Odnosząc się do powyższej kwestii Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew stwierdza co następuje:

W zakresie kosztów uzyskania przychodów

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23. Wynika z powyższego, że za koszt uzyskania przychodów mogą być uznane tylko takie wydatki, które bezpośrednio służą powstaniu lub powiększeniu przychodu, tj. takie, między poniesieniem których a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo-skutkowy. Według utrwalonego w orzecznictwie poglądu istotna jest relacja, że bez danego wydatku spodziewany racjonalnie skutek w postaci określonego przychodu nie mógłby wystąpić.

Przedmiotem najmu, jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, jest lokal. Kosztami uzyskania przychodu w tym przypadku są więc wszelkie wydatki ponoszone przez wynajmującego w związku z przedmiotem najmu, np. koszty remontu czy wyposażenia tego lokalu.

Zgodnie z zasadą sformułowaną w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów są potrącane w tym roku, w którym zostały poniesione. Oznacza to, że wydatki stanowią koszt w dacie ich poniesienia.

Kosztami uzyskania przychodów są również, w myśl art. 22 ust. 8 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W zakresie dokumentowania wydatków

Przepisy podatkowe nie nakładają wprawdzie na osoby uzyskujące przychód z tytułu najmu - dzierżawy obowiązku w zakresie prowadzenia ksiąg, w których należałoby ewidencjonować zachodzące zdarzenia gospodarcze (przychody, wydatki) z tych tytułów - nie oznacza to jednak, że kwoty te nie powinny być udokumentowane.W rezultacie, w przypadku przychodów związanych z najmem lokali możliwe jest dokumentowanie ich dowodami potwierdzającymi ich poniesienie i wykazującymi związek ze źródłem przychodu.

Stosownie do art. 87. § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W zakresie amortyzacji lokalu

W myśl art. 22c pkt. 2 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podatnik może podjąć decyzję o amortyzowaniu m.in. lokalu mieszkalnego, gdy jest jego właścicielem lub współwłaścicielem i wykorzystuje go do prowadzenia działalności gospodarczej (w części wykorzystywanej na ten cel) lub wynajmuje albo wydzierżawia go na podstawie stosownej umowy.

Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych mogą ustalić wartość początkową budynku lub lokalu mieszkalnego według jednej z dwóch metod:- zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art.22g ust.1-9 updof lub- metodą uproszczoną - na podstawie art.22g ust.10 updof

Zasada uproszczona amortyzacji określona w art. 22g ust. 10 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zezwala na ustalenie wartości początkowej wynajmowanych lokali mieszkalnych przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą: iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej powierzchni lokalu i kwoty 988,- zł. Zgodnie zaś z przepisem art. 22m ust. 4 zdanie po średniku, przy ustalaniu wartości początkowej własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego według zasady wyżej określonej roczna stawka amortyzacyjna wynosi 1,5 %. Odpisy amortyzacyjne według stawki 1,5% od wartości początkowej ustalonej zgodnie z ust. 10 stanowić będą koszt uzyskania przychodów uzyskanych z tytułu najmu.

W zakresie amortyzacji sprzętów i mebli

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają wymienione w pkt. 1-3 składniki majątku, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, zwane środkami trwałymi. Zgodnie zaś z art. 22d ustawy podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wymienionych składników majątku, których wartość początkowa, określona według zasad zwartych w art. 22g, nie przekracza 3.500,- zł. Wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie Stawek amortyzacyjnych (stanowiącym załącznik do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, z zastrzeżeniem art. 22j -22ł ustawy.

Sprzęty nabyte dla polepszenia standardu wynajmowanego lokalu (pralka, lodówka, meble) podlegają ogólnym regułom amortyzacji określonym w wyżej powołanych przepisach.

Jak wynika z treści art. 22h ust. 1 ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnej i prawnej, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek trwały wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową (...).Jednocześnie w myśl art. 22h ust. 4 ustawy, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego (...).

W zakresie odliczenia straty z najmu

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z najmu stanowią otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku podatkowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Dochodem ze źródła przychodów, jakim jest m.in. najem zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Stratę poniesioną w roku podatkowym można odliczyć od dochodu uzyskanego z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50 % kwoty tej straty - art. 9 ust. 2 i 3 ustawy.

Ponadto Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew pragnie podkreślić, iż zgodnie z obowiązującymi przepisami najem stanowi specyficzną formę źródeł uzyskania przychodu, która nierozerwalnie wiąże się z momentem zawarcia umowy o najem. Możliwość odliczania kosztów uzyskania przychodu/ w tym także odpisów amortyzacyjnych/ istnieje jedynie w trakcie trwania najmu, tj. w trakcie obowiązywania umowy zawartej zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego.

W oparciu o powyższe Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew stanowisko przedstawione we wniosku uznał - za prawidłowe.