Przedstawiam stanowisko Ministerstwa Finansów w sprawie, wątpliwości dotyczących daty uznania poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków za wydatki inwestycyjne, od wielkości których zależy wysokość pomocy publicznej, przysługującej temu przedsiębiorcy z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych (dalej: ustawa o SSE) dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 21 ust. 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią, że wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem odpowiednio: ust. 4-6 lub ust. 5a-5c, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek, obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy, na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony przez Radę Ministrów w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne strefy ekonomiczne. Na ich podstawie za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną uznaje się koszty inwestycji poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy m.in. na zakup, wytworzenie we własnym zakresie, rozbudowę lub modernizację środków trwałych (§ 6 ust. 1 rozporządzeń). Pojęcie „poniesionych kosztów inwestycji” nie zostało zdefiniowane w rozporządzeniach. Jednak do wyliczenia (dyskontowania) otrzymanej pomocy w postaci niezapłaconego podatku dochodowego konieczne jest ustalenie daty poniesionych wydatków inwestycyjnych, tj. określenie, czy poniesienie wydatku oznacza jego faktyczne zrealizowanie w znaczeniu kasowym, czy też wystarczające jest dokonanie odpisu niebędącego wydatkiem, powodujące zmianę w strukturze aktywów lub pasywów przedsiębiorcy.

Rozstrzygając tę kwestię należy zwrócić uwagę na fakt, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wychodząc z tego założenia, należy uznać, że aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków, kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie deklarację o zamiarze jego poniesienia w przyszłości. W związku z tym nie jest wystarczające, dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego, jedynie dokonanie odpisu, niebędącego wydatkiem lub zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia.