INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2007 r., (data wpływu 10 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wstępnej opłaty leasingowej oraz jednorazowej opłaty przygotowawczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wstępnej opłaty leasingowej oraz jednorazowej opłaty przygotowawczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 2 października 2007 r. zawarł z Bankiem X S.A. umowę leasingową nr ZL2(…). Przedmiotem tej umowy jest samochód osobowy …., o wartości netto 116.393,45 zł. Spłaty zostały ustalone na 36 rat. Na podstawie tej umowy została wystawiona faktura nr 2007/(…) z dnia 2 października 2007 r. na pierwszą opłatę leasingową o wartości netto 45.393,45 zł oraz opłatę przygotowawczą do umowy o wartości 1.163,93 zł.

Podano, że odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu dokonuje finansujący. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, zgodnie z art. 22 ust. 4 oraz art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podpisana umowa została zawarta na czas oznaczony, stanowiący 60% normatywnego okresu amortyzacji samochodu oraz, suma ustalonych w umowie opłat pomniejszona o należny podatek od towarów i usług odpowiada co najmniej wartości początkowej środka trwałego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy pierwszą opłatę leasingową oraz jednorazową opłatę przygotowawczą można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów korzystającego, w dniu poniesienia wydatku, czy też wymienione opłaty należy rozliczać w czasie, proporcjonalnie do okresu trwania umowy...

Zdaniem Wnioskodawcy, przy stosowaniu metody uproszczonej prowadzenia księgi przychodów i rozchodów, wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia – bez względu na to, jakiego okresu dotyczą. Stanowisko takie jest zgodne z zasadą zawartą w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl której koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Wnioskodawca uważa, że za dzień poniesienia kosztów uzyskania przychodów przez podatników, którzy prowadzą podatkową księgę przychodów i rozchodów, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu. Wnioskodawca nadmienia, że stanowi o tym art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który obowiązuje od 1 stycznia 2007 r.

Wnioskodawca uważa, że z literalnego brzmienia powołanego przepisu wynika, iż w przypadku wystawienia przez leasingodawcę faktury, podatnicy prowadzący podatkowe księgi przychodów i rozchodów winni ujmować ten koszt w księdze podatkowej w dacie wystawienia faktury.

W odniesieniu do umów leasingu operacyjnego, opłaty ustalone w umowie leasingu (tj. raty oraz inne świadczenia np. czynsz inicjalny) są przychodem finansującego. Analogicznie, jak twierdzi Wnioskodawca – wydatki te po stronie korzystającego są kosztem uzyskania przychodów.

Zatem – zdaniem Wnioskodawcy – pierwszą opłatę leasingową oraz opłatę przygotowawczą do umowy, powinno się zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w momencie poniesienia wydatku, tj. z dniem wystawienia faktury przez finansującego. Dla udowodnienia słuszności swojej oceny, Wnioskodawca powołuje się na postanowienie z dnia 12 lipca 2007 r. nr II UspblA/1/415-58/101a/57/07/BB wydane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Białymstoku oraz na pismo urzędowe Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze, a także pismo urzędowe Urzędu Skarbowego Warszawa-Mokotów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej ,,finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo do używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej ,,korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Z treści art. 23b ust. 1 tejże ustawy wynika, że opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 tego artykułu, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

• została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40 % normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości,
• suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Moment zaliczenia wstępnej opłaty leasingowej oraz jednorazowej opłaty przygotowawczej do kosztów uzyskania przychodów regulują w przypadku Wnioskodawcy przepisy art. 22 ust. 4 i ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Z analizy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, iż wydatki zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, bez względu na datę uzyskania przychodu. Wnioskodawca nie stosuje zatem zasad określonych w art. 22 ust. 5 – 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidzianych dla podatników prowadzących księgi rachunkowe.

W konsekwencji, przy tej metodzie ewidencjonowania kosztów, Wnioskodawca nie ma obowiązku stosować się do dyspozycji przepisu art. 22 ust. 5c ww. ustawy, z którego wynika, że koszty pośrednie, jeżeli dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6 (prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów) uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

W związku z powyższym wydatek związany z uiszczeniem wstępnej opłaty leasingowej oraz jednorazowej opłaty przygotowawczej Wnioskodawca winien zaewidencjonować w koszty uzyskania przychodów jednorazowo w dacie poniesienia (wystawienia faktury).

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.