INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Jednostki Wojskowej przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2007r. (data wpływu do tut. Biura – 23 listopada 2007r.) uzupełnionym w dniu 25 lutego 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania należności wypłacanych żołnierzom zawodowym z tytułu podróży służbowych – jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2007r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania należności wypłacanych żołnierzom zawodowym z tytułu podróży służbowych. Z uwagi na fakt, że wniosek zawierał braki formalne pismem z dnia 05 lutego 2008r. Znak: IBPB2/415-434/07/BD wezwano do ich uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 25 lutego 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie z § 14 pkt 4 i 5 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140 poz. 1487 ze zm.) żołnierzom odbywającym podróż służbową w celu uczestniczenia w ćwiczeniach i szkoleniach poligonowych przysługuje za czas podróży służbowej – 125% diety za każdą pełną dobę wykonywania zadań poza stałym miejscem zamieszkania.
W lipcu 2001r. Jednostka Wojskowa uzyskała interpretację Urzędu Skarbowego Kraków – Krowodrza (pismo US-I-3/087/568/01), że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnione z opodatkowania są diety i inne należności za czas podróży służbowej wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez właściwego ministra. Minister Obrony Narodowej został więc upoważniony ustawą o uposażeniu żołnierzy z dnia 17 grudnia 1974r. (Dz. U. z 1992r. Nr 5 poz. 18 ze zm.) do określenia wysokości tych należności. Wnioskodawca wskazuje, że z treści powołanego pisma wynika, że diety za ćwiczenia i szkolenia poligonowe w wysokości 125% diety nie były opodatkowane. Zgodnie z art. 86 (nowej) ustawy z dnia 11 września 2003r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2003r. Nr 179 poz. 1750 ze zm.) Minister Obrony Narodowej również posiada upoważnienie do określenia wysokości oraz trybu przyznawania należności za przeniesienia i podróże służbowe. Jak podnosi wnioskodawca, zmianie uległy jednak zapisy art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych a w szczególności zapis: „diety i inne należności za czas podróży służbowej w wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez właściwego ministra”. Nowe zapisy pkt 16 określają, że w odrębnych ustawach (czyli również Ministra Obrony Narodowej) lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do sprawy pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przysługujące żołnierzom zawodowym odbywającym podróż służbową w celu uczestniczenia w ćwiczeniach i szkoleniach poligonowych za czas podróży służbowej diety za każdą pełną dobę wykonywania zadań poza stałym miejscem pełnienia służby lub miejscem zamieszkania są w pełnej wysokości (125%) zwolnione z podatku od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy przysługujące żołnierzom zawodowym odbywającym podróż służbową w celu uczestniczenia w ćwiczeniach i szkoleniach poligonowych za czas podróży służbowej diety są w pełnej wysokości (125%) zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych. Minister Obrony Narodowej zgodnie z art. 86 ustawy z 11 września 2003r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179 poz. 1750 ze zm.) również posiada ustawowe upoważnienie do określenia wysokości oraz trybu przyznawania należności za przeniesienia i podróże służbowe i w związku z tym w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), ww. diety żołnierzy w wysokości określonej przez Ministra Obrony Narodowej powinny być zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych. Wymienione w pkt 16 ustawy to m.in.: ustawa z dnia 21 listopada 1967r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004r. Nr 241 poz. 2416), dekret z dnia 26 października 1950r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 49 poz. 445 ze zm.), a przepisy Ministra Pracy i Polityki Społecznej to: Rozporządzenie z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236 poz. 1990 ze zm.). Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) nie tylko minister właściwy do spraw pracy ma prawo określać wysokość diet, które byłyby zwolnione z podatku.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby nie będącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydawanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju z zastrzeżeniem ust.13.

Z powyższego wynika, iż podlegająca zwolnieniu wysokość diet i innych należności określona może być wyłącznie przepisami ustawy lub przepisami wydawanymi przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności z tytułu podróży służbowej. Wysokość diet została zatem określona w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236 poz. 1991r. ze zm.) oraz w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).

Biorąc pod uwagę powyższe, w sytuacji gdy osobom nie będącym pracownikami przyznane są diety i inne należności z tytułu podróży służbowych, wartość tych świadczeń do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach będzie zwolniona z opodatkowania na zasadach określonych w cytowanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast nadwyżka ponad określone w tych przepisach limity podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że zgodnie z § 14 pkt 4 i 5 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140 poz. 1487 ze zm.), żołnierzom odbywającym podróż służbową w celu uczestniczenia w ćwiczeniach i szkoleniach poligonowych przysługuje za czas podróży służbowej – 125% diety za każdą pełną dobę wykonywania zadań poza stałym miejscem zamieszkania. W świetle cytowanych przepisów wolna od podatku jest jednakże tylko kwota odpowiadająca 100% diety, zaś pozostała należność podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Organ podatkowy nie kwestionuje kompetencji Ministra Obrony Narodowej do określania wysokości oraz trybu przyznawania należności za przeniesienie i podróże służbowe żołnierzy. Ustawa o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych upoważnia bowiem Ministra Obrony Narodowej do wydania stosownych przepisów. Za błędne należy jednak uznać twierdzenie wnioskodawcy, że z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż nie tylko minister właściwy do spraw pracy ma prawo określić wysokość diet, które byłyby zwolnione z podatku. Powołany przepis wyraźnie bowiem wskazuje, że zwolnione są jedynie diety określone albo w ustawach, albo w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy. Tymczasem wysokość diet dla żołnierzy zawodowych nie wynika z przepisów ustawy, ale z przepisów Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej. Nie można zatem utożsamiać przepisów rozporządzenia z przepisami ustawy, nawet jeśli ustawa zawiera delegację do wydania przez Ministra Obrony Narodowej rozporządzenia.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówiąc o aktach prawnych określających wysokość diety obok ustaw wymienia wyłącznie przepisy wydane przez ministra właściwego do spraw pracy. Oznacza to, że nawet jeśli jakikolwiek inny minister wydaje przepisy, w których określa wysokość diet i innych należności, to zwolnieniu podlegają jedynie kwoty do wysokości określonej w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy.

Z tej też przyczyny stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.