INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2012 r. (data wpływu 29 lutego 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 maja 2012 r. (data wpływu 22 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania przy sprzedaży samochodów procedury VAT marża – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania przy sprzedaży samochodów procedury VAT marża. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 22 maja 2012 r. poprzez przyporządkowanie zadanych pytań do odpowiednich stanów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest autoryzowaną stacją dealerską zajmującą się sprzedażą samochodów nowych, a także skupem i sprzedażą samochodów używanych. Przy sprzedaży nowego samochodu klient często oddaje stary samochód w rozliczeniu. Zakupione samochody od osób fizycznych (umowa kupna-sprzedaży) i od podmiotów gospodarczych będących czynnymi podatnikami VAT (faktura VAT ze stawką „zw” na podstawie art. 43), są następnie odsprzedawane przez Spółkę w systemie VAT marża. Z uwagi na to, że samochody z upływem czasu tracą na wartości zachodzą sytuacje, że są sprzedawane poniżej ceny zakupu.

Oprócz tego Spółka dostarcza pojazdy do WORD (Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego) na podstawie wygranego przetargu. Zgodnie z zawartą umową po dwuletnim okresie użytkowania przez WORD Spółka zobowiązana jest odkupić samochody po cenie sprzedaży. WORD w zależności od regionu wystawia rachunek lub fakturę ze stawką zw – na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2.

Odkupione od WORD samochody firma przyjęła na magazyn, a następnie sprzedała do leasingu. Na podstawie zawartej umowy o leasing finansowy stały się one środkiem trwałym Spółki i są w niej używane na własne potrzeby lub wynajmowane klientom. Po zakończeniu leasingu będą przeznaczone do sprzedaży.

Na mocy zawartej umowy do WORD zostały ponownie dostarczone nowe pojazdy, które także po dwóch latach Spółką będzie musiała odkupić. Spółka planuje przyjąć je na magazyn i sprzedać na fakturę VAT marża. Prawdopodobnie będą one sprzedawane po cenie odkupu lub poniżej wartości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając samochód zakupiony na fakturę ze stawką zwolnioną na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, Spółka może zastosować procedurę marży...

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady stosowania procedury marży zostały określone w art. 120 ustawy o podatku od towarów i usług. Przepis ten wskazuje m.in. iż w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych (rozumianych jako ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie), dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Tak więc przy sprzedaży pojazdu zakupionego jako towar handlowy na fakturę ze stawką zwolnioną na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, Spółka może zastosować procedurę marży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Co do zasady zatem, opodatkowaniu podlega cała kwota należna od nabywcy. Od zasady tej ustawa od podatku od towarów i usług przewiduje jednak pewne odstępstwa. Ze specyficznym sposobem ustalenia podstawy opodatkowania mamy do czynienia w przypadku szczególnej procedury opodatkowania marży.

I tak, art. 120 ust. 4 ustawy stanowi, iż w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

A zatem, przez marżę należy rozumieć różnicę pomiędzy kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca towaru (z wyłączeniem kwot podatku), a ceną nabycia zapłaconą przy nabyciu towaru.

Stosownie do art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Według art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Art. 43 ust. 2 ustawy stanowi, iż przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży, czyli różnicy między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszonej o kwotę podatku. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty należnej z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od osób:

1. niebędących podatnikami podatku od towarów i usług,
2. które wprawdzie są podatnikami podatku od towarów i usług, ale którym w stosunku do dostarczanych towarów używanych nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub które należą do kategorii drobnych przedsiębiorców, zwolnionych od podatku od towarów i usług, które są pośrednikami, a towar będący przedmiotem dostawy opodatkowany już był w szczególnej procedurze opodatkowania marży,
3. które są pośrednikami, a towar będący przedmiotem dostawy opodatkowany już był w szczególnej procedurze opodatkowania marży,
4. które nie są podatnikami podatku od towarów i usług, ale są podatnikami podatku od wartości dodanej na terytorium innego państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej i realizują dostawę towarów na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113 oraz regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

Wspólną cechą wszystkich przedstawionych wyżej przypadków, warunkujących zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że we wcześniejszej fazie obrotu podmiot sprzedający używany towar pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu. Dotyczy to zarówno osób, które nie są podatnikami tego podatku i już z tego powodu pozbawione są możliwości obniżenia podatku należnego, jak i osób, które wprawdzie podatnikami tego podatku są, ale z różnych powodów prawo do obniżenia podatku należnego im nie przysługiwało.

Tak więc, do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są wszyscy podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy i towary te nie były przez podatnika używane dla celów prowadzonej działalności, ich zakup dokonywany był w celach handlowych.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest autoryzowaną stacją dealerską zajmującą się sprzedażą samochodów nowych, a także skupem i sprzedażą samochodów używanych. Przy sprzedaży nowego samochodu klient często oddaje stary samochód w rozliczeniu. Zakupione samochody od osób fizycznych (umowa kupna-sprzedaży) i od podmiotów gospodarczych będących czynnymi podatnikami VAT (faktura VAT ze stawką „zw” na podstawie art. 43), są następnie odsprzedawane przez Spółkę w systemie VAT marża. Oprócz tego Wnioskodawca dostarcza pojazdy do Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego, na podstawie wygranego przetargu. Zgodnie z zawartą umową po dwuletnim okresie użytkowania przez WORD Zainteresowany zobowiązany jest odkupić samochody po cenie sprzedaży. WORD w zależności od regionu wystawia rachunek lub fakturę ze stawką zwolnioną – na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2. Odkupione od WORD samochody firma przyjęła na magazyn, a następnie sprzedała do leasingu. Na podstawie zawartej umowy o leasing finansowy stały się one środkiem trwałym Spółki i są w niej używane na własne potrzeby lub wynajmowane klientom. Po zakończeniu leasingu będą przeznaczone do sprzedaży. Na mocy zawartej umowy do WORD zostały ponownie dostarczone nowe pojazdy, które także po dwóch latach Spółką będzie musiała odkupić. Spółka planuje przyjąć je na magazyn i sprzedać na fakturę VAT marża. Prawdopodobnie będą one sprzedawane po cenie odkupu lub poniżej wartości.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedając samochód, który został wcześniej nabyty na podstawie faktury ze stawką zwolnioną, w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, może on zastosować procedurę marży.

Biorąc powyższe pod uwagę zauważyć należy, iż z przywołanego art. 120 ust. 10 ustawy wynika, że procedura opodatkowania marży znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy nabycie towaru używanego przez podatnika jest nieopodatkowane, z uwagi na status zbywcy określony w ww. artykule. Tym samym, gdy podatnik nabędzie towary używane od podmiotów innych niż wymienione w art. 120 ust. 10 ustawy, nie jest uprawniony do zastosowania opodatkowania marży.

Reasumując, dokonując analizy stanu faktycznego oraz powołanych przepisów stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki wynikające z art. 120 ust. 10 pkt 2 ustawy, pozwalające na zastosowanie przy sprzedaży samochodów procedury marży. A zatem, w sytuacji, gdy Wnioskodawca nabywa samochody bez podatku naliczonego – czynność nabycia korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, może przy ich sprzedaży zastosować procedurę marży.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej zastosowania przy sprzedaży samochodów procedury VAT marża. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie został rozpatrzony w interpretacjach indywidualnych z dnia 23 maja 2012 r. nr ILPP2/443-230/12-3/SJ i ILPP2/443-230/12-5/SJ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.