INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana F. przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2007r. (data wpływu do tut. Biura – 12 listopada 2007r.), uzupełnionym w dniu 17 grudnia 2007 o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania otrzymanej noty księgowej za dokument księgowy, stanowiący podstawę do dokonania zapisu zdarzenia gospodarczego w podatkowej księdze przychodów i rozchodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2007r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania otrzymanej noty księgowej za dokument księgowy, stanowiący podstawę do dokonania zapisu zdarzenia gospodarczego w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 03 grudnia 2007r. wnioskodawcę wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 17 grudnia 2007r. do tut. Biura wpłynęło ww. uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzi Ośrodek szkolenia i usług zawodowych. W 2006 roku Ośrodek realizował projekt finansowany ze środków Unii Europejskiej i budżetu państwa p.t. „Operator koparko – ładowarki szansą dla mieszkańców wsi na pracę poza sektorem rolnym”, dla którego instytucją wdrażającą był Wojewódzki Urząd Pracy. Wymogiem realizacji tego zadania było zabezpieczenie finansowe projektu. Podmiotem udzielającym zabezpieczenia był Automobilklub, który z tytułu powyższej czynności – zgodnie z podpisana umową przez Ośrodek i Wojewódzki Urząd Pracy wystawił notę księgową obciążającą Ośrodek kwotą 7.445,15 zł. Powyższa nota została zaksięgowana w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako koszt uzyskania przychodów. Wojewódzki Urząd Pracy dopiero w październiku 2007 roku zakwestionował tę formę dokumentu księgowego jako kosztu, twierdząc, że jedynym uznawalnym dokumentem w tej sytuacji może być faktura. Należność z tytułu zabezpieczenia finansowego nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług VAT.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m. in., iż:

1. uiszczona tytułem zabezpieczenia kwota pieniężna miała charakter bezzwrotny,
2. w związku z realizacją wskazanego projektu nie uzyskano żadnych przychodów (działalność NON PROFIT)
3. przedmiotem interpretacji jest art. 21 ustawy o rachunkowości oraz § 12 ust. 3 i § 13 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedstawione zdarzenie księgowe zostało prawidłowo zaewidencjonowane...

Zdaniem wnioskodawcy nota księgowa wystawiona przez instytucję zabezpieczającą jest prawidłowym (na równi z fakturą) dokumentem umożliwiającym zaksięgowanie powyższego zdarzenia gospodarczego w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w pozycji – poniesione koszty.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są zobowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Stosownie do treści § 12 ust. 3 rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. nr 152, poz. 1475 ze zm.) podstawą zapisów w księdze przychodów i rozchodów są następujące dowody księgowe:

1. faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   a) wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   b) datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   c) przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   d) podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
   - oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
   
   

Zgodnie z § 13 ww. rozporządzenia za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
3. dowody przesunięć;
4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.
   
   

Ponadto niektóre wydatki, ściśle określone w § 14 rozporządzenia, mogą być udokumentowane za pomocą tzw. dowodów wewnętrznych. Zaznaczyć przy tym należy, iż cytowane wyżej przepisy rozporządzenia zawierają zamknięty katalog dokumentów, stanowiących podstawę do ujęcia wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.Mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, że podstawą zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów są noty księgowe sporządzone jedynie w celu skorygowania zapisów dotyczących operacji gospodarczych udokumentowanych wcześniej innymi, właściwymi dowodami księgowymi otrzymanymi od kontrahenta lub wystawionymi kontrahentowi. W konsekwencji stwierdzić należy, iż otrzymana od kontrahenta nota księgowa nie będąca korektą wystawionego wcześniej dowodu księgowego w rozumieniu przepisów ww. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów nie może stanowić podstawy wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Jednocześnie wskazać należy, iż w odniesieniu do podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, dokonujących ewidencji zdarzeń gospodarczych w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów nie znajdują zastosowania przepisy ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2002r. nr 76, poz. 694), a więc także wskazany przez podatnika w uzupełnieniu wniosku art. 21 ww. ustawy.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku podatnik dołączył kserokopię dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.