P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 19 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1590), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 2 października 1974 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Austrii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i majątku (Dz. U. z 1975 r., Nr 24, poz. 129),

Minister Finansów uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku dotyczącym obowiązku podatkowego w Polsce w związku z przeniesieniem rezydencji podatkowej do Austrii.

Uzasadnienie

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Podatnik od 2000 r. przebywa i pracuje na terytorium Austrii. Razem z Podatnikiem w Austrii przebywa jego żona.

Jednocześnie w Polsce Podatnik nie posiada żadnej nieruchomości oraz nie uzyskuje żadnych dochodów ze źródeł położonych na terytorium Polski.

Zgodnie z oświadczeniem Podatnika ośrodek jego interesów życiowych znajduje się na terytorium Austrii.

Podatnik zapytuje, czy dochody uzyskane przez niego poza granicami Polski podlegają w Polsce opodatkowaniu.

Zdaniem Podatnika nie ciąży na nim obowiązek rozliczania się w Polsce z dochodu osiągniętego poza granicami Polski.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, zważono co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416, z późn. zm, w brzmieniu obowiązującym w 2000 r.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub których czasowy pobyt w Rzeczypospolitej Polskiej trwa w danym roku podatkowym dłużej niż 183 dni, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swych dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 4 ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania lub pobytu w rozumieniu art. 3 ust. 1, oraz osoby określone w art. 3 ust. 2 podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4 ust. 1 polsko-austriackiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z 1974 r. wyrażenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona.

Z powyższego wynika, iż definicja „miejsca zamieszkania” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Ponadto, przepisy polskiego prawa podatkowego, obowiązujące w 2000 r. wyraźnie precyzowały kogo uważa się za osobę posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, były to osoby, których czas pobytu w Polsce podczas roku podatkowego przekraczał 183 dni.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów stwierdza, iż Podatnik spełnia przesłanki, by od dnia wyjazdu z Polski (2000 r.) podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.