POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 §1 oraz art. 14a §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity w Dz. U. z 2005 roku Nr 8 poz. 60 z późniejszymi zmianami) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20-09-2006 roku (data wpływu do tutejszego organu podatkowego 22-09-2006 roku), uzupełnionego pismem z dnia 28-09-2006 roku (data wpływu do tutejszego organu podatkowego 02-10-2006 roku) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wartości czynszu dotyczącego dzierżawy nieruchomości za miesiące od marca do października 1999 roku, który został uiszczony w całości po ogłoszeniu wyroku sądowego w roku 2006. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sopocie uznał stanowisko przedstawione we wskazanym powyżej wniosku za prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego i w obowiązującym stanie prawnym.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego stanu faktycznego oraz okazanych przez Pana dokumentów wynika, iż w dniu 10-03-1999 roku zawarta została dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej umowa najmu, mocą której otrzymał Pan do używania 150 m2 nie umeblowanej części centrum handlowego. Dnia 16-06-1999 roku złożył Pan oświadczenie o wypowiedzeniu umowy najmu w trybie natychmiastowym bez zachowania terminów wypowiedzenia. W oświadczeniu tym podniósł Pan również, iż wynajęty lokal posiada wady, które uniemożliwiają jego użytkowanie w sposób wskazany w umowie najmu. Właściciel centrum handlowego nie uznał Pana roszczeń i za miesiące od marca do października 1999 roku wystawił faktury dotyczące najmu, kosztów ubocznych oraz kosztów za media. Powstały w ten sposób spór znalazł swoje rozstrzygnięcie początkowo przed Sądem Okręgowym, a następnie przed Sądem Apelacyjnym. Zarówno pierwsza jak i druga instancja rozstrzygnęła konflikt na korzyść właściciela centrum handlowego.

Z przedłożonych przez Pana dokumentów jak również z danych posiadanych przez tutejszy Urząd wynika, iż zarówno w roku 1999 jak i w 2006 roku zdarzenia gospodarcze ewidencjonowane były w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, zaś koszty potrącane są w momencie poniesienia wydatku, według metody zwanej "kasową".

Strona wnosi o wyjaśnienie następującej kwestii:

Czy do kosztów uzyskania przychodów roku 2006 można zaliczyć wartość czynszu dotyczącego dzierżawy nieruchomości za miesiące od marca do października 1999 roku, który został uiszczony w całości po ogłoszeniu wyroku sądowego w roku 2006?

Zdaniem podatnika omawiany wydatek będzie stanowił koszt uzyskania przychodu roku 2006, a zatem można zaliczyć jego wartość w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Ocena prawna stanowiska wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym jest następująca.

Zgodnie z zapisem zawartym w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (jednolity tekst w Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Zwrot "w celu osiągnięcia przychodów" oznacza, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma lub, zakładając racjonalnie, może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź na funkcjonowanie źródła przychodu. Ciężar udowodnienia, że poniesiony wydatek ma związek z prowadzoną działalnością i został poniesiony w celu uzyskania przychodu - spoczywa na podatniku

Decyzję o wyborze sposobu ewidencjonowania pozostałych kosztów w księdze przychodów i rozchodów podejmuje przedsiębiorca. Możliwość ta wynika z § 17 ust 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późniejszymi zmianami). Zgodnie z tym przepisem przy ewidencjonowaniu wydatków innych niż zakup materiałów podstawowych i towarów handlowych, należy uwzględnić zasady określone w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast zapisów dotyczących zakupu materiałów podstawowych oraz towarów handlowych dokonuje się w księdze niezwłocznie po ich otrzymaniu, przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży (§ 17 ust. 1 cyt. rozporządzenia).

W wyżej wymienionej ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych funkcjonują dwie metody zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów - metoda "kasowa" i "memoriałowa".

Stosownie do zasady wyrażonej w art. 22 ust. 4 cyt. ustawy, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i ust. 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

W świetle powyższego przepisu w stosunku do podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów o momencie zaliczenia konkretnego wydatku do kosztów danego roku podatkowego decyduje dzień zapłaty, a więc moment faktycznego dokonania tego wydatku. Powyższe potwierdza między innymi NSA w wyroku z dnia 14.04.2004 roku Sygn. akt FSK 113/04 wskazując, iż "Wykładnia językowa użytego sformułowania "koszty poniesione" wskazuje na czas dokonany, co oznacza, iż chodzi tu o taki stan, w którym nastąpiło obciążenie kosztem nie tylko w sensie ewidencyjnym, ale w znaczeniu realnym, a wiec w faktycznym poniesieniu wydatku". Zasada ta określana jest jako tzw. metoda "kasowa".

Jednakże ustawa wprowadza odstępstwa od tej zasady na rzecz metody "memoriałowej". Stosownie do zapisu art. 22 ust.5 cyt. ustawy - u podatników prowadzących księgi rachunkowe (handlowe) koszty uzyskania przychodów objętych tymi księgami są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą tj. są potrącane także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczą przychodów roku podatkowego, oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, choć ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że zarachowanie ich nie było możliwe, w tym wypadku są one potrącane w roku którym zostały poniesione.

Zgodnie z ust. 6 cytowanego wyżej artykułu zasada memoriałowa znajduje zastosowanie również w stosunku do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem, że w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Wobec powyższego podatnik prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów ma do wyboru dwie metody ewidencjonowania kosztów tj. w momencie ich poniesienia lub w okresie, w którym uzyskuje przychód związany z danym kosztem. Jednakże ustawodawca zastrzegł, że raz przyjęta metoda ewidencji kosztów powinna być stosowana konsekwentnie w każdym roku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów w stosunku do wszystkich kosztów.

W związku z powyższym przy kasowej metodzie prowadzenia księgi przychodów i rozchodów, stosowanej przez Pana od początku prowadzenia działalności gospodarczej, wydatki stanowiące koszt uzyskania przychodu (z wyjątkiem zakupu materiałów podstawowych i towarów handlowych) winny być ujęte w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w momencie faktycznego ich poniesienia tj. z chwilą dokonania zapłaty.