INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 16.09.2007 r. (data wpływu 20.09.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2006 – 2007 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.09.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2006 – 2007.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przez cały 2005 rok mąż Wnioskodawczyni pracował w Anglii. Był zatrudniony w angielskiej firmie, miał umowę na czas nieokreślony. Pod koniec 2005 roku wymeldował się z mieszkania w K. W drugiej połowie 2005 roku Wnioskodawczyni pojechała do Anglii. Tam małżonkowie mieli swój samochód z Polski, pracowali legalnie. Wnioskodawczyni pracowała na umowę na czas nieokreślony. W K. pozostało mieszkanie własnościowe, z którego właściciele nie czerpali żadnych korzyści majątkowych. Centrum życiowej działalności małżonków znajdowało się w Anglii. Wszystkie warunki o przeniesienie centrum życiowego zostały spełnione – dodatkowo Państwo uzyskali status rezydenta Wielkiej Brytanii mając zamiar stałego pobytu.

Przez cały 2006 rok stan faktyczny się nie zmienił – małżonkowie pracowali legalnie w Wielkiej Brytanii na umowę o pracę na czas nieokreślony z zamiarem stałego pobytu w Wielkiej Brytanii.

Powiązania osobiste oraz gospodarcze były przeniesione do Wielkiej Brytanii, tam znajdowało się centrum życiowe. Wszystkie warunki o przeniesieniu centrum życiowego zostały spełnione. Przez cały 2006 rok Wnioskodawczyni wraz z mężem podlegali angielskiemu Urzędowi Skarbowemu.

Niestety z przyczyn osobistych w 2007 roku Wnioskodawczyni wraz z mężem zostali zmuszeni do nagłego powrotu do Polski. Do 30 czerwca 2007 roku pracowali legalnie w Wielkiej Brytanii, tam płacili podatek, tam mieli zamiar stałego pobytu.

Za okres pracy w Polsce w 2007 roku będą rozliczani w Polsce (czas przedłożenia dokumentów 30.04.2008 rok)

Pismem z dnia 29 listopada 2007 r. Nr IPPB2/415-177/07-2/RL wezwano wnioskodawcę o uzupełnienie wniosku poprzez dokładne opisanie stanu faktycznego w latach 2006 i 2007, sprecyzowanie zapytania, przedstawienie własnego stanowiska w sprawie. Wnioskodawca uzupełnił wniosek (data wpływu 24.12.2007 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni ma obowiązek rozliczania się z polskim Urzędem Skarbowym za 2006 rok i pierwszą połowę 2007 roku...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Od dnia 02 lipca 2005 roku powiązania osobiste oraz gospodarcze Wnioskodawczyni zostały przeniesione do Wielkiej Brytanii, tam było centrum życiowe. Za okres do momentu wyjazdu zostało dokonane rozliczenie z polskim Urzędem Skarbowym.

Za okres od 02.07.2005 r. do 30.06.2007 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie podlegali polskiemu Urzędowi Skarbowemu. Ponieważ mieszkali w Wielkiej Brytanii, tam pracowali legalnie, tam znajdowało się centrum życiowe, podlegali angielskiemu Urzędowi Skarbowemu.

Za okres od 01.07.2007 r. czyli od czasu powrotu do Polski Wnioskodawczyni wraz z mężem podlegają polskiemu Urzędowi Skarbowemu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. t. j. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.01.2003 r. do dnia 31.12.2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), określenie „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie” oznacza – z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu – każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

W myśl art. 4 ust. 2 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r., jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli miejsca zamieszkania nie można określić zgodnie z postanowieniami litery a), b) oraz c) niniejszego ustępu, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Definicja miejsca zamieszkania odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31.12.2006 r. pojęcie „miejsca zamieszkania” nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości.

Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Rozpatrując obowiązek podatkowy w 2007 roku należy wziąć pod uwagę przepisy podatkowe obowiązujące od 01.01.2007 r.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż w okresie od 02.07.2005 r. do 30.06.2007 r. Wnioskodawczyni posiadała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Wielkiej Brytanii, w tym państwie mieszkała z zamiarem stałego pobytu, pracowała na umowę na czas nieokreślony, z tym państwem łączyły ją ściślejsze powiązania gospodarcze. W tym czasie w Polsce nie uzyskiwała Pani żadnych dochodów. W Polsce posiadała jedynie mieszkanie własnościowe, ale stało ono puste i nie czerpano z niego żadnych korzyści majątkowych. Pani powrót do Polski nastąpił z przyczyn osobistych.

Oznacza to, iż od dnia wyjazdu do Zjednoczonego Królestwa do dnia 30.06.2007 roku podlegała Pani w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, t. j. podlegała Pani opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Natomiast od dnia przyjazdu do Polski, t. j. od dnia 01.07.2007 r., w przypadku przeniesienia swojego centrum interesów życiowych i gospodarczych, przez polskie organy podatkowe będzie Pani traktowana jako osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce i będzie Pani podlegała nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (tzn. od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów) – zgodnie z zasadami określonymi w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art.52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art.47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art.53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.