Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w odpowiedzi na wniosek z dnia 27 marca 2006 roku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla lokalu położonego w budynku z 1934 roku użytkowanego dłużej niż 60 miesięcy będącego przedmiotem najmu:
-podzielić Pana stanowisko w przedmiotowej sprawie.

UZASADNIENIE

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania :

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W złożonym zapytaniu przedstawia Pan następujący stan faktyczny :

Jest Pan właścicielem lokalu mieszkalnego położonego w .... otrzymanym w drodze spadku, które stało się przedmiotem najmu. Do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wybrał Pan w 2006 roku zasady ogólne. Lokal ten znajduje się w budynku z 1934 roku i jest stale użytkowany /dłużej niż 60 miesięcy/.

Wniosek o udzielenie interpretacji dotyczy możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla tego lokalu i ustalenia szesnastoletniego okresu amortyzacji.

Art. 22j ust. 1 pkt 3) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zezwala podatnikom na indywidualne ustalenie stawek amortyzacyjnych dla używanych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika z tym, że dla budynków (lokali) okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Art. 22j ust. 3 pkt 1) tejże ustawy precyzuje natomiast definicję używanego lokalu - środki trwałe wymienione w art. 22j ust. 1 pkt 3) uznaje się za używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Przedstawiony przez Pana stan faktyczny wypełnia dyspozycję art. 22a ust. 1, art. 22j ust. 1 pkt 3) i ust. 3 pkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych które zezwalają na indywidualne ustalenie stawki amortyzacyjnej przy ustaleniu szesnastoletniego okresu amortyzacji.

Biorąc powyższe pod uwagę postanowiono jak w sentencji.

Informuje się, że w myśl art. 14a § 2 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa powyższa informacja dotyczy przedstawionego przez Pana stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa nie jest wiążąca dla podatnika , płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast organ podatkowy i organ kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.