi, wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy zaliczyć do „zysków przedsiębiorstwa”, o których mowa w art. 7 ust. 1 w związku z art. 3 ust. 1 lit.g konwencji. W myśl tych regulacji od zysków przedsiębiorstwa kontrahenta nie może być pobierany w Polsce podatek dochodowy, jeśli kontrahent nie posiada w Polsce zakładu. A zatem, uzyskane w Polsce przez kontrahenta koreańskiego dochody z tytułu wykonanej usługi nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, jeśli kontrahent posiada certyfikat rezydencji.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, należy stwierdzić, że przedstawione przez Stronę stanowisko jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – ograniczony obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2a w/w ustawy, podatnicy podlegający ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, uzyskujący na terytorium Polski przychody z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w wysokości 20% od tych przychodów. Wskazany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska (art. 21 ust. 2 ustawy).

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż usługi świadczone przez jej kontrahenta mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zasadnicze znaczenie dla kwestii opodatkowania kwot uzyskanych przez Spółkę „A” z tytułu świadczenia usług ma wobec powyższego ustalenie, czy przychody te uzyskane zostały na terytorium Polski. W świetle art. 21 ust. 1 ustawy ustawodawca nie uzależnił bowiem opodatkowania przychodów z tytułu świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a, od faktu, czy są one wykonywane na terytorium Polski, wskazał natomiast, że opodatkowaniu podlegają przychody uzyskane na terytorium Polski.

W związku z tym, iż usługi świadczone przez koreańskiego kontrahenta wywołają skutek w postaci powstania (powiększenia się) przychodów u ich odbiorcy, którym jest Spółka, to dochód uzyskany przez podmiot świadczący usługi winien być opodatkowany w Polsce.

Zgodnie z powołanym art. 21 ust. 2 ustawy postanowienia art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania – w tym przypadku konwencji z dnia 21 czerwca 1991r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Korei w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Seulu dnia 21 czerwca 1991r. (dalej: umowy polsko-koreańskiej).

Artykuł 7 ust. 1 umowy polsko-koreańskiej wskazuje, iż zyski przedsiębiorstwa z siedzibą w Korei podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie chyba, że przedsiębiorstwo prowadziłoby działalność w Polsce poprzez zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w Polsce, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

W świetle stanu faktycznego opisanego przez Spółkę we wniosku, jej kontrahent nie prowadzi działalności w Polsce poprzez zakład.

W związku z tym kwoty wypłacane przez Spółkę na rzecz kontrahenta z tytułu zawartej umowy na świadczenie usług w zakresie analizy i controlingu finansowego stanowiły będą dla kontrahenta koreańskiego zysk z prowadzenia przedsiębiorstwa, opodatkowany, zgodnie z art. 7 ust.1 umowy polsko-koreańskiej.

Jednocześnie wskazania wymaga, iż zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych niepobranie podatku zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby przedsiębiorcy koreańskiego dla celów podatkowych uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.