INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 9 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów powstałych różnic kursowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów powstałych różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zleciła otwarcie akredytywy na rzecz kontrahenta zagranicznego. Płatności z tytułu akredytywy były regulowane przez bank w Euro. Faktury od kontrahenta były wystawione w Euro. Na pokrycie wypłat z akredytywy Spółka zaciągnęła kredyt w Euro. W momencie spłaty kredytu Spółka na rachunku walutowym nie posiadała odpowiednich środków.

Spłata kredytu nastąpiła poprzez obciążenie rachunku złotówkowego po kursie podanym przez bank. Różnice kursowe wynikające ze spłaty kredytu potraktowano jako podatkowe. W momencie kiedy bank dokonywał zapłaty za faktury kontrahentowi zagranicznemu równocześnie obciążał Spółkę kredytem w Euro stanowiącym równowartość dokonanych przez siebie zapłat w Euro.

W momencie otrzymania przez Spółkę wyciągu bankowego informującego o obciążeniu Spółki kredytem, co było równoczesne ze spłatą zobowiązań wobec kontrahenta zagranicznego, Spółka wyliczyła podatkowe różnice kursowe pomiędzy:

• wartością faktury wyliczoną wg średniego kursu NBP z daty wystawienia faktury, a wartością zapłaty wyliczoną wg kursu sprzedaży banku z dnia zapłaty (zgodnie z wyciągiem bankowym),
• kursem zapłaty faktury (kurs sprzedaży banku z dnia dokonania operacji przez bank) a kursem po jakim zaciągnęła Spółka kredyt (kurs kupna banku z dnia dokonania operacji przez bank).
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka prawidłowo zakwalifikowała podatkowo różnice kursowe powstałe:

• przy rozliczeniu zobowiązań wobec kontrahenta zagranicznego jako koszty uzyskania przychodu,
• przy spłacie kredytu jako koszty uzyskania przychodu,
• pomiędzy kursem po jakim zaciągnięto kredyt a kursem po jakim dokonano zapłaty zobowiązań jako koszty uzyskania przychodów,
  
  w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w stanie obowiązującym do 31.12.2006 r.
  
  

Zdaniem wnioskodawcy różnice kursowe powstałe:

• w momencie zapłaty zobowiązań wobec kontrahenta zagranicznego,
• momencie spłaty kredytu,
• pomiędzy zaciągniętym kredytem a zapłaconymi zobowiązaniami
  
  są podatkowe i należy je ująć w kosztach uzyskania przychodów.
  
  

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

ad. 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychód, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Z treści powołanego przepisu wynika, że w przypadku ponoszenia kosztów w walucie obcej zachodzi konieczność ich przeliczenia wg określonego kursu NBP. Jednocześnie warunkiem wystąpienia różnic kursowych w rozumieniu w/w ustawy jest faktyczne uregulowanie należności wyrażonej w walucie obcej w innym dniu niż nastąpiło jej zarachowanie.

Z powyższego wynika zatem, że jeśli pomiędzy dniem zarachowania kosztów wyrażonych w walucie obcej i dniem zapłaty wystąpią różne kursy walut to powstaną różnice kursowe zwiększające lub zmniejszając koszty uzyskania przychodów, a co za tym idzie mające wpływ na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym. Do obliczenia tych różnic będą miały zastosowanie: kurs sprzedaży waluty z dnia zapłaty ustalony przez bank z którego usług korzystał ponoszący koszt oraz kurs średni ogłaszany przez NBP z dnia zarachowania kosztów.

ad .2.

Stosownie do ww. przepisu art. 15 ust. 1 w/w ustawy, w przypadku zaciągnięcia kredytu w walucie obcej różnice kursowe mogą powstać, wyłącznie przy łącznym spełnieniu następujących warunków:

• kredyt udzielony został w walucie obcej,
• spłata kredytu nastąpiła w walucie obcej,
• wystąpiły różne kursy walut z dnia zarachowania kosztu i dnia zapłaty.
  
  

Zatem, różnice kursowe mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, w przypadku jeżeli kredyt zaciągnięty został w walucie obcej i spłata dokonana została także w walucie obcej. Ponadto, należy podkreślić, iż dla celów podatku dochodowego od osób prawnych ani uzyskanie kredytu w walutach obcych nie jest przychodem (art. 12 ust. 4 pkt 1 w/w ustawy), ani jego spłata nie jest kosztem uzyskania przychodu (art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ww. ustawy). Kosztami są jednak faktycznie zapłacone odsetki od tych kredytów w tym także różnice kursowe powstałe w wyniku spłaty kredytu.

ad. 3.

Zgodnie z art. 15 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna waluty z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik. W sytuacji gdy spłata zobowiązań wyrażonych w walutach obcych następuje z własnych środków walutowych, dochodzi do powstania różnic kursowych w trybie ww. art. 15 ust. 1a w/w ustawy. Różnice kursowe w tym przypadku wynikają z tego że w chwili, gdy podatnik reguluje zobowiązanie, kurs waluty jest niższy lub wyższy niż w chwili gdy waluta ta była nabywana lub otrzymywana. Różnice kursowe od własnych środków pieniężnych należy ustalić jako różnice pomiędzy wartością waluty obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży waluty z dnia faktycznej zapłaty zobowiązania oraz kursem po jakim Spółka zaciągnęła kredyt tzn. kursem kupna waluty z banku z dnia dokonania operacji przez bank. Różnica ta będzie zwiększała koszty uzyskania przychodów, gdy kurs sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty będzie wyższy od kursu kupna waluty z dnia ich otrzymania, natomiast będzie pomniejszała koszty uzyskania przychodów w sytuacji odwrotnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.