INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2007 r. (data wpływu 22 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rachunkowego sposobu ustalania różnic kursowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2007 r. (data wpływu) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rachunkowego sposobu ustalania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Spółka, korzystając z przewidzianej w przepisie art. 9b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych możliwości wyboru sposobu ustalania różnic kursowych, zadecydowała, że od początku 2007 r. ustala różnice kursowe na podstawie przepisów o rachunkowości. W związku z powyższym wycena składników aktywów, pasywów i pozycji pozabilansowych wyrażonych w walucie obcej dla celów podatkowych jest dokonywana na ostatni dzień każdego kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego. Spółka dopełniła obowiązku, wynikającego z treści art. 9b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powiadamiając w dniu 31 stycznia 2007 r. właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze tej metody.

W 2006 roku Spółka otrzymała zaliczkę od kontrahenta zagranicznego, wyrażoną w walucie obcej. Otrzymana zaliczka, zgodnie z art. 14 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowiła przychodu podatkowego w 2006 r. i nie jest przychodem do dnia dzisiejszego, ponieważ nie nastąpiła jeszcze sprzedaż na rzecz kontrahenta zagranicznego, który przekazał zaliczkę.

W wyniku wyceny bilansowej, dokonanej na dzień 31 grudnia 2006 r. z tytułu wskazanej zaliczki powstały ujemne różnice kursowe, których Spółka nie zaliczyła do kosztów podatkowych w 2006 r. Zaliczyła je natomiast w styczniu 2007 r. do kosztów podatkowych tego roku, zgodnie z przepisem art. 9b ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podobnie, skutki wyceny przedmiotowej zaliczki dokonywanej dla celów podatkowych na ostatni dzień I, II i III kwartału bieżącego roku, Spółka zaliczyła odpowiednio do przychodów lub kosztów podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z przepisem art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dodatnie i ujemne różnice kursowe, wynikające z dokonywanej dla celów podatkowych wyceny zaliczki wyrażonej w walucie obcej, można zaliczyć odpowiednio do przychodów i kosztów podatkowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy dokonano wyboru rachunkowej metody ustalania różnic kursowych, powstałe w wyniku wyceny zaliczki wyrażonej w walucie obcej:

• ujemne różnice kursowe - stanowią koszty uzyskania przychodów,
• dodatnie różnice kursowe - stanowią przychód podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 15a tej ustawy albo na podstawie przepisów o rachunkowości. Podatnik, który chce stosować drugą z wymienionych metod, może ją przyjąć z początkiem roku podatkowego. Wiąże się to z obowiązkiem zawiadomienia w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze rachunkowego sposobu ustalania różnic kursowych w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego (art. 9b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Konieczne jest również rozliczenie różnic kursowych, istniejących na koniec poprzedniego roku podatkowego. W tym celu podatnicy na pierwszy dzień roku podatkowego, w którym została wybrana metoda rachunkowa, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów naliczone różnice kursowe, ustalone na podstawie przepisów o rachunkowości na ostatni dzień poprzedniego roku podatkowego (art. 9b ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Od chwili przyjęcia omawianej metody, podatnicy zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Taka wycena dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany (art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Sposób dokonania wyceny reguluje art. 30 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Zgodnie z treścią ust. 1 tego artykułu, nie rzadziej niż na dzień bilansowy wycenia się wyrażone w walutach obcych:

1. składniki aktywów (z wyłączeniem udziałów w jednostkach podporządkowanych wycenianych metodą praw własności) i pasywów - po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski, z zastrzeżeniem pkt 2,
2. gotówkę znajdującą się w jednostkach prowadzących kupno i sprzedaż walut obcych - po kursie, po którym nastąpił jej zakup, jednak w wysokości nie wyższej od średniego kursu ustalonego na dzień wyceny dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski.

Ustęp 2 wskazanego artykułu stanowi natomiast, że wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze należy ujmować w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia odpowiednio po kursie:

1. kupna lub sprzedaży walut stosowanym przez bank, z którego usług korzysta jednostka – w przypadku operacji sprzedaży lub kupna walut oraz operacji zapłaty należności lub zobowiązań,
2. średnim ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski na ten dzień, chyba że w zgłoszeniu celnym lub innym wiążącym jednostkę dokumencie ustalony został inny kurs - w przypadku pozostałych operacji.

W przedstawionym stanie faktycznym, Spółka zdecydowała się na przyjęcie rachunkowej metody ustalania różnic kursowych z początkiem 2007 roku. Dopełniła wynikającego z tego faktu obowiązku terminowego poinformowania właściwego organu podatkowego oraz ustaliła terminy dokonywania wyceny składników aktywów, pasywów i pozycji pozabilansowych wyrażonych w walucie obcej dla celów podatkowych na ostatni dzień każdego kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego.

Wśród zasobów majątkowych Spółki uzyskanych w roku 2006 znalazła się kwota zaliczki od kontrahenta zagranicznego, wyrażona w walucie obcej. Zaliczka, zgodnie z przepisem art. 12 ust. 4 pkt 1 (a nie, jak błędnie wskazano we wniosku art. 14 ust. 4 pkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowi przychodu podatkowego, jeśli dotyczy dostawy towaru lub usługi, które zostaną wykonane w następnym okresie sprawozdawczym.

Nie oznacza to jednak, że otrzymana tym tytułem kwota pieniężna nie zostanie ujęta w księgach rachunkowych Spółki jako przychód finansowy, odpowiednio do przepisu art. 6 ust. 2 ustawy o rachunkowości. Z uwagi natomiast na zasadę wyrażoną w art. 9 tej ustawy, zgodnie z którą księgi rachunkowe prowadzi się w walucie polskiej, powinna ona zostać przeliczona na PLN według odpowiedniego kursu, ustalonego zgodnie z przepisami art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości, a następnie odpowiednio do ust. 1 powołanego artykułu podlegać wycenie przy zastosowaniu obowiązującego na dany dzień średniego kursu ustalonego dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski.

Różnice kursowe powstałe w związku z dokonywaniem, stosownie do wymienionych przepisów, okresowej wyceny dla celów rachunkowych otrzymanej przez Spółkę zaliczki w walucie obcej, zgodnie z zasadą ustaloną w art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinny być odpowiednio zaliczane do przychodów albo kosztów uzyskania przychodów Spółki. Wynika to z przyjętej przez Spółkę rachunkowej metody ustalania różnic kursowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.