POSTANOWIENIE

Na podstawie art.216 i art.14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. z 2005r. Dz. U. Nr 8 ,poz.60 z późn. zm.) w związku ze złożonym wnioskiem z dnia 26.09.2006r. (uzupełnionym w dniach 05.10.2006r. i 18.12.2006r.) przez P. X i P. Y wspólników firmy „A" spółka jawna w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kozienicach postanawia uznać , iż stanowisko wnioskodawcy przedstawione w przedmiotowej sprawie jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 26.09.2006r. X i Y wspólnicy spółki jawnej zwrócili się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kozienicach o udzielenie interpretacji w zakresie stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U z 2000r. Nr 14, poz.176 z późn. zm.) w sprawie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z zakupem materiałów budowlanych i innych wydatków poniesionych na budowę domów jednorodzinnych przeznaczonych do dalszej odsprzedaży.

Wnioskodawcy prowadzą działalność gospodarczą w formie spółki jawnej, opodatkowaną na zasadach ogólnych, zdarzenia gospodarcze ewidencjonowane są w księgach rachunkowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika , że spółka dokonała zakupu gruntu, na którym mają być budowane domy jednorodzinne przeznaczone go dalszej odsprzedaży. Powyższy zakup został sfinansowany kredytem inwestycyjnym zaciągniętym na w/w cel.

W związku z budową domów przeznaczonych do dalszej odsprzedaży spółka ponosić będzie wydatki związane z zakupem materiałów budowlanych oraz inne wydatki (koszty).

Zdaniem stron, poniesione wydatki winny być ujęte na koniec roku podatkowego jako produkcja niezakończona i ujęte w spisie z natury. Powyższe wydatki będą kosztem uzyskania przychodu w momencie poniesienia.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kozienicach mając na uwadze przedstawiony przez wnioskodawców stan faktyczny wyjaśnia, że cyt. wyżej ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyszczególnia wszystkich rodzajów kosztów uzyskania przychodów i ogranicza się w art. 22 ust.1 do ich ogólnej definicji. Zgodnie z tym przepisem kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.23.

Ustawodawca nie posłużył się kategorią kosztów prowadzonej działalności, lecz powiązał pojęcie kosztu z pojęciem przychodu.

Zgodnie z art.24 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników, którzy zgodnie z obowiązującymi ich zasadami rachunkowości sporządzają sprawozdanie finansowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Powyższy przepis wskazuje, że w stosunku do podatników rozliczających się na podstawie ksiąg rachunkowych ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych respektuje m. in. zasady inwentaryzacji określone w ustawie o rachunkowości.

Jednocześnie w myśl art.24a ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych między innymi spółki jawne osób fizycznych, ewidencjonujące zdarzenia gospodarcze w księgach rachunkowych obowiązane są prowadzić je zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy. Oznacza to, że nie wszystkie koszty lub straty nadzwyczajne ujęte w księgach rachunkowych, zgodnie z zasadami rachunkowości, są kosztami uzyskania przychodów w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym.

W świetle art.22 ust.5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u podatników prowadzących księgi rachunkowe (handlowe) koszty uzyskania przychodów objętych tymi księgami są potrącalne tylko w roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego, oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że zarachowanie ich nie było możliwe; w tym wypadku są potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Ww. przepis wiąże wprost koszt uzyskania przychodu z okresem jego uzyskania. Nie jest więc możliwe potrącenie kosztów w roku, w którym je poniesiono, jeśli rok ten nie jest równocześnie rokiem „którego dotyczą”.

Przepis art.22 ust.5 ww. ustawy ma również zastosowanie do poszczególnych miesięcy danego roku podatkowego, gdyż w miesięcznych deklaracjach PIT-5 o wysokości osiągniętego dochodu wykazywane są koszty uzyskania przychodów , czyli koszty powiązane z przychodami danego okresu rozliczeniowego, natomiast dochód wykazuje się zgodnie z art.24 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując powyższe, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zezwalają podatnikom prowadzącym księgi rachunkowe na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup materiałów oraz innych wydatków (kosztów) już w momencie ich poniesienia . Wydatki te winny być rozliczane sukcesywnie, przy zastosowaniu zasady powiązania kosztów z uzyskanymi przychodami w danym okresie.

Zatem przedstawione w tej kwestii własne stanowisko wnioskodawców należy uznać za nieprawidłowe

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawców i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta , wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia (art.14b§ 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Na postanowienie niniejsze służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kozienicach w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art.14a § 4 i art.236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

Zażalenie , zgodnie z art.222 w związku z art.239 ustawy Ordynacja podatkowa , powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.