W dniu 15.02.2006 r. do tutejszego organu podatkowego wpłynęło pismo wnioskodawcy w sprawie pisemnego pouczenia co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 21.03.2006 r. wezwano wnioskodawcę do usunięcia ich braków. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7.04.2006 r., który wpłynął w dniu 11.04.2006 r.

Jak stanowi art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005 r.: Dz. U. Nr 8, poz. 60, z późn. zm., zwanej dalej ustawą Ordynacja podatkowa) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14 a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w art. 14 a § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Wnioskodawczyni, posiadająca obywatelstwo polskie, w maju 2003 r. wstąpiła w związek małżeński. W grudniu 2003 r. wnioskodawczyni została zameldowana w mieszkaniu przez teściową. Teściowa posiadała spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, które było zadłużone z tytułu czynszu oraz wyroku eksmisyjnego. Spółdzielnia Mieszkaniowa wystąpiła do Sądu Okręgowego we Wrocławiu w sprawie uregulowania zaległości. W marcu 2005 roku zapadł wyrok w tej sprawie. Wnioskodawczyni dowiedziała się o tym w listopadzie 2005 r., kiedy wpłynęło zawiadomienie o wszczęciu postępowania egzekucyjnego wydanego przez Komornika Sądowego. Z uwagi na uprawomocnienie się wyroku wnioskodawczyni nie mogła się odwołać, pomimo, iż zadłużenie obejmuje okres poprzedzający jej zameldowanie. W tej sytuacji wnioskodawczyni podjęła rozmowy ze S.M. mające na celu podpisanie ugody o dobrowolnej spłacie i częściowemu rozłożeniu na raty. Obawiając się eksmisji wnioskodawczyni wystąpiła do spółdzielni mieszkaniowej o przyjęcie jej w poczet członków spółdzielni i ustanowienie jej głównym lokatorem lokalu. Spółdzielnia Mieszkaniowa wyraziła zgodę zarówno na rozłożenie części zadłużenia na raty jak na zmianę głównego najemcy lokalu. Zgodnie z prawem mieszkaniowym oraz statutem spółdzielni mieszkaniowej w celu uzyskania praw głównego najemcy, wnioskodawczyni musiała dysponować wkładem mieszkaniowym. W tym celu teściowa wypowiedziała swoje prawa członka spółdzielni w S.M. i wskazała wnioskodawczynię jako jedyną osobę mogącą się ubiegać o spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu. Zdaniem wnioskodawcy tak duże zadłużenie ciążące na lokalu, do którego uzyskała prawa może stanowić podstawę do zwolnienia z opłat podatkowych, jeżeli takowe winna uiścić.

W uzupełnieniu swego wniosku z dnia 11 kwietnia 2006 r. wnioskodawczyni wyjaśniła, iż wysokość zadłużenia wyniosła 65.823,16 zł, wkład mieszkaniowy wyceniono na kwotę 63.264,00 zł, a dotyczy spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego o powierzchni 62,40 m kwadratowych. Zdaniem wnioskodawczyni w opisanej powyżej sytuacji podatek od spadków i darowizn nie wystąpi, ponieważ na mocy przepisu art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn obejmuje ją to zwolnienie. Otrzymany przez nią wkład dotyczący spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, został uzyskany pod tytułem darmym od teściowej, zatem osoby mieszczącej się w I grupie podatkowej. Mieszkanie to nie przekracza 110 m kwadratowych. Pozostałe warunki, przewidziane w tym przepisie również są spełnione. Wnioskodawczyni jest obywatelem polskim, nie posiada żadnego tytułu prawnego do innego lokalu mieszkalnego i będzie mieszkać w lokalu 5 lat.

Stanowisko przedstawione przez stronę jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jednolity z 2004 r.: Dz. U. Nr 142, poz. 1514, z późn. zm., zwanej dalej ustawą o podatku od spadków i darowizn) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem między innymi darowizny.

W wypadku darowizny obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na obdarowanym i darczyńcy (art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn). Obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń (art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Do I grupy podatkowej zalicza się między innymi synową (art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

W przypadku nabycia budynku mieszkalnego lub jego części, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz wynikających z przydziału spółdzielni mieszkaniowych: prawa do domu jednorodzinnego lub prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym:

1) w drodze spadku lub darowizny przez osoby zaliczane do I grupy podatkowej,

2) w drodze spadku przez osoby zaliczane do II grupy podatkowej,

3) w drodze spadku przez osoby zaliczane do III podatkowej, sprawujące przez co najmniej dwa lata opiekę nad wymagającym takiej opieki spadkodawcą, na podstawie umowy zawartej z nim przed organem gminy,

• nie wlicza się do podstawy opodatkowania ich wartości do łącznej wysokości nieprzekraczającej 110 powierzchni użytkowej budynku lub lokalu.

Ulga, o której mowa przysługuje osobom, które łącznie spełniają następujące warunki:

1) nabywca jest obywatelem polskim lub ma miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej;

2) nie są właścicielami innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość bądź będąc nimi przeniosą własność budynku lub lokalu na rzecz zstępnych, skarbu Państwa lub gminy;

3) nie dysponują spółdzielczym lokatorskim prawem do lokalu lub nie są właścicielami spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz wynikających z przydziału spółdzielni mieszkaniowych: prawa do domu jednorodzinnego lub prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym, a w razie dysponowania tymi prawami przekażą je zstępnym lub przekażą do dyspozycji spółdzielni, w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego;

4) nie są najemcami lokalu lub budynku lub będąc nimi rozwiążą umowę najmu;

5) będą zamieszkiwać w nabytym lokalu lub budynku przez 5 lat:

1. od dnia złożenia zeznania podatkowego - jeżeli w chwili złożenia zeznania nabywca mieszka w nabytym lokalu lub budynku,
2. od dnia zamieszkania w nabytym lokalu lub budynku - jeżeli nabywca zamieszka w ciągu roku od dnia złożenia zeznania podatkowego (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn)

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku (art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny Dz. U. Nr 16, poz. 93, z poźn. zm. zwanym dalej k. c.). Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zwarta bez zachowania tej formy staje sie ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione (art. 890 § 1 k. c.).

Z przedstawionego przez wnioskodawczynię stanu faktycznego wynika jednoznacznie, iż doszło do zawarcia umowy darowizny wkładu mieszkaniowego zgromadzonego w Spółdzielni Mieszkaniowej pomiędzy teściową a synową. Wkład mieszkaniowy wnoszony jest do spółdzielni mieszkaniowej na mocy umowy o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego zawartej pomiędzy spółdzielnią mieszkaniową a członkiem spółdzielni. Na mocy tej umowy spółdzielnia mieszkaniowa zobowiązuje się oddać członkowi lokal mieszkalny do używania, a członek zobowiązuje się wnieść wkład mieszkaniowy oraz uiszczać opłaty określone w ustawie i statucie spółdzielni (art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, tekst jednolity: Dz. U. 2003 r., Nr 119 poz. 1116, z późn. zm., zwanej dalej ustawą o spółdzielniach mieszkaniowych).

Niewątpliwie członkiem spółdzielni mieszkaniowej była teściowa wnioskodawczyni. Na skutek zadłużenia w spółdzielni, prawa członkowskie teściowej, głównej najemczyni lokalu, zostały zagrożone. W wyniku umowy, będącej ugodą zawartą przez spółdzielnię mieszkaniową i wnioskodawczynię ustalono warunki spłaty zadłużenia przez wnioskodawczynię oraz warunki przyjęcia wnioskodawczyni w poczet członków spółdzielni. W celu umożliwienia zawarcia ugody teściowa przekazała wkład mieszkaniowy lokalu spółdzielczego swojej synowej i wypowiedziała członkostwo w Spółdzielni Mieszkaniowej. Czynność dokonana między stronami spełnia wymogi umowy, o której mowa w przytoczonym wyżej art. 888 k. c., a więc czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Natomiast w niniejszej sprawie nie może być zastosowany przepis art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Przytoczony wyżej przepis art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn dotyczy sytuacji, gdy przedmiotem nabycia jest budynek mieszkalny lub jego część, lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz wynikających z przydziału spółdzielni mieszkaniowych: prawo do domu jednorodzinnego lub prawo do lokalu w małym domu mieszkalnym.

Wkład mieszkaniowy, który jest przedmiotem darowizny w niniejszej sprawie nie został w art. 16 wymieniony.

Zatem, pomimo, iż wkład mieszkaniowy dotyczy lokalu, którego powierzchnia nie przekracza 110 m kwadratowych, w niniejszej sprawie nie można zastosować przepisu art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy podatkowe pozwalają stwierdzić, iż umowa darowizny wkładu mieszkaniowego podlega podatkowi od spadków i darowizn na zasadach tam przewidzianych, jednak art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie ma w niniejszej sprawie zastosowania. Jak wskazano wyżej przepis art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn dotyczy wyłącznie nabycia własności budynku mieszkalnego lub jego części, albo nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Z tych powodów należało stwierdzić, iż stanowisko strony jest nieprawidłowe.

Jednocześnie Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław Fabryczna informuje, iż powyższa informacja została dokonana w oparciu o konkretny stan faktyczny, przedstawiony w zapytaniu i zmiana ktoregokolwiek z elementów podanego stanu faktycznego sprawy, będącej przedmiotem wniosku, może mieć wpływ na zakres i treść obowiązku podatkowego spoczywający na wnioskodawcy (art. 14 a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Zgodnie z art. 14 a § 2 ustawy ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.

Jak stanowi art. 14 b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli podatkowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.