D E C Y Z J A

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia Spółki ...Sp. z o.o. z dnia 22.08.2006 r., na postanowienie Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 10.08.2006 r. Nr PO1/423-24/06/64334, uznające za nieprawidłowe stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 14.06.2006 r. o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, w sprawie zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej, Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie odmawia zmiany zaskarżonego postanowienia.

U Z A S A D N I E N I E

Strona zwróciła się do Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu zastosowania prawa podatkowego w następującym stanie faktycznym:
Spółka planuje nabycie szeregu budynków handlowych przeznaczonych do prowadzenia handlu detalicznego, będącego przedmiotem Jej działalności. Nabycie to może być dokonane zarówno jako zakup poszczególnych budynków oddzielnie lub zakup budynków w ramach nabycia przedsiębiorstwa, jak również w ramach nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Będą to używane budynki, trwale związane z gruntem, takie jak sklepy, hipermarkety, centra handlowe, które przed ich nabyciem przez Podatnika, były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.Spółka podaje, że budynki te objęte będą rodzajem 103 w grupie 1 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), który obejmuje budynki handlowo-usługowe, w tym m.in. sklepy i centra handlowe.
W związku z powyższym stanem faktycznym, Podatnik zwrócił się z zapytaniem czynabyte budynki można amortyzować przy zastosowaniu indywidualnej stawki amortyzacyjnej, przy której okres amortyzacji nie będzie krótszy niż 36 miesięcy.
Zdaniem Spółki dla nabytych budynków handlowych będzie można przyjąć 36-miesięczny okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych, pod warunkiem, że budynki te będą spełniały kryteria pozwalające na zaliczenie ich do używanych środków trwałych.

W odpowiedzi na w/w zapytanie Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowegowydał postanowienie z dnia 10.08.2006 r. Nr PO/423-24/06/64334, w którym odmówił potwierdzenia stanowiska Spółki i przedstawił własne stanowisko w sprawie.
W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia stwierdzono, iż przedmiotem nabycia są budynki, które nie mają postaci trwale związanych z gruntem kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych, albo budynków zastępczych - a do takich odnosi się zapis art. 16 j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), uprawniający do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji i co najmniej 36-miesięcznego okresu amortyzacji.

W zażaleniu na w/w postanowienie Spółka podnosi, że treść art. 16 j ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy wskazuje, że co do zasady okres amortyzacji budynków (lokali) i budowli wynosi 10 lat. Jednak zasadzie tej nie podlegają budynki wymienione w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji Środków Trwałych oraz trwale związane z gruntem kioski towarowe o kubaturze poniżej 500 m3, domki kempingowe oraz budynki zastępcze, dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 36 miesięcy. Stanowisko takie jest - zdaniem Spółki - wynikiem dokonania wykładni językowej przepisu prawa, gdyż w art. 16 j ust. 1 pkt 3 zawarto wyjątki, które nie podlegają regule ogólnej. Z przepisu tego wynika, że tymi wyjątkami są:
1. budynki wymienione w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji,
2. trwale związane z gruntem kioski towarowe o kubaturze poniżej 500 m3,
3. trwale związane z gruntem domki kempingowe,
4. trwale związane z gruntem budynki zastępcze.
Zdaniem Strony podkreślenia wymaga fakt, że trwale związane z gruntem kioski i domki kempingowe nie są wprost wymienione w grupach 103 i 109 KŚT. Dlatego też w opinii Spółki, wyszczególnienie ich w omawianym przepisie miało na celu podkreślenie różnicy istniejącej pomiędzy takimi samymi obiektami, ale nie związanymi trwale z gruntem.
Na poparcie swojego stanowiska Spółka przytacza fragmenty wyjaśnień organów podatkowych oraz komentarzy podatkowych.

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę wewniosku z dnia 14.06.2006 r. oraz zażaleniu, Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza co następuje.
W świetle art. 16 j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnychpodatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:
- dla budynków (lokali) i budowli - 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy.
Powyższy przepis odsyła do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.). Z rozporządzenia tego wynika, iż Grupa 1 KŚT obejmuje budynki. Budynki są to obiekty budowlane, trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadające fundamenty i dach. Grupa 1 nie obejmuje kiosków, budek, baraków i domków kempingowych sklasyfikowanych w rodz. 806, tj. nie związanych w sposób trwały z gruntem. Z kolei w rodzaju 806 czytamy, iż rodzaj ten nie obejmuje kiosków ujętych w rodzaju 103. Wymieniony w art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych rodzaj 103 i 109 KŚT obejmuje więc m.in. kioski i domki kempingowe trwale związane z gruntem. Powyższa analiza nasuwa stwierdzenie, że art. 16 j ust. 1 pkt 3 nie odnosi się do wszystkich budynków wymienionych w rodzaju 103 i 109 KŚT, ale tylko do kiosków, domków kempingowych i budynków zastępczych. Gdyby powyższy przepis art. 16 j ust. 1 pkt 3 odnosił się do wszystkich budynków zaliczanych do rodzaju 103 i 109 KŚT nie byłoby potrzeby wymieniania z nazwy kiosków, domków kempingowych i budynków zastępczych trwale związanych z gruntem, gdyż budynki te z założenia w tych rodzajach się mieszczą. Za taką interpretacją przepisu przemawia również analiza Wykazu Stawek Amortyzacyjnych stanowiącego załącznik do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W rodzaju 103 Wykazu zostały bowiem wymienione kioski towarowe o kubaturze poniżej 500 m3 - trwale związane z gruntem, w rodzaju 109 zaś domki kempingowe, budynki zastępcze - trwale związane z gruntem.
Powyższe stanowisko potwierdza też analiza zmian przedmiotowego przepisu. Mianowicie art. 16j ust. 1 pkt 3 w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2000 stanowił, że podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:
- dla budynków i budowli - 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w poz. 03i 62 Wykazu Stawek Amortyzacyjnych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy. W poz. 03 Wykazu wymienione zostały kioski, budki towarowe, domki kempingowe o konstrukcji trwałej wzniesione na fundamencie trwałym, kontenery mieszkalne i zaplecza technicznego. W poz. 62 wymienione zostały kioski, budki, domki kempingowe. Przepis ten nie obejmował więc wszystkich budynków, ale tylko w/w wymienione.
Biorąc powyższe pod uwagę organ odwoławczy podziela stanowisko zaprezentowane przez Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego w zaskarżonym postanowieniu.
Gdyby przepis art. 16 j ust. 1 pkt 3 brzmiał tak jak interpretuje go Spółka, twierdząc, że indywidualną stawkę amortyzacji oraz okres amortyzacji nie krótszy niż 36 miesięcy można zastosować do budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji oraz trwale związanych z gruntem kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych oraz budynków zastępczych, faktycznie można byłoby stwierdzić, iż powyższy zapis odnosi się do wszystkich budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji. W omawianym przepisie pomiędzy słowami "...do budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji" a słowami "trwale związanych z gruntem kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych oraz budynków zastępczych" nie występuje jednak słowo "oraz", które wskazywałoby, iż preferencją określoną w tym przepisie są objęte wszystkie budynki wymienione w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji. Ustawodawca poprzez brzmienie art. 16 j ust.1 pkt 3, takie preferencje przyznaje tylko wymienionym w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji trwale związanym z gruntem kioskom towarowym o kubaturze poniżej 500 m3, domkom kempingowych oraz budynkom zastępczym.
Powołane przez Spółkę fragmenty komentarzy oraz wyjaśnień organów podatkowych, nie tworzą prawa i nie mogą być uznane za wykładnię w przedmiotowej sprawie.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że budynki, o których mowa w piśmie Spółki nie są budynkami, do których można zastosować co najmniej 36-miesięczny okres amortyzacji.
Biorąc powyższe pod uwagę orzeczono jak w sentencji. Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Stronie jeżeli uzna, że decyzja jest niezgodna z prawem, przysługuje prawowniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - w dwóch egzemplarzach - za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.