INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24.08.2007 r. (data wpływu 27.08.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.08.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w 1988 roku jako wspólnik dwuosobowej spółki cywilnej osób fizycznych i dodatkowo od 01.05.2007 r. w formie firmy jednoosobowej, działającej w zakresie identycznym z przedmiotem działalności spółki. Spółka została rozwiązana z dniem 05.05.2007 r.

W każdym roku wysokość obrotu brutto kształtowała się na poziomie niższym aniżeli 800 000 euro. W kwietniu br. Wnioskodawca otrzymał korzystną propozycję zakupu tokarki KŚT grupa 4 za kwotę 50 000 euro, z której chciałby skorzystać.

Jednocześnie wnioskodawca wyjaśnia, iż nie korzystał z pomocy de minimis, nie dokonywał odpisów na podstawie art. 22 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz małżonka jego nie prowadzi i nie prowadziła działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest możliwość dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w bieżącym roku w wysokości 50 000 euro...

Zdaniem wnioskodawcy w świetle przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej art. 4 pkt 1 i 2 oraz na podstawie wpisu do ewidencji jest on przedsiębiorcą kontynuującym w sposób ciągły i nieprzerwalny prowadzenie działalności gospodarczej od wielu lat. Rozpoczęcie prowadzenia działalności jak mówią odrębne przepisy wymaga zgłoszenia do ewidencji co zostało dokonane wiele lat temu. Oznacza to, iż do mojej osoby nie ma zastosowanie art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 5a pkt 6 działalność gospodarcza oznacza, działalność zarobkową prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów oraz w związku z art. 5a pkt 20 ww. ustawy, wnioskodawca uważa , iż jest małym podatnikiem, ponieważ wartość przychodu ze sprzedaży brutto nie przekroczyła w 2006 r. kwoty odpowiadającej równowartości 800 000 euro.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zmianie niektórych innych ustaw ( Dz. U. Nr 217, poz.1588) wprowadzono nową metodę jednorazowej (przyspieszonej) amortyzacji dla ”małych podatników” oraz dla podatników rozpoczynających w roku podatkowym prowadzenie działalności gospodarczej.

Nowe zasady amortyzacji polegają na możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych dokonywanych jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, od wartości początkowej środków trwałych z grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Regulacje w tym zakresie zawierają przepisy art. 22k ust. 7-12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Jak wynika z powyższego z możliwości dokonania jednorazowego odpisu mogą skorzystać mali przedsiębiorcy lub podatnicy rozpoczynający działalność.

Przepis art. 22k ust. 11 ww. ustawy stanowi, iż ust. 7 tegoż samego artykułu nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia:

• prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub

• działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.
  
  

Przepis ten wyłącza zatem Pana z możliwości skorzystania z jednorazowej amortyzacji jako podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą.

Definicja zawarta w art. 5a pkt 20 ww. ustawy określa małego podatnika, jako: „podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł”.

Definicja ta została wprowadzona do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych m.in. na użytek jednorazowej amortyzacji.

W przypadku jednorazowej amortyzacji istotnym jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 24a ww. ustawy osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwane dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z tych też względów dla celów jednorazowej amortyzacji podatkowej, przy ocenie spełnienia kryteriów pojęcia „małego podatnika” w przypadku:

1. osób fizycznych prowadzących samodzielnie działalność gospodarczą do limitu 800.000 euro należy uwzględnić przychody wyłącznie z tej działalności, bez względu na uzyskiwanie przychodów z udziału w spółce nie będącej osobą prawną,
2. gdy działalność gospodarcza wykonywana jest w formie spółki nie będącej osobą prawną do limitu 800.000 euro należy uwzględniać przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w tej spółce.

Z przestawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca w poprzednim roku podatkowym prowadził działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, w której wartość obrotu brutto kształtowała się na poziomie niższym niż 800 000 euro.

W związku z powyższym przychód przypadający na wspólnika był niewątpliwie niższy niż 800 000 euro, co pozwala zaliczyć go do grupy ”małych podatników”.

Reasumując, ze stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę w złożonym wniosku oraz podatkowych unormowań prawnych w tym zakresie wynika, że ma Pan prawo, jako mały podatnik do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w roku podatkowy od wartości początkowej zakupionego środka trwałego do równowartości kwoty 50 000 euro.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.