INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 09 października 2007 r. (data wpływu 15.10.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokumentowania kosztów prowadzonej działalności - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokumentowania kosztów prowadzonej działalności.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na fakturach wystawionych przez Pana jak i zakupowych podawał Pan nazwę firmy, zgodną z wpisem do ewidencji, adres i NIP. Nazwa Pana firmy to: „R.”

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy osoba fizyczna musi podawać na fakturach swoje imię i nazwisko, czy wystarczy nazwa, adres oraz numer NIP ...

Zdaniem Wnioskodawcy faktura, na której zawarta jest nazwa firmy oraz numer NIP może być podstawą zaliczenia jej w koszty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, za koszty uzyskania przychodów można uznać jedynie te racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, które spełniają łącznie następujące warunki:

• pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z przychodami (ich celem jest osiągnięcie przychodu lub zabezpieczenie oraz zachowanie źródła przychodów),
• zostały rzeczywiście poniesione i prawidłowo udokumentowane,
• nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zauważyć, iż podatek od osób fizycznych jest podatkiem osobistym, co oznacza, że podatnikiem jest osoba fizyczna, stąd konieczna jest jej prawidłowa identyfikacja na dowodach księgowych będących podstawą zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z przepisem art. 43⁴ ustawy z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko. Nie wyklucza to włączenia do firmy pseudonimu lub określeń wskazujących na przedmiot działalności przedsiębiorcy, miejsce jej prowadzenia oraz innych określeń dowolnie obranych.

Przepisy dotyczące zasad księgowania, tj. zarówno § 12 ust. 3 rozporządzenia z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.), jak i art. 21 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. , Nr 76 poz. 694 z późn. zm.) wskazują, iż dowody księgowe powinny zawierać, m.in. wiarygodne wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dany dowód dotyczy. Przy czym, w przypadku Wnioskodawcy, jak wynika z załączonego do wniosku zaświadczenia o zmianie wpisu do ewidencji działalności z dnia 5 stycznia 2005 r. nazwą jest nazwa pełna, przede wszystkim zawierająca firmę, tj. imię i nazwisko.

Reasumując, brak jest podstaw prawnych, by podzielić stanowisko przedstawione we wniosku. Na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych za prawidłowo sporządzone zewnętrzne dowody księgowe, dokumentujące poniesione wydatki można bowiem uznać wyłącznie dowody zawierające imię i nazwisko przedsiębiorcy, przy czym możliwe jest, oprócz tego, podanie nazwy firmy.

Ponadto wskazać należy, iż jeżeli Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, to obowiązują go zasady dokumentowania operacji gospodarczych określone w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z zm.) oraz aktach wykonawczych do niej wydanych. W szczególności istotnym jest zapis § 9 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798), zgodnie z którym faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej: imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.