Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną, posiadającą orzeczenie wydane przez Lekarza Orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, które zalicza go do osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności z dysfunkcją ruchu. Schorzenie reumatyczne nie pozwala mu na pełną aktywność ruchową (osoba porusza się za pomocą kul łokciowych), która w ostatnim okresie czasu uległa znacznemu pogorszeniu. Podatnik zamierza zakupić komputer i monitor ekranowy, które jego zdaniem w znaczny sposób złagodziłyby skutki jego niepełnosprawności oraz ułatwiłyby wykonywanie czynności życiowych.Ponadto posiadanie komputera umożliwi wnioskodawcy korzystanie z internetu za pośrednictwem, którego będzie mógł przekazywać istotne informacje do zakładu pracy, w którym jest obecnie zatrudniony oraz ułatwi mu kontakty międzyludzkie. W uzupełnieniu do wniosku podatnik podkreślił, że posiada opinię lekarza specjalisty z dziedziny medycyny pracy zajmującego się profilaktyką i usprawnianiem osób niepełnosprawnych poprzez pracę i dostosowaniem ich do potrzeb wynikających z codziennego życia, zgodnie z którą stosowanie przez wnioskodawcę sprzętu komputerowego stanowić będzie niezbędny sprzęt w jego rehabilitacji i w znaczny sposób ułatwi wykonywanie czynności życiowych w związku z ograniczonymi możliwościami w poruszaniu się. Ponadto posiadanie komputera w domu pozwoli na pełny kontakt z otoczeniem i utrzymanie pełnej aktywności zawodowej.Zdaniem podatnika ma on prawo do skorzystania z odliczeń z tytułu zakupu w/w sprzętu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.
Organ podatkowy uznaje stanowisko za prawidłowe. Zgodnie z treścią art.26 ust.1 pkt.6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 – ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2005 roku, podstawą obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 oraz art. 30a-30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1,2,4,4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydtków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będacego osobą niepełnosprawną.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki na cele rehablitacyjne uważa się między innymi wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.
Warunkiem odliczenia wydatków zgodnie z art.26 ust.7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organ orzekający do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach lub decyzji przyznającej z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową, rentę socjalną, albo orzeczenie o niepełnosprawności osoby która nie ukończyła 16 roku życia wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Wydatki na cele rehabilitacyjne – zgodnie z art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane /dofinansowane/ ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega również różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowanią (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconych w jakiejkolwiek formie.

W oparciu o art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość wydatków na w/w cele ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie.

Stosownie do powołanych powyżej przepisów prawa podatkowego o tym, czy dane urządzenie ułatwia wykonywanie czynności życiowych, decyduje lekarz specjalista. Należy jednak podkreślić, iż powyższe urządzenie powinno mieć cechy sprzętu o charakterze indywidualnym. Ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż podatnik jest osobą niepełnosprawną o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności z dysfunkcją narządu ruchu od przeszło 30 lat, poruszającym się za pomocą kul łokciowych. Zdaniem lekarza specjalisty stosowanie sprzętu komputerowego w przypadku podatnika stanowić będzie sprzęt niezbędny w jego rehabilitacji i w znaczny sposób ułatwi wykonywanie czynności życiowych w związku z ograniczonymi możliwościami w poruszaniu się. Posiadanie komputera w domu pozwoli jednocześnie na pełny kontakt z otoczeniem i utrzymanie pełnej aktywności zawodowej.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań-Grunwald informuje, że niniejsza interpretacja została udzielona w oparciu o przedstawiony przez podatnika stan faktyczny i zawiera ocenę prawną na dzień jej sporządzenia.