INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2007 r. (data wpływu 15 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stawki amortyzacyjnej dla używanego środka trwałego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stawki amortyzacyjnej dla używanego środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu artykułów z tworzyw sztucznych. W styczniu br. zakupił używaną maszynę do termoformatowania naczyń jednorazowych z tworzywa sztucznego. W lutym zakupił używane formy do tej maszyny. Maszyny pochodzą z krajów Unii Europejskiej (WNT). Formy zaimportował z Norwegii. Zakupione urządzenia jako całość tworzą linię produkcji artykułów z tworzyw sztucznych. Zgodnie z klasyfikacją środków trwałych podatnik zaliczył je do grupy 5, podgrupa 503 – maszyny, urządzenia i aparaty przemysłu tworzyw sztucznych, dla których zgodnie z załącznikiem do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązuje 14 % stawka amortyzacji. Z dokumentów zakupu wynika, że są to maszyny używane (dla sprzedającego – wartość złomowa). Po raz pierwszy podatnik wprowadził do ewidencji środków trwałych zakupione maszyny i formy jako kompletną linię produkcyjną w miesiącu marcu br. Począwszy od kwietnia br. nalicza odpisy amortyzacyjne. Łączna wartość środka trwałego wynosi ponad 50.000 euro.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w związku z zaistniałym stanem faktycznym podatnik ma prawo ustalenia amortyzacji zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt c, jak również czy może skorzystać z amortyzacji wg art. 22k ust. 1...

Czy oświadczenie sprzedawcy, że maszyny były wykorzystywane przez okres co najmniej 6 miesięcy oraz zdjęcie tabliczki maszyny, na której widnieje rok produkcji wystarczająco dokumentuje „środek trwały używany” ponieważ trudno jest od kontrahenta zagranicznego zdobyć dokumentację nabycia maszyn...

Zdaniem wnioskodawcy na podstawie art. 22j ust. 1 pkt c ma on prawo do ustalenia indywidualnej stawki amortyzacji przez okres nie krótszy niż 60 miesięcy i może skorzystać z podwyższonej amortyzacji o współczynnik nie większy niż 2,0.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Stosownie do przepisu art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne).

Zasady amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w przepisach art. 22a – 22o ww. ustawy. Uregulowania zawarte w art. 22a ust. 1 ww. ustawy, określają, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22j ust. 1 podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

1. dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji:


a) 24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,

b) 36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł,

c) 60 miesięcy - w pozostałych przypadkach,


2. dla środków transportu, w tym samochodów osobowych - 30 miesięcy,



3. dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:


a) trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,

b) kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

- dla których okres amortyzacji- nie może być krótszy niż 3 lata,


4. dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Środki trwałe zgodnie z art. 22j ust. 2 pkt 1 ww. ustawy uznaje się za używane - jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy. Jednakże przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają jakimi dowodami należy udokumentować używanie środka trwałego. Przyjąć zatem należy, że mogą to być wszelkie wiarygodne dowody (art. 180 Op), np. potwierdzone za zgodność z oryginałem kopie: faktury zakupu środka trwałego, ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prowadzonych przez poprzedniego użytkownika, a także oświadczenie poprzedniego użytkownika o używaniu środka trwałego w określonym czasie. Ciężar udowodnienia takiego stanu rzeczy spoczywa na podatniku.

Przepisy art. 22h ust. 2 określają, że podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 22k ust. 1 odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 22i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22i.

Z brzmienia art. 22k ust. 1 wynika, że zastosowanie tego współczynnika jest możliwe w przypadku „zastosowania stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych”.

Reasumując – w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawnych:

1. oświadczenie poprzedniego użytkownika o używaniu środka trwałego przez okres powyżej 6 miesięcy oraz zdjęcie tabliczki maszyny, na której widnieje rok produkcji są wystarczającymi dowodami dokumentującymi używanie środka trwałego,



2. podwyższeniu o współczynnik może ulec tylko stawka amortyzacyjna określona dla danego środka trwałego w Wykazie stawek amortyzacyjnych, zatem, podatnik może skorzystać bądź z amortyzacji przy zastosowaniu indywidualnej stawki amortyzacyjnej, bądź z metody podwyższonych współczynników - skorzystanie jednocześnie z indywidualnej stawki amortyzacyjnej oraz podwyższenie jej na zasadach określonych w art. 22 k ust. 1 ww. ustawy nie jest możliwe,
3. wybrana przed rozpoczęciem amortyzacji metoda nie może zostać zmieniona, czyli musi być stosowana do pełnego zamortyzowania środka trwałego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.