INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2007 r. (data wpływu 14 grudnia 2007 r.), uzupełnionym w dniu 16 stycznia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2007 r. Spółka Cywilna złożyła ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 3 stycznia 2008 r. znak ILPB1/415-262/07-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie tut. organ poinformował, iż w przypadku interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stroną jest podatnik, nie zaś spółka osobowa, która w świetle przepisów ww. ustawy nie jest podatnikiem, a wydana interpretacja nie będzie wywierać skutku prawnego dla poszczególnych wspólników spółki.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 7 stycznia 2008 r., a w dniu 16 stycznia 2008 r. wniosek uzupełniono o brakujące informacje, jak również wskazano, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcą jest Pani.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 2004 r. w ramach spółki cywilnej prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług dotyczących opieki i pielęgnacji osób nie wymagających hospitalizacji, jak również w zakresie leczenia, rehabilitacji, przygotowania chorego do samodzielnego funkcjonowania w środowisku domowym.

W związku z działalnością gospodarczą, Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów; z podatku dochodowego rozlicza się zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast do księgowania poniesionych kosztów przyjęto metodę zgodną z art. 22 ust. 4 ww. ustawy.

W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca zawarł umowę leasingu, której przedmiotem jest samochód osobowy. Umowa spełnia przesłanki określone w rozdziale 4a ustawy o podatku dochodowym, podpisana umowa leasingu została zawarta na okres oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji przedmiotu leasingu (3 lata), opłata wstępna wyniosła 10% wartości przedmiotu leasingu oraz, suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług odpowiadać będzie co najmniej wartości początkowej przedmiotu leasingu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłata wstępna w wysokości 10% wartości przedmiotu leasingu jest kosztem uzyskania przychodów z chwilą jej poniesienia, czy należy ją rozliczyć w czasie, tj. w trakcie trwania umowy leasingu (3 lata)...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 cytowanej ustawy.

Wnioskodawca uważa, że stosownie do postanowień art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 tegoż artykułu, jeżeli umowa spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Jeżeli zatem zawarta umowa spełnia powyższe warunki, a jednocześnie finansujący nie korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym, korzystający ma prawo do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów pełnych kwot opłat, ustalonych w umowie leasingu, łącznie z opłatą wstępną.

Jednak, jak uważa Wnioskodawca, ww. przepisy nie określają momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z opłatą wstępną. W takim przypadku, zdaniem Wnioskodawcy, należy sięgnąć do zasad wyrażonych w art. 22 ust. 5 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl której koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią one koszt uzyskania przychodu proporcjonalnie do okresu którego dotyczą.

Odnosząc się do opisanego stanu faktycznego, Wnioskodawca uważa, iż opłata wstępna jest kosztem pośrednim, którego nie można w sposób bezpośredni przypisać do konkretnego przychodu, jednakże jej poniesienie jest warunkiem używania rzeczy na podstawie leasingu w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów. Opłata ta jest pobierana z góry i w pełnej wysokości. W związku z powyższym jeżeli umowa spełnia warunki określone powyżej, opłata wstępna stanowi koszt uzyskania przychodu w momencie jej poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy podobne stanowisko zajął Naczelnik Urzędu Skarbowego w Koninie, pismem z dnia 25 kwietnia 2007 r., nr PDI-415/12/07 oraz Naczelnik Urzędu Skarbowego w Grajewie, pismem z dnia 11 stycznia 2007 r., nr PD-415/5250/6k-1/XXII-1/06/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle art. 23b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodu korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome,
2. suma ustalonych w umowie opłat pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych.

Przepis art. 23b ust. 2 określa, że opłaty ustalone w umowie leasingu stanowią koszt uzyskania przychodu korzystającego, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu nie korzystał ze zwolnień w podatku dochodowym, przysługujących na podstawie przepisów wymienionych w tym artykule.

W związku z powyższym, jeżeli spełnione zostały wymienione warunki, korzystający ma prawo ujęcia w kosztach opłat ustalonych w umowie leasingu, w tym opłat inicjalnych. W świetle postanowień art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Powyższe oznacza, iż wydatki stanowią koszt w dacie ich poniesienia bez względu na fakt jakiego okresu dotyczą.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 6b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Tak więc wydatki związane z uiszczeniem kosztów wynikających z wystawionych faktur, w tym także pierwszych opłat leasingowych, opłat przygotowawczych itp. winna Pani zaewidencjonować w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia. Podkreślenia przy tym wymaga fakt, iż zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w przypadku podatników, o których mowa w art. 22 ust. 6 ww. ustawy (tj. prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów) uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Z analizy zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż wydatki zalicza Pani do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, bez względu na datę uzyskania przychodu. Nie stosuje Pani zatem zasad określonych w art. 22 ust. 5-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidzianych dla podatników prowadzących księgi rachunkowe. W konsekwencji – przy tej metodzie ewidencjonowania kosztów – nie ma Pani obowiązku stosować się do dyspozycji przepisu art. 22 ust. 5c ww. ustawy, z którego wynika, że koszty pośrednie, jeżeli dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W związku z powyższym wydatki związane z uiszczeniem wstępnej opłaty leasingowej, Wnioskodawca winien zaewidencjonować w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia (wystawienia faktury).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.