Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że Parafia posiada własny cmentarz, gdzie zatrudnia na umowę o pracę swoich pracowników, do obowiązków których należy dbanie o porządek na cmentarzu oraz obsługa pogrzebów. Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność gospodarczą w zakresie usług pogrzebowych obejmujących między innymi przewóz zmarłych do chłodni w kaplicy cmentarnej oraz sprzedaż trumien, urn, krzyży z tabliczkami i drewnianych obramowań na groby. Firma będzie posiadała NIP i Regon parafialny. Dochód osiągany z przedmiotowej działalności będzie przeznaczany na cele statutowe parafii (kultu religijnego). Proboszcz parafii opłaca zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów osób duchownych.

Wnioskodawca zwraca się z pytaniem czy wskazane we wniosku rozwiązania pociągną za sobą zobowiązania wobec urzędu skarbowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy parafialna firma ze względu na fakt, iż płaci zryczałtowany podatek dochodowy nie jest zobowiązana do prowadzenia ksiąg podatkowych, natomiast osiągany dochód w związku z przeznaczaniem go na cele statutowe jest wolny od podatku dochodowego od osób prawnych. Ponadto po złożeniu stosownego oświadczenia Parafia jest zwolniona z obowiązku składania miesięcznych deklaracji CIT-2, składa natomiast zeznanie podatkowe CIT-8.

Dokonując oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, tutejszy organ podatkowy stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.), osobami prawnymi są następujące terytorialne jednostki organizacyjne Kościoła:

1) metropolie,

2) archidiecezje,

3) diecezje,

4) administratury apostolskie,

5) parafie.

Na podstawie przepisu art. 55 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym, z wyjątkami określonymi w ust. 2-6.

Parafia jako kościelna osoba prawna podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

W myśl art. 7 ust. 3 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a wyżej wymienionej ustawy wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

a) z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej,

b) z pozostałej działalności – w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze.

Na podstawie art. 17 ust. 1b ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i – bez względu na termin – wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów.

W zakresie prowadzonej działalności gospodarczej Parafia jest zobowiązana do prowadzenia stosownej dokumentacji wymaganej przez przepisy ustawy Ordynacja podatkowa oraz ustawy o rachunkowości (księgi rachunkowe) i składania deklaracji podatkowych i zeznań rocznych, o których mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Bez znaczenia dla powyższego pozostaje fakt, iż proboszcz parafii opłaca zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów osób duchownych, bowiem w przedmiotowej sprawie podmiotem gospodarczym jest osoba prawna (parafia), a nie proboszcz parafii.

W myśl przepisu art. 9 ust. 1 wyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Natomiast art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 września 1994r. o rachunkowości (tekst jednolity Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz.694 ze zm.) stanowi, że przepisy ustawy o rachunkowości (...) stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

1) spółek handlowych (osobowych i kapitałowych, w tym również w organizacji) oraz spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego,

Ponadto tutejszy organ podatkowy zauważa, iż ustawodawca przewidział dla określonej grupy podatników zwolnienie z obowiązku składania miesięcznych deklaracji CIT-2, stosownie bowiem do treści art. 25 ust. 5 pkt 2 ustawy, podatnik, który złoży właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w formie pisemnej oświadczenie, że jest podatnikiem, o którym mowa w ust. 4 (którego dochody są wolne od podatku na podstawie art. 17 ust. 1) i nie osiąga przychodów z działalności wymienionej w art. 17 ust. 1a pkt 1 oraz nie dokonuje wydatków na cele inne niż określone w art. 17 ust. 1b, 1e i 1f – jest zwolniony od obowiązków wynikających z ust. 1 (składania deklaracji o wysokości dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego - CIT-2) od dnia złożenia tego oświadczenia. W przypadku zmiany stanu faktycznego uzasadniającego to zwolnienie podatnik, bez wezwania, jest obowiązany stosować przepisy ust. 1-4.

W myśl natomiast art. 27 ust. 1 wyżej wymienianej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku. Podatnicy, którzy przeznacza dochód na cele statutowe zgodnie z ww. przepisami wykazują osiągnięty dochód jako wolny.

Reasumując, dochód osiągany z działalności gospodarczej w zakresie przewozu zmarłych do chłodni w kaplicy cmentarnej oraz sprzedaży trumien, urn, krzyży z tabliczkami i drewnianych obramowań na groby, w przypadku przeznaczenia i wydatkowania go w następnych latach podatkowych na cele statutowe, jest wolny od podatku dochodowego od osób prawnych.

Natomiast, zgodnie z art. 25 ust. 5 pkt 2 ustawy podatkowej, w momencie złożenia oświadczenia o osiąganiu dochodu wolnego od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy, Parafia może zostać zwolniona z obowiązku składania miesięcznych deklaracji CIT-2.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.