P o s t a n o w i e n i e

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu działając na podstawie przepisów art. 14a § 1, § 3 i § 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 14.07.2006 r. (data wpływu 19.07.2006 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Pana indywidualnej sprawie

p o s t a n a w i a

uznać za nieprawidłowe stanowisko dotyczące zmiany stawki odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu degresywnej metody amortyzacji na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

U z a s a d n i e n i e

Pismem z dnia 14.07.2006 r. (data wpływu 19.07.2006 r.) zwrócił się Pan o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przez sądem administracyjnym.

Stosownie do przepisu art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego na pisemny wniosek podatnika ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Podatnik składając zapytanie do właściwego urzędu zgodnie z art.14a § 2 ww. ustawy jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pan w ramach spółki cywilnej "X" działalność gospodarczą w zakresie usług geodezyjnych. W m-cu marcu 2004 r. zakupione zostały i wprowadzone do użytkowania jako środki trwałe dwa samochody ciężarowe "Citroen Berlingo" o wartości 66.000 zł (netto) każdy.

Samochody te w pierwszym roku amortyzowane były metodą degresywną , o której mowa w art. 22k ust. 1 ustawy z zastosowaniem współczynnika 2,0 zatem rocznej stawki amortyzacyjnej w wys. 40 %. W roku 2005 odpisy amortyzacyjne dokonywane były od wartości początkowej pomniejszonej o odpisy za 2004 rok jednak z zastosowaniem stawki podstawowej tj. 20 %.

W związku z powyższym rodzi się z Pana strony pytanie, czy w takiej sytuacji konieczne i właściwe jest dokonanie korekty odpisów amortyzacyjnych za 2005 r. czy też należy uznać je za prawidłowe.

Stoi Pan na stanowisku, iż za prawidłowe należy uznać odpisy amortyzacyjne wg. metody degresywnej tj. od zmniejszającej się w okresie stosowania tej metody podstawy naliczania odpisów, jednak z zastosowaniem podstawowej stawki amortyzacyjnej wynikającej z załącznika nr 1 do ustawy, i że w konsekwencji podstawą naliczania odpisów w 2006 r. winna być wartość początkowa zmniejszona tylko o faktycznie dokonane odpisy w latach 2004 i 2005.

W uzasadnieniu powyższego powołuje Pan art. 22k ust. 1 oraz art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U z 2000 r. Nr 14, poz.176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art.23.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania między innymi środki transportu o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zgodnie natomiast z art. 22h ust. 2 ustawy, podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i - 22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji, wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Jedną z metod amortyzacji jest metoda degresywna, o której mowa w Pana wniosku, a określona w przepisie art. 22k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Metoda ta nie jest obowiązkowa. Podatnik więc sam decyduje przed rozpoczęciem amortyzacji danego środka trwałego czy ją stosować.

Powołany wyżej przepis art. 22k ust. 1 ustawy stanowi, iż odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 klasyfikacji oraz środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych, o których mowa w art. 23 ust. 3a, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0 a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 22 i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22i.

Metoda ta polega więc na tym, że :

• na podstawie wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy określa się dla danego środka trwałego stawkę amortyzacyjną,
• wybraną z wykazu stawkę amortyzacyjną podwyższa się mnożąc za pomocą współczynnika nie wyższego niż 2,0,
• w pierwszym roku podatkowym do naliczania odpisu stosuje się podwyższoną stawkę do wartości początkowej środka trwałego, natomiast w latach następnych za podstawę odpisu przyjmuje się w każdym roku wartość początkową pomniejszoną o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne,
• począwszy od roku w którym określona w powyższy sposób (metoda degresywna) kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 22i ust. 1 (metoda liniowa), odpisy amortyzacyjne nalicza się wg metody stawki z wykazu (liniowej).

W wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla samochodów ciężarowych sklasyfikowane wg. symbolu KŚT 742 została określona roczna stawka amortyzacyjna w wysokości 20%.

Podwyższając ww. stawkę o współczynnik 2,0 roczny odpis amortyzacyjny wynosi zatem 40%.

Z powołanego wyżej art. 22k ust. 1 ustawy wynika, że tak ustaloną stawkę tj. 40% należy stosować aż do momentu, w którym nastąpi zrównanie rocznej kwoty amortyzacji obliczonej metodą degresywną i metodą stawki z wykazu, a nie tylko do końca pierwszego roku podatkowego, z tym jednak, że w następnych latach (aż do momentu zrównania) za podstawę odpisów należy przyjąć w każdym następnym roku wartość początkową pomniejszoną o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne.

W świetle powyższego, własne stanowisko Pana, odnoszące się do faktu że podwyższona do 40% stawka amortyzacji obliczona zgodnie z przepisem 22k ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winna być stosowana tylko w pierwszym roku podatkowym jest nieprawidłowe, zatem wysokość dokonanych w roku 2005 odpisów z tytułu amortyzacji ww. samochodów jak również podstawa naliczania odpisów w 2006 r. są nieprawidłowe.

Natomiast, zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodu są odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami prawa.

W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja stosownie do przepisu art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast organ podatkowy i organy kontrolni skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z dyspozycją art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od daty jego otrzymania.

Zażalenie zgodnie z przepisem art. 222 Ordynacji podatkowej, powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazać dowody uzasadniające to żądanie.