P o s t a n o w i e n i e

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawieart. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2007 r. w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16.11.2006 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), w odpowiedzi na wniosek Spółki, znak 2251, z dnia 22 czerwca 2007 r. (data wpływu do tut. Urzędu 25 czerwca 2007 r.), - w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji o stosowaniu przepisów prawa podatkowego z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W okresie do 31 grudnia 2006 r. Spółka w ramach dobrej współpracy ze swoimi kontrahentami w czasie spotkań lub wizyt, a także w okresach przedświątecznych wręczała swoim klientom upominki w postaci alkoholu. Wartość tych prezentów była traktowana jako koszty reprezentacji i zaliczana do kosztów podatkowych w granicach limitu ustalonego przez art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 wraz ze zm.)- zwanej dalej ustawą o pdop.

Spółka stoi na stanowisku, że w/w wydatki mogą być uznane za koszty podatkowe, gdyż pośrednio przyczyniają się do osiągnięcia przychodów. Wręczane prezenty służą tworzeniu pozytywnego wizerunku Spółki w stosunkach z kontrahentami, a także ułatwiają prowadzenie działalności handlowej.

Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego potwierdza stanowisko przedstawione przez Podatnika:

Wydatki ponoszone przez Spółkę na organizację spotkań z jej kontrahentami, w tym na prezenty w postaci alkoholu, należy zaliczyć do kategorii wydatków na reprezentację. Prawo zaliczenia wydatków z tym związanych do kosztów uzyskania przychodów należy z kolei ocenić w oparciu o dyspozycję art. 15 ust. 1, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 ustawy o pdop, który wprowadza ogólną zasadę uzależniającą prawo zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów od związku tego wydatku z przychodem. Wydatki na reprezentację w stanie prawnym obowiązującym do 31.12.2006 r. co do zasady mogły stanowić koszt uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem zawartym w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o pdop. Ograniczenie zawarte w tym przepisie stanowiło o limicie wydatków do 0,25% przychodów. Jeśli więc poniesione przez Spółkę wydatki mieściły się w w/w limicie, stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Należy jednak podkreślić, że z dniem 1 stycznia 2007 r. na mocy ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217 poz. 1589) zmianie uległ zapis art. 16 ust. 1 pkt 28 powołanej ustawy. Jego obecny zapis – obowiązujący od 1.01.2007 r. wskazuje na brak możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Powyższe oznacza, że przedmiotowe wydatki, mające charakter wydatków na cele reprezentacyjne, ponoszone po dniu 31.12.2006 r., nie będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z uwagi na zmianę przepisów w tym zakresie.

Mając na uwadze powyższe, Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.

Zgodnie z art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

W dniu złożenia wniosku nie toczyło się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym w zakresie wniosku.

Na niniejsze postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia, stosownie do art. 14a § 4 i art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia, stosownie do art. 222 w związku z art. 239 powołanej ustawy.