Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-932/12-2/KOM
z 30 listopada 2012 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPP2/443-932/12-2/KOM
Data
2012.11.30
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Przepisy ogólne --> Wyłączenia
Podatek od towarów i usług --> Przepisy ogólne --> Definicje legalne
Podatek od towarów i usług --> Wysokość opodatkowania --> Zwolnienia --> Zwolnienie od podatku
Słowa kluczowe
nabycie nieruchomości
odliczenie podatku
opodatkowanie
prawo do odliczenia
transakcja
zwolnienia podatkowe
Istota interpretacji
opodatkowanie sprzedaży składników majątkowych,
Wniosek ORD-IN 705 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21.09.2012r. (data wpływu 21.09.2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży składników majątkowych - jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 21.09.2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży składników majątkowych. W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe: Wnioskodawca („Spółka”) jest podmiotem prowadzącym profesjonalną działalność z zakresie m. in. kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, jak również wynajmu i zarządzania nieruchomościami. Nieruchomość 1 oraz Nieruchomość 2 W szczególności, Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości obejmujących działki o numerach ewidencyjnych 103/2 („Nieruchomość 1”) oraz 107/2 („Nieruchomość 2”). Nieruchomość 1 oraz Nieruchomość 2 są usytuowane w O. Nieruchomość 1 jest zabudowana budynkiem centrum handlowo-usługowego („Centrum Handlowe”), który został wzniesiony oraz w całości oddany do użytkowania przed dniem 28 grudnia 2009 r. Nieruchomość 2 jest zabudowana szeregiem budynków niemieszkalnych oraz usługowo-handlowych, wzniesionych oraz w całości oddanych do użytkowania przed dniem 28 grudnia 2009 r. Spółka nabyła Nieruchomość 1 wraz ze wzniesionym na niej Centrum Handlowym, oraz Nieruchomość 2 wraz ze wzniesionymi na niej budynkami niemieszkalnymi oraz usługowo-handlowymi, na podstawie umów sprzedaży z dnia 28 grudnia 2009 r. Czynność nabycia Nieruchomości 1 wraz z Centrum Handlowym, oraz Nieruchomości 2 wraz z budynkami niemieszkalnymi oraz usługowo-handlowymi, podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według zasad ogólnych, zaś Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem tych nieruchomości, z którego Spółka skorzystała. Od momentu nabycia zabudowanej Nieruchomości 1 oraz zabudowanej Nieruchomości 2, Spółka nie dokonywała wydatków na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w stosunku do których Spółka miałaby prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT, równych lub przekraczających 30% wartości którejkolwiek z wymienionych nieruchomości. W najbliższym okresie Spółka zamierza dokonać sprzedaży na rzecz nowego inwestora („Nabywca”) Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2, wraz z Centrum Handlowym oraz innymi wzniesionymi na nich budynkami i budowlami (łącznie jako „Zbywane Nieruchomości”). Zarówno Spółka, jak i Nabywca są zarejestrowani jako czynni podatnicy VAT. Zbywane Nieruchomości stanowią główny, ale nie jedyny składnik majątku Spółki, która posiada także inne aktywa związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Na podstawie przepisu art. 678 § 1 Kodeksu cywilnego, wskutek sprzedaży Zbywanych Nieruchomości Nabywca wstąpi w miejsce Spółki w stosunki najmu dotyczące powierzchni w Centrum Handlowym. W ramach transakcji dojdzie także do przeniesienia na rzecz Nabywcy związanych ze Zbywanymi Nieruchomościami m.in.: praw z zabezpieczeń dostarczonych przez najemców, praw z gwarancji jakości i rękojmi dotyczących robót budowlanych i praw z zabezpieczeń dotyczących takich robót, praw autorskich do projektów sporządzonych na podstawie umów z architektami, prawnej i technicznej dokumentacji dotyczącej Zbywanych Nieruchomości. W ramach planowanej transakcji nie zostaną przeniesione na Nabywcę m.in.:
Możliwe jest, iż po transakcji dojdzie pomiędzy Spółką i Nabywcą oraz najemcami do rozliczenia zaliczek na poczet opłat eksploatacyjnych, które w ciągu danego roku najemcy wpłacali Spółce. Sprzedaż Zbywanych Nieruchomości nie będzie wiązała się także z przejściem pracowników Spółki w ramach tzw. przejścia zakładu pracy (art. 231 Kodeksu pracy) z uwagi na fakt, że Spółka nie zatrudnia pracowników. Spółka poza działalnością polegającą na wynajmie powierzchni Centrum Handlowym, co do zasady, nie prowadzi innej działalności operacyjnej. Zbywane Nieruchomości nie są wyodrębnione organizacyjnie w strukturze Spółki na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze; nie stanowią one także oddziału Spółki wyodrębnionego w KRS. W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Stanowisko podatnika:
Uzasadnienie Pytanie nr 1 Spółka zajmuje stanowisko, iż dla celów VAT przedmiotem planowanej umowy sprzedaży Zbywanych Nieruchomości będą składniki majątkowe niestanowiące przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 oraz art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Brak możliwości klasyfikacji przedmiotu transakcji jako przedsiębiorstwa Spółki Przenosząc rozważania dotyczące klasyfikacji planowanej transakcji na grunt przepisów ustawy o VAT, należy zauważyć, że ustawa o VAT nie definiuje wprost pojęcia przedsiębiorstwa (przeciwnie niż w przypadku ustaw o podatku dochodowym). Zgodnie jednak z poglądami powszechnie przyjętymi w orzecznictwie sądowym, interpretacjach organów podatkowych oraz doktrynie prawa podatkowego, należy się w tym zakresie odwoływać do definicji zawartej w art. 551 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 551 Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:
W świetle powołanej definicji, w skład przedsiębiorstwa wchodzą takie składniki materialne i niematerialne, które w sposób zorganizowany służą prowadzonej w ramach tego przedsiębiorstwa działalności gospodarczej. Ważne jest zatem, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w ten sposób, aby przekazany zespół składników majątkowych mógł posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Oznacza to, że aby mówić o transferze przedsiębiorstwa, przenoszone składniki majątkowe muszą umożliwiać prowadzenie samodzielnej działalności wyłącznie w oparciu o te składniki. Tymczasem, w przypadku planowanej transakcji nie można mówić o zdolności przenoszonego majątku do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Spółka podkreśla, że przedmiotem zbycia będzie jedynie Zbywane Nieruchomości wraz z umowami najmu i zabezpieczeniami oraz wyżej wymienionymi prawami i obowiązkami, które ściśle wiążą się ze Zbywanymi Nieruchomościami, takie jak np.: prawo do używania nazwy Centrum Handlowego, gwarancje i inne zabezpieczenia budowlane, dokumentacja związana ze Zbywanymi Nieruchomościami. Elementy te są oczywistym uzupełnieniem Zbywanych Nieruchomości, nie prowadzącym jednak do wykreowania zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Wynika to choćby z faktu, że szereg elementów istotnych z punktu widzenia działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę zostanie wyłączonych z transakcji sprzedaży Zbywanych Nieruchomości. Dotyczy to m.in.:
Sprzedaż Zbywanych Nieruchomości nie będzie wiązała się także z przejściem pracowników Spółki w ramach tzw. przejścia zakładu pracy (art. 231 Kodeksu pracy). Nie można zatem uznać, iż Zbywane Nieruchomości mogą samodzielnie realizować jakiekolwiek zadania gospodarcze. Innymi słowy, Nabywca nie może tylko i wyłącznie w oparciu o Zbywane Nieruchomości prowadzić działalności gospodarczej. W świetle powyższego, jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, część składników majątkowych wskazanych jako niezbędne z punktu widzenia definicji przedsiębiorstwa nie zostanie przeniesiona na Nabywcę. Ponadto, nie jest możliwe zidentyfikowanie zorganizowanego zbioru składników materialnych i niematerialnych służących prowadzonej działalności, ponieważ przedmiotem transakcji będą Zbywane Nieruchomości, którym bez dodatkowych elementów niezbędnych dla prowadzenia działalności gospodarczej (np. umów z dostawcami mediów, umowy z zarządcą nieruchomości) nie sposób nadać przymiotu „zorganizowania”. W konsekwencji, zdaniem Społki, przedmiot transakcji nie będzie stanowił przedsiębiorstwa. Stanowisko to jest także akceptowane przez organy podatkowe. Zostało ono potwierdzone m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 sierpnia 2012 r. (sygn. IPPP2/443-284/12-3/RR), czy w interpretacji z dnia 6 marca 2012 r. (sygn. IPTPP2/443-850/11-2/PR). Konkluzji tej nie zmienia fakt, że z mocy prawa na Nabywcę przejdą prawa i obowiązki z umów najmu, w tym zabezpieczenia. Przejście praw i obowiązków z umów najmu nie będzie bowiem elementem sprzedaży - jest jedynie określonym przepisami Kodeksu cywilnego skutkiem zbycia rzeczy będącej przedmiotem najmu. Brak możliwości klasyfikacji Aktywów Sprzedającego jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa Sprzedającego Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa, stosownie do art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Ministerstwa Finansów, aby zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu powyższej definicji, muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:
W świetle powyższego, aby uznać dany zespół składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, składniki te muszą być wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. Stanowisko takie jest powszechnie akceptowane przez organy podatkowe, sądy administracyjne oraz przedstawicieli doktryny prawa podatkowego i w praktyce nie rodzi żadnych wątpliwości. Należy zauważyć, iż zgodnie z interpretacjami organów podatkowych, wyodrębnienie organizacyjne oznacza, iż zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze przedsiębiorstwa, np. dział, wydział, oddział oraz, że takie organizacyjne wydzielenie powinno być dokonane na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnym charakterze (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 sierpnia 2012 r. (sygn. IPPP2/443-284/12-3/RR). Wyodrębnienie finansowe oznacza natomiast sytuację, w której sposób prowadzenia ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa pozwala na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a ściślej do realizowanych przez nią zadań gospodarczych. Nie należy jednak utożsamiać tego pojęcia z pełną samodzielnością finansową. Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, następujące okoliczności jednoznacznie wskazują, że przedmiot planowanej umowy sprzedaży nie będzie stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa Spółki:
W świetle powyższego, zdaniem Spółki, Zbywane Nieruchomości nie są wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem składników przeznaczonych do realizacji określonych zadań, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W efekcie, przedmiot transakcji nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Konkluzji tych nie zmienia fakt, że nabywane aktywa stanowią główne (choć nie jedyne) składniki majątku Spółki. W tym kontekście warto powołać się na wyrok NSA z dnia 5 października 2005 r. (sygn. I SA/Gd 1959/94), zgodnie z którym: „Sprzedaż poszczególnych elementów przedsiębiorstwa, choćby nawet przedstawiały one znaczną wartość w porównaniu z wartością całego przedsiębiorstwa, nie stanowi podstawy do uznania, iż faktycznie nastąpiła jego sprzedaż. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym”. Stanowisko zajęte przez NSA w powyższym wyroku jest w pełni kontynuowane w orzecznictwie sądów administracyjnych (m.in. wyrok WSA w Warszawie z 7 listopada 2011 r. (sygn. III SA/Wa 1438/11), czy wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 czerwca 2008 r. (sygn. I SA/Wr 355/08). Stanowisko to jest także akceptowane przez organy podatkowe, np. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 22 marca 2011 r. (sygn. ILPP2/443-21/11-4/EN). Podsumowując, przedmiotem planowanej umowy sprzedaży Zbywanych Nieruchomości dla celów ustawy o VAT będą składniki majątkowe niestanowiące przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Pytanie nr 2 Spółka stoi na stanowisku, iż - zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT – Spółka i Nabywca będą uprawnieni do wyboru opcji opodatkowania podatkiem VAT planowanej sprzedaży Zbywanych Nieruchomości. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwolnieniu z VAT podlega dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:
Stosownie do art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:
Jednocześnie, zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, możliwa jest rezygnacja ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, i wybór opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:
Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka nabyła wszystkie Zbywane Nieruchomości ponad 2 lata temu w drodze czynności opodatkowanych podatkiem VAT (umów sprzedaży z dnia 28 grudnia 2009 r.), w związku z którymi Spółce przysługiwało w pełni prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT. W chwili nabycia Zbywanych Nieruchomości przez Spółkę każda z tych nieruchomości była już zabudowana oddanym do używania Centrum Handlowym lub oddanymi do używania budynkami niemieszkalnymi oraz usługowo-handlowymi. Od momentu nabycia Zbywanych Nieruchomości Spółka nie dokonywała wydatków na ulepszenie którejkolwiek z nich, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w stosunku do których Spółka miałaby prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT, równych lub przekraczających 30% wartości poszczególnych nieruchomości. W konsekwencji, należy uznać, iż do pierwszego zasiedlenia Zbywanych Nieruchomości, w rozumieniu przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, doszło ponad 2 lata temu. W rezultacie, sprzedaż Zbywanych Nieruchomości przez Spółkę podlegać będzie obecnie zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, a zatem Spółka i Nabywca będą uprawnieni do wyboru opcji opodatkowania podatkiem VAT planowanej sprzedaży Zbywanych Nieruchomości zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe. Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.