INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2008r. (data wpływu 7 stycznia 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 lutego 2008r. (data wpływu 3 marca 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego od zakupów wyposażenia stanowisk pracy dla bezrobotnych refundowanych przez Urząd Pracy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego od zakupów wyposażenia stanowisk pracy dla bezrobotnych refundowanych przez Urząd Pracy.
W dniu 3 marca 2008r. zostało złożone uzupełnienie do ww. wniosku, będące odpowiedzią na wezwanie tutejszego organu z dnia 22 lutego 2008r. znak: IBPB1/415-15/08/AP, IBPP2/443-13/08/LŻ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi bary i jest czynnym podatnikiem VAT. Urząd Pracy z Funduszu Pracy zrefundował koszt zakupionego wyposażenia (krzesła, stoły, blaty, talerze itp.) stanowisk pracy dla bezrobotnych. Zakupiony sprzęt służy sprzedaży tylko opodatkowanej i został zaliczony do środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można odliczyć VAT naliczony od ww. zakupów...

Zdaniem Wnioskodawcy, można odliczyć VAT naliczony przy zakupie wyposażenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W przypadku, gdy dany zakup związany jest jednocześnie z czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi od opodatkowania, prawo do odliczenia przysługuje tylko w zakresie w jakim zakup ten służy czynnościom opodatkowanym. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot i podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie przepis ten wskazuje, że nie dotyczy to sytuacji, w których brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Z kolei art. 88 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT stanowi, że wyłączenie prawa do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy, nie dotyczy wydatków związanych m.in. z nabyciem środków trwałych podlegających amortyzacji. Przy czym z przepisu art. 88 ust. 4 ustawy wynika, że obniżenia kwoty lub zwrot różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96 ustawy, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z przedstawionego wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i jednorazowo otrzymał z Urzędu Pracy refundację kosztów doposażenia i wyposażenia stanowisk pracy dla bezrobotnych. Zakupiony sprzęt został zaliczony przez Wnioskodawcę do środków trwałych i służy tylko sprzedaży opodatkowanej.

Biorąc zatem pod uwagę powołane wcześniej przepisy, uznać należy, że sfinansowanie przez Urząd Pracy dokonanych przez Wnioskodawcę zakupów związanych z wyposażeniem stanowisk pracy dla bezrobotnych nie stanowi przeszkody dla odliczenia przez podatnika podatku naliczonego związanego z refundowanymi zakupami.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od przedmiotowych zakupów środków trwałych należy uznać za prawidłowe.

Ponadto informuje się, że w przedmiocie interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.